A man walks into a bar and says 'Bartender give me a triple shot of Jack'.
The bartender pours, and the man downs it, slams the glass on the bar and says 'Another'.
The bartender pours another. The man downs it and says 'Another'.
As the bartender pours the third glass he says, 'Mister you drink like you have a problem. Want to talk about it?'
The man says, 'Ten years, ten years I've been married to my wife, and today I go home a little early to surprise her, and I find my best friend, MY BEST FRIEND, in bed having sex with her.'
The bartender says 'Geez, what did you say.'
The man says ' I told him, BAD DOG! BAD DOG!'
9.24.2551
For you Laughter and Enjoyment
Thought this would amuse you! It's a good laugh especially for men who do not allow
their love one to spend!
I was walking down the street when I was accosted by a particularly
dirty and shabby-looking homeless woman who asked me for a couple of dollars for dinner.
I took out my wallet, got out ten dollars and asked,
'If I give you this money, will you buy wine with it instead of dinner?'
'No, I had to stop drinking years ago', the homeless woman told me.
'Will you use it to go shopping instead of buying food?' I asked.
'No, I don't waste time shopping,' the homeless woman said.
'I need to spend all my time trying to stay alive!'
'Will you spend this on a beauty salon instead of food?' I asked.
'Are you NUTS!' replied the homeless woman. I haven't had
my hair done in 20 years!'
'Well, I said, 'I'm not going to give you the money. Instead,
I'm going to take you out for dinner with my husband and me tonight.'
The homeless Woman was shocked. 'Won't your husband be furious
with you for doing that? I know I'm dirty, and I probably smell pretty disgusting.'
I said, 'That's okay. It's important for him to see what a woman
looks like after she has given up shopping, hair appointments, and wine.'
I just know you're laughing!
You're gonna send it on - aren't you?
their love one to spend!
I was walking down the street when I was accosted by a particularly
dirty and shabby-looking homeless woman who asked me for a couple of dollars for dinner.
I took out my wallet, got out ten dollars and asked,
'If I give you this money, will you buy wine with it instead of dinner?'
'No, I had to stop drinking years ago', the homeless woman told me.
'Will you use it to go shopping instead of buying food?' I asked.
'No, I don't waste time shopping,' the homeless woman said.
'I need to spend all my time trying to stay alive!'
'Will you spend this on a beauty salon instead of food?' I asked.
'Are you NUTS!' replied the homeless woman. I haven't had
my hair done in 20 years!'
'Well, I said, 'I'm not going to give you the money. Instead,
I'm going to take you out for dinner with my husband and me tonight.'
The homeless Woman was shocked. 'Won't your husband be furious
with you for doing that? I know I'm dirty, and I probably smell pretty disgusting.'
I said, 'That's okay. It's important for him to see what a woman
looks like after she has given up shopping, hair appointments, and wine.'
I just know you're laughing!
You're gonna send it on - aren't you?
What is your name mean?
I have checked and found that whatever mentioned here is TRUE and exact. Hope you will also agree to me..
Instructions : What you do is find out what each letter of your name means.
Then connect all the meanings and it describes YOU. (Its TRUE) &(Is'nt it GRêT )
If you have double or triple letters, just count the meaning once.
A = You can be very quiet when you have something on your mind.
B = You are always cautious when it comes to meeting newpeople.
C = You definitely have a partier side in you, don't be shy to show it.
D = You have trouble trusting people.
E =You are a very exciting person.
F = Everyone loves you.
G = You have exce! llent ways of viewing people.
H =You are not judgmental.
I =You are always smiling and making others smile.
J =Jealously
K =You like to try new things.
L = Love is something you deeply believe in.
M = Success comes easily to you...
N = You like to work, but you always want a break.
O = You are very open-minded.
P =You are very friendly and understanding.
Q = You are a hypocrite.
R =You are a social butterfly.
S = You are very broad-minded.
T = You have an attitude, a big one.
U = You feel like you have to equal up to people's standards.
V = You have a very good physique and looks.
W = You like your privacy.
X = You never let people tell you w! hat to do.
Y = You cause a lot of trouble.
Z = You're always fighting with someone.
CHECK YOUR NAME MEANING AND YOU WILL FIND THAT THIS IS
TRUE........ .....
Instructions : What you do is find out what each letter of your name means.
Then connect all the meanings and it describes YOU. (Its TRUE) &(Is'nt it GRêT )
If you have double or triple letters, just count the meaning once.
A = You can be very quiet when you have something on your mind.
B = You are always cautious when it comes to meeting newpeople.
C = You definitely have a partier side in you, don't be shy to show it.
D = You have trouble trusting people.
E =You are a very exciting person.
F = Everyone loves you.
G = You have exce! llent ways of viewing people.
H =You are not judgmental.
I =You are always smiling and making others smile.
J =Jealously
K =You like to try new things.
L = Love is something you deeply believe in.
M = Success comes easily to you...
N = You like to work, but you always want a break.
O = You are very open-minded.
P =You are very friendly and understanding.
Q = You are a hypocrite.
R =You are a social butterfly.
S = You are very broad-minded.
T = You have an attitude, a big one.
U = You feel like you have to equal up to people's standards.
V = You have a very good physique and looks.
W = You like your privacy.
X = You never let people tell you w! hat to do.
Y = You cause a lot of trouble.
Z = You're always fighting with someone.
CHECK YOUR NAME MEANING AND YOU WILL FIND THAT THIS IS
TRUE........ .....
I have checked and found that whatever mentioned here is TRUE and exact. Hope you will also agree to me..
Instructions : What you do is find out what each letter of your name means.
Then connect all the meanings and it describes YOU. (Its TRUE) &(Is'nt it GRêT )
If you have double or triple letters, just count the meaning once.
A = You can be very quiet when you have something on your mind.
B = You are always cautious when it comes to meeting newpeople.
C = You definitely have a partier side in you, don't be shy to show it.
D = You have trouble trusting people.
E =You are a very exciting person.
F = Everyone loves you.
G = You have exce! llent ways of viewing people.
H =You are not judgmental.
I =You are always smiling and making others smile.
J =Jealously
K =You like to try new things.
L = Love is something you deeply believe in.
M = Success comes easily to you...
N = You like to work, but you always want a break.
O = You are very open-minded.
P =You are very friendly and understanding.
Q = You are a hypocrite.
R =You are a social butterfly.
S = You are very broad-minded.
T = You have an attitude, a big one.
U = You feel like you have to equal up to people's standards.
V = You have a very good physique and looks.
W = You like your privacy.
X = You never let people tell you w! hat to do.
Y = You cause a lot of trouble.
Z = You're always fighting with someone.
CHECK YOUR NAME MEANING AND YOU WILL FIND THAT THIS IS
TRUE........ .....
Instructions : What you do is find out what each letter of your name means.
Then connect all the meanings and it describes YOU. (Its TRUE) &(Is'nt it GRêT )
If you have double or triple letters, just count the meaning once.
A = You can be very quiet when you have something on your mind.
B = You are always cautious when it comes to meeting newpeople.
C = You definitely have a partier side in you, don't be shy to show it.
D = You have trouble trusting people.
E =You are a very exciting person.
F = Everyone loves you.
G = You have exce! llent ways of viewing people.
H =You are not judgmental.
I =You are always smiling and making others smile.
J =Jealously
K =You like to try new things.
L = Love is something you deeply believe in.
M = Success comes easily to you...
N = You like to work, but you always want a break.
O = You are very open-minded.
P =You are very friendly and understanding.
Q = You are a hypocrite.
R =You are a social butterfly.
S = You are very broad-minded.
T = You have an attitude, a big one.
U = You feel like you have to equal up to people's standards.
V = You have a very good physique and looks.
W = You like your privacy.
X = You never let people tell you w! hat to do.
Y = You cause a lot of trouble.
Z = You're always fighting with someone.
CHECK YOUR NAME MEANING AND YOU WILL FIND THAT THIS IS
TRUE........ .....
ถึงคนที่รักคุณ
ผมคือโต๊ะอาหารในฟู๊ดเซ็นเตอร์ที่อาคารทีซีซีแห่งนี้
อาคารแห่งนี้ตั้งอยู่ใจกลางถนนสีลม ซึ่งเป็นย่านธุรกิจสำคัญ
ทุกๆวันระหว่างจันทร์ถึงศุกร์สถานที่แห่งนี้จะมีคนทำงานออฟฟิศมากมายมาทานอาหา
รเที่ยงกันในช่วงระหว่างเวลาเที่ยงถึงราวบ่ายโมงครึ่ง ด้วยเหตุที่สนนราคาที่ไ
ม่แพงเกินไปสำหรับคนชั้นกลางที่ทำงานในละแวกใกล้เคียง
ผมได้ยินเรื่องราวมากมายจากคนเหล่านี้ไม่ซ้ำหน้าไม่ซ้ำเรื่องหลากหลายรสชาด
วันนี้ลองดูซิครับว่ามีเรื่องอะไรที่โต๊ะผม
ผมได้ยินเสียงแว่วๆของสุภาพสตรีสองคนด้านหลังทางซ้ายมือ ผมเลยชำเลืองมองดู
(อย่าสงสัยเลยนะครับว่ามองจากอะไรเพราะผมเป็นโต๊ะผมมีดวงตาที่ไม่เหมือนคนอย่า
งพวกท่านหรอกครับ) ผมเห็นสุภาพสตรีอายุราวๆ 25 ปี
สองคนแต่งตัวในชุดทำงานดูเหมือนจะเป็นยูนิฟอร์มของธนาคารใดธนาคารหนึ่งในสีลมค
นหนึ่งผมสั้นอีกคนผมยาวทั้งสองมีถาดอาหารเข้าใจว่าจะเป็นมังสะวิรัติเพราะมีแต
่ผักเต็มจาน
คนผมยาวนั่งลงก่อนแล้วเอ่ยปากขึ้นว่า
"ใจเย็นๆน่าเล็ก ทานไปคุยไปก็ละกันนะ"
น้ำเสียงอ่อนโยนที่แสดงให้เห็นว่าเธอเอาใจใส่เพื่อนของเธอคนนี้มาก
คนผมสั้นเอ่ยตอบว่า "โอเค
โอเคฉันเชื่อเธอกบเพราะมีแต่เธอแหละที่ฉันกล้าคุยเรื่องในครอบครัวให้ฟัง"
สาวผมสั้นค่อยๆบรรจงวางถาดอาหารลง เธอเริ่มต้นทานอาหารไปอย่างช้าๆ
พร้อมๆกับเอ่ยปากเล่าเรื่องของเธอต่อไปว่า
"ฉันละเซ็งคุณแดงสามีของฉันเหลือเกิน หากฉันจะลิสท์ (list)
คุณสมบัติยอดห่วยของสามีฉันละก้อ เธอเอ๋ย ... หน้ากระดาษหนึ่งคงไม่พอ
กลับบ้านค่ำ แถมเอางาน กลับมาอีก ไม่ชอบดูละคร ดูแต่เคเบิ้ลทีวี
เวลาดูก็หมุนเปลี่ยนทุกช่อง ชอบเก็บกวาดบ้านด้วยตนเอง
ไม่เคยให้ความสนใจดูแลฉันเลย โอ๊ยฉันละเบื่อ...
ทีกับลูกน้องตัวเองละก็ประคบประหงมยิ่งกว่าลูกอีก เฮ้อ"
เธอถอนหายใจเสียงดัง หลังจากเล่าจบ เธอเอ่ยถามคู่หูคนสนิทต่อ
"กบเธอแต่งงานมาตั้งห้าปีแล้วมากกว่าฉันตั้งสามปี ทำไมไม่เห็นบ่นเรื่องสามีขอ
งเธอเลย เธอคงมองโลกในแง่ดีมากเลยนะ ฉันอิจฉาเธอจังเลย"
กบเอ่ยตอบ "เล็กฉันก็เคยเป็นอย่างเธอเหมือนกันเมื่อสองสามปีที่แล้ว
วันหนึ่งฉันอัดอั้นมากจนทนไม่ไหวด้วยสายเลือดเลขามืออาชีพของฉันซึ่งเหมือนๆกั
บเธอนี่แหละ
ฉันหยิบกระดาษออกมาแล้วระบายลงไปเลยว่ารายการความห่วยของสามีฉันเป็นอย่างไร
เธอรู้ไหมว่าฉันได้กี่ข้อ"
เล็กรีบถามด้วยสีหน้าอยากรู้อยากเห็น "กี่ข้อละ"
กบตอบด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม "สามสิบสองข้อเท่ากับขนาดเอวของสามีฉันเลยละ"
เล็กกลั้นหัวเราะไม่อยู่ข้าวในปากกระเด็นออกมาโชคดีที่เธอทานคำไม่โต
เธออุทานกลั้วเสียงหัวเราะว่า
"แหมเธอนี่ช่างเปรียบเทียบจริงๆนะ หึ..หึ..หึ"
กบเล่าต่อ
"เย็นวันนั้นฉันตั้งใจว่ากลับบ้านแล้วฉันจะส่งรายงานชิ้นเอกให้สามีของฉันดูเพียงแต่ว่าฉันต้องไปงานศพลุงของฉันก่อน
พอเลิกงานฉันก็รีบรุดไปงานศพของลุงฉันซึ่งอายุ
เพิ่งห้าสิบเองคุณป้าฉันก็อายุห้าสิบเหมือนกันลุงฉันเสียชีวิตด้วยอุบัติเหตุร
ถยนต์คว่ำซึ่งถือว่าเป็นเหตุการณ์ที่ทุกคนไม่ได้ คาดคิดมาก่อน
ป้าฉันตกใจมากเธอไม่เคยเตรียมใจสำหรับเรื่องนี้มาก่อน
ฉันสนิทกับป้าฉันคนนี้มากเป็นพิเศษ
เมื่อฉันไปถึงงานศพฉันก็ไปนั่งคุยกับคุณป้า
เมื่อไปถึงคุณป้าก็ซึ่งมีสีหน้าเศร้าสร้อยอยู่ก็ดีใจที่พบหน้าฉัน
เราสองคนนั่งคุยกันสักพักคุณป้าก็หยิบกระดาษโน๊ตสองสามแผ่นออกมา
แล้วก็ส่งให้ฉันดู
ฉันรับมาดูแล้วก็นั่งอ่านในกระดาษนั้นมีข้อความดังต่อไปนีเธอบรรยายข้อความในก
ระดาษโน๊ตของป้าเธอต่อ
"ถึงสามีที่รัก วันนี้ทั้งวันฉันนึกถึงเธอตลอด
เวลาสิบห้าปีที่เราอยู่ด้วยกันฉันมักจะบ่นต่อว่าในข้อเสียของเธอมาตลอดจนกระทั่งถึงวันที่เธอจากไป
เมื่อฉันมีโอกาสทบทวนดูชีวิตคู่ของเราฉันพบว่าฉันได้มองข้ามสิ่งดีๆของเธอไปมา
กมาย"
กบเล่าด้วยเสียงสั่นเครือ เธอเอ่ยต่อว่า
"ในกระดาษโน๊ตนั้นคุณป้าของฉันบรรยายคุณความดีของลุงไว้นับร้อยข้อพอฉันอ่านจบ
น้ำตาของฉันก็นองหน้า" ป้าฉันเอ่ยกับฉันว่า
"ป้ารู้สึกเสียใจที่ไม่ได้เป็นผู้บอกสิ่งดีๆเหล่านี้ในระหว่างที่คุณลุงของหนู
ยังมีชีวิตอยู่หลานอย่าทำพลาดแบบป้าอีกคนละ"
"ฉันนั่งฟังอยู่แล้วคิดตามไปว่า
มีคนจำนวนมากที่เมื่อคนรักของตนจากไปแล้วค่อยบันทึกคุณความดีของผู้จากไปลงที่
หลุมฝังศพหรือจัดพิมพ์เป็นเอกสารอย่างดีแต่ว่าผู้จากไปกลับไม่มีโอกาสอ่าน
ซึ่งขณะที่เขามีชีวิตอยู่กับได้ยินแต่สิ่งที่เป็นข้อบกพร่องของเขา
คิดได้อย่างนั้น
ฉันรีบดึงเอาลิสต์รายการของสามีฉันออกมาแล้วฉีกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย
เลิกงานศพแล้วฉันรีบกลับบ้านทันที
พอเจอหน้าสามีฉันก็กระโดดกอดเขาเลยเสร็จแล้วฉันก็ถือโอกาสาธยายคุณความดีทั้งห
ลายของเขาว่ามีอะไรบ้าง
สามีฉันมีสีหน้าแปลกใจเล็กๆแต่ว่าท่าทีเขาดูอ่อนโยนมากขึ้น
และเอื้ออาทรกับฉันขึ้นมาทันที ฉันเองก็เริ่มมีความรู้สึกที่ดีต่อเขามาก
หากเรารักใครแล้วเราบอกสิ่งที่ดีของเขาให้เขาได้ยินเขาก็จะรักเราตอบและบอกสิ่
งที่ดีตอบกลับมา
สามีฉันก็เผยความในใจถึงข้อดีของฉันอีกมากมายที่ฉันไม่เคยรู้มาก่อน"
"ตั้งแต่นั้นมาฉันก็เลิกคิดถึงรายการจุดอ่อนของคนที่เรารักฉันคิดว่าเราควรจะรักเขา
อย่างที่เขาเป็นแหละอย่าไปหวังให้เขาเปลี่ยนแปลงพฤติกรรมที่แตกต่างกับเราเลยความรักที่แท้จริงก็คือ UnconditioningLove คือ
การที่เรารักเขาแล้วไม่ได้ตั้งเงื่อนไขให้เขาเปลี่ยนแปลงอะไร
จงรักเขาอย่างที่เขาเป็น แล้วโฟกัสในสิ่งที่ดีของเขาซะเราก็จะมีความสุข
เขาก็จะมีความสุข"กบเล่าจบด้วยสีหน้าอิ่มเอิบ
เล็ก ซึ่งนั่งฟังอยู่อย่างเงียบๆ นัยน์ตาเธอมีน้ำตาคลอเบ้าอยู่
ในมือเธอกำแน่นด้วยเศษกระดาษลิสต์รายการที่บัดนี้ถูกเธอฉีกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้
อย อยู่ๆ เล็กเอ่ยขึ้นว่า"ขอบใจมากจ๊ะกบฉันว่าเรารีบกลับออฟฟิศเถอะ
ฉันอยากโทรหาสามีของฉันหน่อย มีข้อดีของเขาอีกมากที่ฉันควรจะบอกเขา"
อาคารแห่งนี้ตั้งอยู่ใจกลางถนนสีลม ซึ่งเป็นย่านธุรกิจสำคัญ
ทุกๆวันระหว่างจันทร์ถึงศุกร์สถานที่แห่งนี้จะมีคนทำงานออฟฟิศมากมายมาทานอาหา
รเที่ยงกันในช่วงระหว่างเวลาเที่ยงถึงราวบ่ายโมงครึ่ง ด้วยเหตุที่สนนราคาที่ไ
ม่แพงเกินไปสำหรับคนชั้นกลางที่ทำงานในละแวกใกล้เคียง
ผมได้ยินเรื่องราวมากมายจากคนเหล่านี้ไม่ซ้ำหน้าไม่ซ้ำเรื่องหลากหลายรสชาด
วันนี้ลองดูซิครับว่ามีเรื่องอะไรที่โต๊ะผม
ผมได้ยินเสียงแว่วๆของสุภาพสตรีสองคนด้านหลังทางซ้ายมือ ผมเลยชำเลืองมองดู
(อย่าสงสัยเลยนะครับว่ามองจากอะไรเพราะผมเป็นโต๊ะผมมีดวงตาที่ไม่เหมือนคนอย่า
งพวกท่านหรอกครับ) ผมเห็นสุภาพสตรีอายุราวๆ 25 ปี
สองคนแต่งตัวในชุดทำงานดูเหมือนจะเป็นยูนิฟอร์มของธนาคารใดธนาคารหนึ่งในสีลมค
นหนึ่งผมสั้นอีกคนผมยาวทั้งสองมีถาดอาหารเข้าใจว่าจะเป็นมังสะวิรัติเพราะมีแต
่ผักเต็มจาน
คนผมยาวนั่งลงก่อนแล้วเอ่ยปากขึ้นว่า
"ใจเย็นๆน่าเล็ก ทานไปคุยไปก็ละกันนะ"
น้ำเสียงอ่อนโยนที่แสดงให้เห็นว่าเธอเอาใจใส่เพื่อนของเธอคนนี้มาก
คนผมสั้นเอ่ยตอบว่า "โอเค
โอเคฉันเชื่อเธอกบเพราะมีแต่เธอแหละที่ฉันกล้าคุยเรื่องในครอบครัวให้ฟัง"
สาวผมสั้นค่อยๆบรรจงวางถาดอาหารลง เธอเริ่มต้นทานอาหารไปอย่างช้าๆ
พร้อมๆกับเอ่ยปากเล่าเรื่องของเธอต่อไปว่า
"ฉันละเซ็งคุณแดงสามีของฉันเหลือเกิน หากฉันจะลิสท์ (list)
คุณสมบัติยอดห่วยของสามีฉันละก้อ เธอเอ๋ย ... หน้ากระดาษหนึ่งคงไม่พอ
กลับบ้านค่ำ แถมเอางาน กลับมาอีก ไม่ชอบดูละคร ดูแต่เคเบิ้ลทีวี
เวลาดูก็หมุนเปลี่ยนทุกช่อง ชอบเก็บกวาดบ้านด้วยตนเอง
ไม่เคยให้ความสนใจดูแลฉันเลย โอ๊ยฉันละเบื่อ...
ทีกับลูกน้องตัวเองละก็ประคบประหงมยิ่งกว่าลูกอีก เฮ้อ"
เธอถอนหายใจเสียงดัง หลังจากเล่าจบ เธอเอ่ยถามคู่หูคนสนิทต่อ
"กบเธอแต่งงานมาตั้งห้าปีแล้วมากกว่าฉันตั้งสามปี ทำไมไม่เห็นบ่นเรื่องสามีขอ
งเธอเลย เธอคงมองโลกในแง่ดีมากเลยนะ ฉันอิจฉาเธอจังเลย"
กบเอ่ยตอบ "เล็กฉันก็เคยเป็นอย่างเธอเหมือนกันเมื่อสองสามปีที่แล้ว
วันหนึ่งฉันอัดอั้นมากจนทนไม่ไหวด้วยสายเลือดเลขามืออาชีพของฉันซึ่งเหมือนๆกั
บเธอนี่แหละ
ฉันหยิบกระดาษออกมาแล้วระบายลงไปเลยว่ารายการความห่วยของสามีฉันเป็นอย่างไร
เธอรู้ไหมว่าฉันได้กี่ข้อ"
เล็กรีบถามด้วยสีหน้าอยากรู้อยากเห็น "กี่ข้อละ"
กบตอบด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม "สามสิบสองข้อเท่ากับขนาดเอวของสามีฉันเลยละ"
เล็กกลั้นหัวเราะไม่อยู่ข้าวในปากกระเด็นออกมาโชคดีที่เธอทานคำไม่โต
เธออุทานกลั้วเสียงหัวเราะว่า
"แหมเธอนี่ช่างเปรียบเทียบจริงๆนะ หึ..หึ..หึ"
กบเล่าต่อ
"เย็นวันนั้นฉันตั้งใจว่ากลับบ้านแล้วฉันจะส่งรายงานชิ้นเอกให้สามีของฉันดูเพียงแต่ว่าฉันต้องไปงานศพลุงของฉันก่อน
พอเลิกงานฉันก็รีบรุดไปงานศพของลุงฉันซึ่งอายุ
เพิ่งห้าสิบเองคุณป้าฉันก็อายุห้าสิบเหมือนกันลุงฉันเสียชีวิตด้วยอุบัติเหตุร
ถยนต์คว่ำซึ่งถือว่าเป็นเหตุการณ์ที่ทุกคนไม่ได้ คาดคิดมาก่อน
ป้าฉันตกใจมากเธอไม่เคยเตรียมใจสำหรับเรื่องนี้มาก่อน
ฉันสนิทกับป้าฉันคนนี้มากเป็นพิเศษ
เมื่อฉันไปถึงงานศพฉันก็ไปนั่งคุยกับคุณป้า
เมื่อไปถึงคุณป้าก็ซึ่งมีสีหน้าเศร้าสร้อยอยู่ก็ดีใจที่พบหน้าฉัน
เราสองคนนั่งคุยกันสักพักคุณป้าก็หยิบกระดาษโน๊ตสองสามแผ่นออกมา
แล้วก็ส่งให้ฉันดู
ฉันรับมาดูแล้วก็นั่งอ่านในกระดาษนั้นมีข้อความดังต่อไปนีเธอบรรยายข้อความในก
ระดาษโน๊ตของป้าเธอต่อ
"ถึงสามีที่รัก วันนี้ทั้งวันฉันนึกถึงเธอตลอด
เวลาสิบห้าปีที่เราอยู่ด้วยกันฉันมักจะบ่นต่อว่าในข้อเสียของเธอมาตลอดจนกระทั่งถึงวันที่เธอจากไป
เมื่อฉันมีโอกาสทบทวนดูชีวิตคู่ของเราฉันพบว่าฉันได้มองข้ามสิ่งดีๆของเธอไปมา
กมาย"
กบเล่าด้วยเสียงสั่นเครือ เธอเอ่ยต่อว่า
"ในกระดาษโน๊ตนั้นคุณป้าของฉันบรรยายคุณความดีของลุงไว้นับร้อยข้อพอฉันอ่านจบ
น้ำตาของฉันก็นองหน้า" ป้าฉันเอ่ยกับฉันว่า
"ป้ารู้สึกเสียใจที่ไม่ได้เป็นผู้บอกสิ่งดีๆเหล่านี้ในระหว่างที่คุณลุงของหนู
ยังมีชีวิตอยู่หลานอย่าทำพลาดแบบป้าอีกคนละ"
"ฉันนั่งฟังอยู่แล้วคิดตามไปว่า
มีคนจำนวนมากที่เมื่อคนรักของตนจากไปแล้วค่อยบันทึกคุณความดีของผู้จากไปลงที่
หลุมฝังศพหรือจัดพิมพ์เป็นเอกสารอย่างดีแต่ว่าผู้จากไปกลับไม่มีโอกาสอ่าน
ซึ่งขณะที่เขามีชีวิตอยู่กับได้ยินแต่สิ่งที่เป็นข้อบกพร่องของเขา
คิดได้อย่างนั้น
ฉันรีบดึงเอาลิสต์รายการของสามีฉันออกมาแล้วฉีกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย
เลิกงานศพแล้วฉันรีบกลับบ้านทันที
พอเจอหน้าสามีฉันก็กระโดดกอดเขาเลยเสร็จแล้วฉันก็ถือโอกาสาธยายคุณความดีทั้งห
ลายของเขาว่ามีอะไรบ้าง
สามีฉันมีสีหน้าแปลกใจเล็กๆแต่ว่าท่าทีเขาดูอ่อนโยนมากขึ้น
และเอื้ออาทรกับฉันขึ้นมาทันที ฉันเองก็เริ่มมีความรู้สึกที่ดีต่อเขามาก
หากเรารักใครแล้วเราบอกสิ่งที่ดีของเขาให้เขาได้ยินเขาก็จะรักเราตอบและบอกสิ่
งที่ดีตอบกลับมา
สามีฉันก็เผยความในใจถึงข้อดีของฉันอีกมากมายที่ฉันไม่เคยรู้มาก่อน"
"ตั้งแต่นั้นมาฉันก็เลิกคิดถึงรายการจุดอ่อนของคนที่เรารักฉันคิดว่าเราควรจะรักเขา
อย่างที่เขาเป็นแหละอย่าไปหวังให้เขาเปลี่ยนแปลงพฤติกรรมที่แตกต่างกับเราเลยความรักที่แท้จริงก็คือ UnconditioningLove คือ
การที่เรารักเขาแล้วไม่ได้ตั้งเงื่อนไขให้เขาเปลี่ยนแปลงอะไร
จงรักเขาอย่างที่เขาเป็น แล้วโฟกัสในสิ่งที่ดีของเขาซะเราก็จะมีความสุข
เขาก็จะมีความสุข"กบเล่าจบด้วยสีหน้าอิ่มเอิบ
เล็ก ซึ่งนั่งฟังอยู่อย่างเงียบๆ นัยน์ตาเธอมีน้ำตาคลอเบ้าอยู่
ในมือเธอกำแน่นด้วยเศษกระดาษลิสต์รายการที่บัดนี้ถูกเธอฉีกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้
อย อยู่ๆ เล็กเอ่ยขึ้นว่า"ขอบใจมากจ๊ะกบฉันว่าเรารีบกลับออฟฟิศเถอะ
ฉันอยากโทรหาสามีของฉันหน่อย มีข้อดีของเขาอีกมากที่ฉันควรจะบอกเขา"
ความรักและความสุข
วันหนึ่งขณะที่ผมกำลังอ่านหนังสือเตรียมสอบ ก็คิดถึงคนๆ
หนึ่งขึ้นมา คิดไปเรื่อยเปื่อยตั้งแต่เห็นเธอครั้งแรกที่ไหน
พบเธอครั้งแรกได้ยังไง เข้าไปคุยกับเธอครั้งแรกเมื่อไหร่ จนสุดท้าย
ไปรักเธอได้อย่างไร คุณเคยคิดว่ามันเป็นเรื่องแปลกไหม ที่คุณได้พบใครสักคนหนึ่ง
แล้วคุณก็หลงรักคน ๆ นั้นเข้าให้เต็มเปา คนที่เขามีชีวิตเป็นของเขา
ซึ่งคุณก็มีชีวิตเป็นของคุณ แต่คุณกลับเอาชีวิตของคุณไปผูกพันกับชีวิตของเขา
เขาจะเป็นสุข เป็นทุกข์ คุณก็เป็นสุข เป็นทุกข์ ไปกับเขาด้วย
แถมจะทุกข์มากกว่าเขาซะอีก
คนที่ไม่ใช่ญาติ แต่คุณแคร์เขายิ่งกว่าญาติผู้ใหญ่บางคนด้วยซ้ำ
คนที่บางครั้งคุณรู้สึกว่าคุณตายแทนเขาได้ ทั้ง ๆที่ชีวิตคุณก็มีแค่ชีวิตเดียว
คนที่บางครั้งคุณรู้สึกว่าคุณอยู่ไม่ได้ถ้าไม่มีเขา
ทั้งๆที่เขาก็ไม่ได้ทำมาหาเลี้ยงคุณ
แล้วก็คน ๆ นี้อีกนั่นแหละ ที่ทำให้คุณนั่งคิดถึงเขา
ได้อย่างเป็นบ้าเป็นหลังทุก ๆสองนาที
ทั้ง ๆ ที่คุณไม่เคยคิดถึงคุณพ่อ คุณแม่ของคุณได้ถี่ยิบขนาดนี้
สำหรับผม ผมคิดว่ามันแปลก คนทั้งโลกมีตั้งหกพันกว่าล้านคน
ทำไมผมถึงได้มาเจอเธอคนนี้ อาจจะเป็นแค่เรื่องบังเอิญ เหมือน ๆ
กับที่ใครสักคนได้มาเจอกัน
แล้วก็คบกันเป็นเพื่อน งั้นเรามาลองคิดกันดูเล่น ๆ ว่า ชีวิตนี้ตั้งแต่เกิดมา
คุณเจอคนมาแล้วกี่คน อาจจะเป็นสิบ ๆ ล้านคน แล้วคนที่คุณได้พบ ได้เจอ
มีกี่คนที่คุณเคยพูดคุยด้วย อาจจะมีเป็นล้าน ๆ มีสักกี่คนที่เป็นเพื่อนคุณ
บางคนอาจจะเป็นร้อย บางคนอาจจะเป็นพัน ขณะที่บางคนอาจจะมีแค่สิบ
(หรือยิ่งกว่านั้นบางคนทั้งชีวิตอาจจะมีเพื่อนเพียงคนเดียวหรือไม่มีเลย ด้วยซ้ำ
แล้วในบรรดาเพื่อนนับสิบ ร้อย พันของคุณ มีกี่คนที่คุณเรียกว่าเป็นเพื่อนสนิท
จำนวนมันน้อยลงทุกที อาจจะเหลือแค่หนึ่ง ซึ่งก็ไม่ใช่ของแปลก
แต่ถ้าใครมีเพื่อนสนิทเป็นสิบ
ก็กลับเป็นของแปลกแล้ว บางคนคิดว่าเขามีเป็นร้อย ถ้าเขาไม่หลงตัวเอง
เขาก็เป็นคนที่แปลกที่สุดในโลก แล้วในบรรดาคนที่คุณคิดว่าเป็นเพื่อนสนิทของคุณ
มีกี่คนที่คุณรู้สึกเหมือนกับที่ผมเกริ่นเอาไว้ในตอนแรก รับรองได้ว่าไม่มี
โลกทั้งใบ
มีคนหกพันกว่าล้าน ไม่มีเพื่อนคนไหนที่คุณจะมีความรู้สึกแบบนี้เลย
ทีนี้เราจะกลับมาหาคน ๆ นี้ คนเดิมที่ทำให้หัวใจคุณปั่นป่วน
คุณเริ่มรู้สึกว่าเป็นเรื่องแปลกหรือยัง
ที่คุณได้มาพบมาเจอคนๆ นี้ หนึ่งในหกพันล้าน แต่ยังมีเรื่องที่แปลกกว่า
ก็คน ๆ นี้อีกนั่นแหละ ที่ทำให้คุณรู้สึกมีความสุขที่ได้ดูแลเขา
(โดยที่เขาจะเต็มใจ
ให้ดูแลหรือเปล่าก็ไม่สน) คนที่ทำให้คุณต้องทำอะไรต่ออะไรตั้งหลายอย่างที่คุณ
ไม่เคยทำมาก่อนในชีวิต ทั้ง ๆ ที่เขาก็ไม่ได้มาเรียกร้องให้คุณทำ
คนที่ทำให้คุณเปลี่ยนแปลงตัวเองได้
อย่างที่ไม่เคยมีใครทำได้มาก่อน ทั้ง
ๆที่เขาก็ไม่ได้ขอร้องสักนิดและที่แปลกที่สุด
คุณกลับรู้สึกเจ็บปวด ถ้าคน ๆ นี้ ขอเป็น"เพื่อน"ที่ดีที่สุดของคุณ สำหรับผม
ผมได้พบกับ คน ๆ นี้แล้ว ผมดีใจที่ได้ดูแลเธอ ดีใจที่ได้ทำเพื่อเธอ
ดีใจที่ผมเปลี่ยนแปลง
ตัวเองได้อย่างไม่น่าเชื่อ เธอที่ทำให้ผม คนที่เกลียดการทำงานฝีมือทุกอย่าง
ต้องมานั่งหัดทำการฝีมือ เธอที่ทำให้คนที่เกลียดการเรียนเป็นที่สุด
จนครั้งหนึ่งคิดว่า
จะไปทำนา กลับมาตั้งใจเรียน พยายามเรียนต่อให้สูงที่สุดเพื่อคน ๆ
นี้และสิ่งที่ดีที่สุด
ก็คือ เพราะเธอคนนี้ทำให้ผมพยายามทำความดี เป็นคนดี ทั้ง ๆที่เธอไม่เคยขอร้อง
ให้ผมทำอะไรเลย สำหรับผม ผมดีใจที่ผมได้พบกับเธอคนนี้
ดีใจที่ได้ยืนดูเธอมีชีวิตที่มีความสุข
โดยที่ผมไม่สนใจว่าเราไม่ได้เป็นส่วนหนึ่งของกัน และกัน ประเด็นของเรื่องนี้
ก็ไม่มีอะไร เพียงแต่ผมอยากจะบอกว่า ถ้าวันหนึ่งคุณได้พบกับคน ๆนี้ของคุณ
คนที่เป็นหนึ่งในหกพันล้านสำหรับคุณ คุณก็ควรจะดูแล คน ๆ นี้ของคุณให้ดีที่สุด
ไม่ทำให้เขาหรือเธอต้องเสียใจ ไม่ว่าจะด้วยความตั้งใจหรือไม่ตั้งใจก็ตาม
เพราะนั่นคือ
สิ่งที่วิเศษที่สุด
หรืออย่างน้อยก็เพื่อที่คุณจะได้ไม่ต้องมานึกเสียใจภายหลังว่า
คุณไม่น่าทำร้ายจิตใจของ เธอ เลย จริงๆนะ แล้วการที่คุณได้รักเขา
แม้ว่าบางครั้ง
จะทำให้คุณเป็นทุกข์ เสียใจแทบเป็นแทบตาย แต่ถ้าคุณตัดความเห็นแก่ตัวของคุณทิ้ง
ไม่คิดเพียงแต่จะครอบครอง คุณนึกถึงความรักที่คุณมีให้เขา คุณได้รู้สึกว่าวันนี้คุณรักเขาจังเลย คุณจะชอบความรู้สึกนี้อย่างไม่น่าเชื่อ
แม้ว่าการรักเพื่อที่จะรัก
เพียงอย่างเดียว จะเป็นสิ่งที่ทรมานที่สุดสิ่งหนึ่ง
แต่เมื่อใดก็ตามที่คุณทำได้อย่าง
สนิทใจ คุณรู้สึกว่าความสุขของการเป็นผู้ได้รัก ยิ่งกว่าความสุขของการถูกรัก
คุณก็จะเป็นคนที่โชคดีที่สุด แล้วคุณก็จะรู้สึกว่าคุณมีความสุขมากที่สุดในชีวิต
หนึ่งขึ้นมา คิดไปเรื่อยเปื่อยตั้งแต่เห็นเธอครั้งแรกที่ไหน
พบเธอครั้งแรกได้ยังไง เข้าไปคุยกับเธอครั้งแรกเมื่อไหร่ จนสุดท้าย
ไปรักเธอได้อย่างไร คุณเคยคิดว่ามันเป็นเรื่องแปลกไหม ที่คุณได้พบใครสักคนหนึ่ง
แล้วคุณก็หลงรักคน ๆ นั้นเข้าให้เต็มเปา คนที่เขามีชีวิตเป็นของเขา
ซึ่งคุณก็มีชีวิตเป็นของคุณ แต่คุณกลับเอาชีวิตของคุณไปผูกพันกับชีวิตของเขา
เขาจะเป็นสุข เป็นทุกข์ คุณก็เป็นสุข เป็นทุกข์ ไปกับเขาด้วย
แถมจะทุกข์มากกว่าเขาซะอีก
คนที่ไม่ใช่ญาติ แต่คุณแคร์เขายิ่งกว่าญาติผู้ใหญ่บางคนด้วยซ้ำ
คนที่บางครั้งคุณรู้สึกว่าคุณตายแทนเขาได้ ทั้ง ๆที่ชีวิตคุณก็มีแค่ชีวิตเดียว
คนที่บางครั้งคุณรู้สึกว่าคุณอยู่ไม่ได้ถ้าไม่มีเขา
ทั้งๆที่เขาก็ไม่ได้ทำมาหาเลี้ยงคุณ
แล้วก็คน ๆ นี้อีกนั่นแหละ ที่ทำให้คุณนั่งคิดถึงเขา
ได้อย่างเป็นบ้าเป็นหลังทุก ๆสองนาที
ทั้ง ๆ ที่คุณไม่เคยคิดถึงคุณพ่อ คุณแม่ของคุณได้ถี่ยิบขนาดนี้
สำหรับผม ผมคิดว่ามันแปลก คนทั้งโลกมีตั้งหกพันกว่าล้านคน
ทำไมผมถึงได้มาเจอเธอคนนี้ อาจจะเป็นแค่เรื่องบังเอิญ เหมือน ๆ
กับที่ใครสักคนได้มาเจอกัน
แล้วก็คบกันเป็นเพื่อน งั้นเรามาลองคิดกันดูเล่น ๆ ว่า ชีวิตนี้ตั้งแต่เกิดมา
คุณเจอคนมาแล้วกี่คน อาจจะเป็นสิบ ๆ ล้านคน แล้วคนที่คุณได้พบ ได้เจอ
มีกี่คนที่คุณเคยพูดคุยด้วย อาจจะมีเป็นล้าน ๆ มีสักกี่คนที่เป็นเพื่อนคุณ
บางคนอาจจะเป็นร้อย บางคนอาจจะเป็นพัน ขณะที่บางคนอาจจะมีแค่สิบ
(หรือยิ่งกว่านั้นบางคนทั้งชีวิตอาจจะมีเพื่อนเพียงคนเดียวหรือไม่มีเลย ด้วยซ้ำ
แล้วในบรรดาเพื่อนนับสิบ ร้อย พันของคุณ มีกี่คนที่คุณเรียกว่าเป็นเพื่อนสนิท
จำนวนมันน้อยลงทุกที อาจจะเหลือแค่หนึ่ง ซึ่งก็ไม่ใช่ของแปลก
แต่ถ้าใครมีเพื่อนสนิทเป็นสิบ
ก็กลับเป็นของแปลกแล้ว บางคนคิดว่าเขามีเป็นร้อย ถ้าเขาไม่หลงตัวเอง
เขาก็เป็นคนที่แปลกที่สุดในโลก แล้วในบรรดาคนที่คุณคิดว่าเป็นเพื่อนสนิทของคุณ
มีกี่คนที่คุณรู้สึกเหมือนกับที่ผมเกริ่นเอาไว้ในตอนแรก รับรองได้ว่าไม่มี
โลกทั้งใบ
มีคนหกพันกว่าล้าน ไม่มีเพื่อนคนไหนที่คุณจะมีความรู้สึกแบบนี้เลย
ทีนี้เราจะกลับมาหาคน ๆ นี้ คนเดิมที่ทำให้หัวใจคุณปั่นป่วน
คุณเริ่มรู้สึกว่าเป็นเรื่องแปลกหรือยัง
ที่คุณได้มาพบมาเจอคนๆ นี้ หนึ่งในหกพันล้าน แต่ยังมีเรื่องที่แปลกกว่า
ก็คน ๆ นี้อีกนั่นแหละ ที่ทำให้คุณรู้สึกมีความสุขที่ได้ดูแลเขา
(โดยที่เขาจะเต็มใจ
ให้ดูแลหรือเปล่าก็ไม่สน) คนที่ทำให้คุณต้องทำอะไรต่ออะไรตั้งหลายอย่างที่คุณ
ไม่เคยทำมาก่อนในชีวิต ทั้ง ๆ ที่เขาก็ไม่ได้มาเรียกร้องให้คุณทำ
คนที่ทำให้คุณเปลี่ยนแปลงตัวเองได้
อย่างที่ไม่เคยมีใครทำได้มาก่อน ทั้ง
ๆที่เขาก็ไม่ได้ขอร้องสักนิดและที่แปลกที่สุด
คุณกลับรู้สึกเจ็บปวด ถ้าคน ๆ นี้ ขอเป็น"เพื่อน"ที่ดีที่สุดของคุณ สำหรับผม
ผมได้พบกับ คน ๆ นี้แล้ว ผมดีใจที่ได้ดูแลเธอ ดีใจที่ได้ทำเพื่อเธอ
ดีใจที่ผมเปลี่ยนแปลง
ตัวเองได้อย่างไม่น่าเชื่อ เธอที่ทำให้ผม คนที่เกลียดการทำงานฝีมือทุกอย่าง
ต้องมานั่งหัดทำการฝีมือ เธอที่ทำให้คนที่เกลียดการเรียนเป็นที่สุด
จนครั้งหนึ่งคิดว่า
จะไปทำนา กลับมาตั้งใจเรียน พยายามเรียนต่อให้สูงที่สุดเพื่อคน ๆ
นี้และสิ่งที่ดีที่สุด
ก็คือ เพราะเธอคนนี้ทำให้ผมพยายามทำความดี เป็นคนดี ทั้ง ๆที่เธอไม่เคยขอร้อง
ให้ผมทำอะไรเลย สำหรับผม ผมดีใจที่ผมได้พบกับเธอคนนี้
ดีใจที่ได้ยืนดูเธอมีชีวิตที่มีความสุข
โดยที่ผมไม่สนใจว่าเราไม่ได้เป็นส่วนหนึ่งของกัน และกัน ประเด็นของเรื่องนี้
ก็ไม่มีอะไร เพียงแต่ผมอยากจะบอกว่า ถ้าวันหนึ่งคุณได้พบกับคน ๆนี้ของคุณ
คนที่เป็นหนึ่งในหกพันล้านสำหรับคุณ คุณก็ควรจะดูแล คน ๆ นี้ของคุณให้ดีที่สุด
ไม่ทำให้เขาหรือเธอต้องเสียใจ ไม่ว่าจะด้วยความตั้งใจหรือไม่ตั้งใจก็ตาม
เพราะนั่นคือ
สิ่งที่วิเศษที่สุด
หรืออย่างน้อยก็เพื่อที่คุณจะได้ไม่ต้องมานึกเสียใจภายหลังว่า
คุณไม่น่าทำร้ายจิตใจของ เธอ เลย จริงๆนะ แล้วการที่คุณได้รักเขา
แม้ว่าบางครั้ง
จะทำให้คุณเป็นทุกข์ เสียใจแทบเป็นแทบตาย แต่ถ้าคุณตัดความเห็นแก่ตัวของคุณทิ้ง
ไม่คิดเพียงแต่จะครอบครอง คุณนึกถึงความรักที่คุณมีให้เขา คุณได้รู้สึกว่าวันนี้คุณรักเขาจังเลย คุณจะชอบความรู้สึกนี้อย่างไม่น่าเชื่อ
แม้ว่าการรักเพื่อที่จะรัก
เพียงอย่างเดียว จะเป็นสิ่งที่ทรมานที่สุดสิ่งหนึ่ง
แต่เมื่อใดก็ตามที่คุณทำได้อย่าง
สนิทใจ คุณรู้สึกว่าความสุขของการเป็นผู้ได้รัก ยิ่งกว่าความสุขของการถูกรัก
คุณก็จะเป็นคนที่โชคดีที่สุด แล้วคุณก็จะรู้สึกว่าคุณมีความสุขมากที่สุดในชีวิต
คู่แท้หรือเปล่า
คู่แท้...
คู่แท้...แน่หรือเปล่า 9 วิธีที่บอกได้
เมื่อใครสักคนเป็นเนื้อคู่ของคุณ คุณจะรู้สึกผูกผันกับเธอ ทั้งทางอารมณ์ จิตวิญญาณ และร่างกาย คุณอาจรู้สึกว่า คุณรู้จักเธอมาแล้วตลอดชีวิตและก็รู้สึกว่าคุณถูกลิขิตมาให้เป็นของกันและ กัน ราวกับว่าเธอเข้าใจตัวตนที่แท้จริงของคุณ แบบที่ไม่มีใครเคยเข้ใจมาก่อน เพื่อช่วยให้คุณแน่ใจว่า เธอคนนั้นเป็นผู้หญิงที่ " ถูก - สร้าง - มา - เพื่อ -คุณ " หรือเปล่า ....
นี่คือ 9 วิธีการ ( ที่บางอันก็แปลกมาก !! ) ที่จะดูว่า เธอใช่คนนั้นของคุณหรือเปล่า
สัญญาณคู่แท้1: เธอสนุกกับการทำอะไรด้วยกันกับคุณ แม้ว่าสิ่งนั้นจะเป็นเรื่องจำเจที่สุด
สัญญาณคู่แท้2: เธอปฏิบัติตัวแบบเดิมๆ เวลาอยู่กับเพื่อนของเธอ แม้ว่าคุณจะอยู่ด้วยก็ตาม
สัญญาณคู่แท้3: เธอโทรหาคุณ ในช่วงนาทีเดียวกับที่คุณกำลังคิดถึงเธอพอดี
สัญญาณคู่แท้4: เธอสามารถจ้อกับคุณได้ไม่มีหยุด แล้วก็ยังสามารถอยู่ด้วยกันเงียบๆได้อีกด้วย
สัญญาณคู่แท้5: คุณและเธอมองตากันระหว่างมี SEX
สัญญาณคู่แท้6: เมื่อคุณซึมเศร้า เธอรู้ว่าควรจะทำยังไง ให้คุณสดชื่น
สัญญาณคู่แท้7: เธอเปิดสมุดทำเนียบแฟนเก่าของคุณ และเธอก็สามารถจำชื่อพวกหล่อนได้
สัญญาณคู่แท้8: คุณสามารถทำอะไรทุเรศๆ ต่อหน้าเธอได้ โดยที่เธอไม่รู้สึกอับอายแต่อย่างใด
สัญญาณคู่แท้9: เธอเล่าให้คุณฟังในเรื่องที่ แม้แต่เพื่อนสนิทของเธอเองก็ยังไม่รู้
แล้วตอนนี้คุณรู้หรือยังว่าเธอคนนั้นใช่คนที่คุณรอคอยหรือเปล่า
คู่แท้...แน่หรือเปล่า 9 วิธีที่บอกได้
เมื่อใครสักคนเป็นเนื้อคู่ของคุณ คุณจะรู้สึกผูกผันกับเธอ ทั้งทางอารมณ์ จิตวิญญาณ และร่างกาย คุณอาจรู้สึกว่า คุณรู้จักเธอมาแล้วตลอดชีวิตและก็รู้สึกว่าคุณถูกลิขิตมาให้เป็นของกันและ กัน ราวกับว่าเธอเข้าใจตัวตนที่แท้จริงของคุณ แบบที่ไม่มีใครเคยเข้ใจมาก่อน เพื่อช่วยให้คุณแน่ใจว่า เธอคนนั้นเป็นผู้หญิงที่ " ถูก - สร้าง - มา - เพื่อ -คุณ " หรือเปล่า ....
นี่คือ 9 วิธีการ ( ที่บางอันก็แปลกมาก !! ) ที่จะดูว่า เธอใช่คนนั้นของคุณหรือเปล่า
สัญญาณคู่แท้1: เธอสนุกกับการทำอะไรด้วยกันกับคุณ แม้ว่าสิ่งนั้นจะเป็นเรื่องจำเจที่สุด
สัญญาณคู่แท้2: เธอปฏิบัติตัวแบบเดิมๆ เวลาอยู่กับเพื่อนของเธอ แม้ว่าคุณจะอยู่ด้วยก็ตาม
สัญญาณคู่แท้3: เธอโทรหาคุณ ในช่วงนาทีเดียวกับที่คุณกำลังคิดถึงเธอพอดี
สัญญาณคู่แท้4: เธอสามารถจ้อกับคุณได้ไม่มีหยุด แล้วก็ยังสามารถอยู่ด้วยกันเงียบๆได้อีกด้วย
สัญญาณคู่แท้5: คุณและเธอมองตากันระหว่างมี SEX
สัญญาณคู่แท้6: เมื่อคุณซึมเศร้า เธอรู้ว่าควรจะทำยังไง ให้คุณสดชื่น
สัญญาณคู่แท้7: เธอเปิดสมุดทำเนียบแฟนเก่าของคุณ และเธอก็สามารถจำชื่อพวกหล่อนได้
สัญญาณคู่แท้8: คุณสามารถทำอะไรทุเรศๆ ต่อหน้าเธอได้ โดยที่เธอไม่รู้สึกอับอายแต่อย่างใด
สัญญาณคู่แท้9: เธอเล่าให้คุณฟังในเรื่องที่ แม้แต่เพื่อนสนิทของเธอเองก็ยังไม่รู้
แล้วตอนนี้คุณรู้หรือยังว่าเธอคนนั้นใช่คนที่คุณรอคอยหรือเปล่า
รักและผูกพันธ์
วันนี้..เราอาจรู้สึกผูกพันต่อสิ่งหนึ่ง
จนคิดว่าเราขาดไม่ได้..
แต่เวลาจะทำให้ทุกอย่างเปลี่ยนแปลงไป..
สักวันเราจะรู้ว่า..สิ่งที่เราผูกพันในวันนี้.
เป็นแค่ส่วนหนึ่งที่เติมชีวิตเรา
ไม่ใช่..ทั้งหมดของชีวิตเรา...
วันหนึ่ง..หากเรามีโอกาสได้เจอสิ่งที่ถูกใจสิ่งใหม่
ที่เราคิดว่าเราพึงใจ..ปรารถนา..ต้องการ..ขาดไม่ได้
เราก็จะเริ่มผูกพันกับสิ่งใหม่ได้ในเวลาไม่นานนัก...
เมื่อเวลาหนึ่งผ่านไป จะสอนเราได้เองว่า..
ความผูกพันกับสิ่งใด ๆ ในช่วงเวลาหนึ่ง
จะเป็นความสุขในช่วงเวลานั้น ๆ
อย่าได้ไปยึดติด อย่าได้ไปใช้ชีวิตทั้งชีวิตหลุ่มหลง...
คิดเสียว่า.เราโชคดี.ที่มีโอกาสได้ผูกพันกับสิ่งที่เรารัก
ความผูกพัน..ก็เหมือนกับความรัก..
หรืออาจจะเป็นผลพวงที่มาจากความรัก
หากเรารักใครคนใดคนหนึ่งมาก
เราก็จะรู้สึกว่าผูกพันมาก
แต่ความผูกพันที่ว่า.ไม่ได้หมายถึงการหยุดตัวเอง
ไว้กับสิ่งนั้น..เพราะคนทุกคน ย่อมผูกพันกับหลายๆ สิ่ง
เปรียบเสมือนเรามีแก้วน้ำอยู่หนึ่งใบ
ในยามเช้า..เราอาจต้องใช้แก้วใบนี้ดื่มนม
พออากาศร้อนหน่อย..เราอาจต้องการน้ำเย็น ๆ
บางครั้งที่เราไม่สบาย..เราอาจต้องการน้ำอุ่น
ใจเราก็เหมือนกับแก้วน้ำ..ต้องเติมสิ่งต่าง ๆ
ในเวลาที่แตกต่างกัน...ตามความเหมาะสม..
หากเราเติมน้ำเย็นลงไปในแก้วน้ำ
แล้วเติมน้ำร้อนลงไปในทันที.ในแก้วใบเดียวกัน..
เราก็จะพบว่า..แก้วใบนั้น..ก็จะร้าว..แล้วเริ่มแตก
ซึ่งก็เหมือนกับใจเรา..
ความผูกพันต่อสิ่งหนึ่งสิ่งใดในช่วงเวลาหนึ่ง..ไม่ผิด
ถ้าเราค่อย ๆ ปรับใจ ปรับตัวของเราเอง
ให้กลับคืนในเวลาที่ควร
เพราะอย่างน้อยที่สุด..เราก็มีโอกาส..ได้ผูกพัน...
ซึ่งก็เหมือนเราได้มีโอกาส..ได้รัก นั่นเอง
ถ้าคุณมีความสุขที่เห็นเค้าเดินกับคนอื่น
คือ........ความรัก
ถ้าคุณเศร้า เหงา คิดถึงเค้าอยากเจอ พูดคุย
คือ.........ความรัก
ถ้าคุณร้อนรนที่เค้าอยู่กับใคร ๆ ที่ไม่ใช่คุณ
คือ.........ความใคร่ อยากเก็บไว้เป็นเจ้าของคนเดียว
ถ้าคุณเมามาย เค้าลูบหลังไหล่ ดูแล
คือ.........ความรักที่บริสุทธิใจ
ถ้าคุณเมามาย เค้ากอดและสัมผัสร่างกาย
คือ..........ความใคร่จากเค้าของคุณ
ถ้าคุณเข้าหา แต่เค้าหนี...
คือ......... ความใคร่ ที่หมดเยื่อใยแล้ว
ถ้าคุณหนี แต่เค้าวิ่งตามมา
คือ..........ความรักที่ยังไม่มีจุดจบ
ถ้าคุณร้องให้ ให้กับคนที่ไม่มีเยื่อใยในตัวคุณ
คุณคือคนโง่ และบ้า อย่างน่าอาย
แต่ถ้าคุณพอใจ...จงรัก และ มอบความรัก
ให้กับเค้า แม้มันจะไม่กลับมาหาคุณก็ตาม
จงดีใจที่ได้รักซะวันนี้..
ดีกว่าที่จะมานั่งเสียใจในวันหน้า
จงภูมิใจที่มีความใคร่ เสน่หา
เพราะมันจะไม่ย้อนกลับมาหาอีกต่อไป....
จนคิดว่าเราขาดไม่ได้..
แต่เวลาจะทำให้ทุกอย่างเปลี่ยนแปลงไป..
สักวันเราจะรู้ว่า..สิ่งที่เราผูกพันในวันนี้.
เป็นแค่ส่วนหนึ่งที่เติมชีวิตเรา
ไม่ใช่..ทั้งหมดของชีวิตเรา...
วันหนึ่ง..หากเรามีโอกาสได้เจอสิ่งที่ถูกใจสิ่งใหม่
ที่เราคิดว่าเราพึงใจ..ปรารถนา..ต้องการ..ขาดไม่ได้
เราก็จะเริ่มผูกพันกับสิ่งใหม่ได้ในเวลาไม่นานนัก...
เมื่อเวลาหนึ่งผ่านไป จะสอนเราได้เองว่า..
ความผูกพันกับสิ่งใด ๆ ในช่วงเวลาหนึ่ง
จะเป็นความสุขในช่วงเวลานั้น ๆ
อย่าได้ไปยึดติด อย่าได้ไปใช้ชีวิตทั้งชีวิตหลุ่มหลง...
คิดเสียว่า.เราโชคดี.ที่มีโอกาสได้ผูกพันกับสิ่งที่เรารัก
ความผูกพัน..ก็เหมือนกับความรัก..
หรืออาจจะเป็นผลพวงที่มาจากความรัก
หากเรารักใครคนใดคนหนึ่งมาก
เราก็จะรู้สึกว่าผูกพันมาก
แต่ความผูกพันที่ว่า.ไม่ได้หมายถึงการหยุดตัวเอง
ไว้กับสิ่งนั้น..เพราะคนทุกคน ย่อมผูกพันกับหลายๆ สิ่ง
เปรียบเสมือนเรามีแก้วน้ำอยู่หนึ่งใบ
ในยามเช้า..เราอาจต้องใช้แก้วใบนี้ดื่มนม
พออากาศร้อนหน่อย..เราอาจต้องการน้ำเย็น ๆ
บางครั้งที่เราไม่สบาย..เราอาจต้องการน้ำอุ่น
ใจเราก็เหมือนกับแก้วน้ำ..ต้องเติมสิ่งต่าง ๆ
ในเวลาที่แตกต่างกัน...ตามความเหมาะสม..
หากเราเติมน้ำเย็นลงไปในแก้วน้ำ
แล้วเติมน้ำร้อนลงไปในทันที.ในแก้วใบเดียวกัน..
เราก็จะพบว่า..แก้วใบนั้น..ก็จะร้าว..แล้วเริ่มแตก
ซึ่งก็เหมือนกับใจเรา..
ความผูกพันต่อสิ่งหนึ่งสิ่งใดในช่วงเวลาหนึ่ง..ไม่ผิด
ถ้าเราค่อย ๆ ปรับใจ ปรับตัวของเราเอง
ให้กลับคืนในเวลาที่ควร
เพราะอย่างน้อยที่สุด..เราก็มีโอกาส..ได้ผูกพัน...
ซึ่งก็เหมือนเราได้มีโอกาส..ได้รัก นั่นเอง
ถ้าคุณมีความสุขที่เห็นเค้าเดินกับคนอื่น
คือ........ความรัก
ถ้าคุณเศร้า เหงา คิดถึงเค้าอยากเจอ พูดคุย
คือ.........ความรัก
ถ้าคุณร้อนรนที่เค้าอยู่กับใคร ๆ ที่ไม่ใช่คุณ
คือ.........ความใคร่ อยากเก็บไว้เป็นเจ้าของคนเดียว
ถ้าคุณเมามาย เค้าลูบหลังไหล่ ดูแล
คือ.........ความรักที่บริสุทธิใจ
ถ้าคุณเมามาย เค้ากอดและสัมผัสร่างกาย
คือ..........ความใคร่จากเค้าของคุณ
ถ้าคุณเข้าหา แต่เค้าหนี...
คือ......... ความใคร่ ที่หมดเยื่อใยแล้ว
ถ้าคุณหนี แต่เค้าวิ่งตามมา
คือ..........ความรักที่ยังไม่มีจุดจบ
ถ้าคุณร้องให้ ให้กับคนที่ไม่มีเยื่อใยในตัวคุณ
คุณคือคนโง่ และบ้า อย่างน่าอาย
แต่ถ้าคุณพอใจ...จงรัก และ มอบความรัก
ให้กับเค้า แม้มันจะไม่กลับมาหาคุณก็ตาม
จงดีใจที่ได้รักซะวันนี้..
ดีกว่าที่จะมานั่งเสียใจในวันหน้า
จงภูมิใจที่มีความใคร่ เสน่หา
เพราะมันจะไม่ย้อนกลับมาหาอีกต่อไป....
ความคิดถึง
รถบรรทุกคันนี้ ขับมานานมากเวลาผ่านไป ความคิดถึงก็มากขึ้นตามลำดับ………มากขึ้น….มากขึ้น และมากขึ้นจนเต็มคันรถ
เลยหลังคาหน้ารถออกมาถึงแม้หนทางจะยาวไกล ฝนจะตก ฟ้าจะร้องหนัก ถึงจะหนัก แต่เจ้าของไม่เคยเลย ที่จะปล่อยให้ความคิดถึง ร่วงหล่นเลยสักความคิดถึง……
จนรถบรรทุกคันนี้ได้มาเจออุโมงใหญ่ แต่เพดานต่ำแค่ผ่านอุโมงค์ เจ้าของรถก็จะได้ไปส่งเอาความคิดถึงอันมหาศาลให้กับเธอคนนั้น
……แต่อุโมงค์มันต่ำ ต่ำกว่ากองแห่งความคิดถึง เพียง 1 นิ้วแค่หยิบเอาเศษเสี้ยว ความคิดถึงนั้น ออกไป…….ออกไปสัก 1 นิ้ว เจ้าของรถก็จะได้เจอเธอคนนั้นดังใจหมาย
แต่เขาไม่ยอม
ไม่ยอมแม้แต่จะเอาความคิดถึงออกไปสักนิดเดียวเพราะเขารู้ดีว่า มันมีค่ามากแค่ไหน……..
หนทางอีกแค่ ระยะ 300 เมตร แต่เขากลับไปไม่ได้เขาจะทำยังไง จะขน 2 รอบหรือ แล้วมันหล่นไประหว่างทางหรือไม่ ???
เขาจะทำยังไงที่จะเอาความคิดถึงไปให้เธออันเป็นที่รักโดยที่ไม่เอากองแห่งความคิดถึงออกไป
..เขาคนนั้นได้ตัดสินใจที่จะปล่อยยางของรถลงล้อละ 1 นิ้ว ถึงแม้ว่าจะวิ่งช้าลง…….
ทำให้ถึงช้าขึ้นแต่ความมั่นคง……ที่มีจุดหมายปลายทาง.ถึงแม้ว่าจะใช้เวลานาน…
เขาก็พร้อมที่จะเผชิญที่จะรอจนกว่า เจอเธอ…….
ดีกว่าที่จะทิ้งความคิดถึงที่มีต่อเธอคนนั้นออกไปแม้แตเสี้ยวหนึ่งก็ตาม...
เลยหลังคาหน้ารถออกมาถึงแม้หนทางจะยาวไกล ฝนจะตก ฟ้าจะร้องหนัก ถึงจะหนัก แต่เจ้าของไม่เคยเลย ที่จะปล่อยให้ความคิดถึง ร่วงหล่นเลยสักความคิดถึง……
จนรถบรรทุกคันนี้ได้มาเจออุโมงใหญ่ แต่เพดานต่ำแค่ผ่านอุโมงค์ เจ้าของรถก็จะได้ไปส่งเอาความคิดถึงอันมหาศาลให้กับเธอคนนั้น
……แต่อุโมงค์มันต่ำ ต่ำกว่ากองแห่งความคิดถึง เพียง 1 นิ้วแค่หยิบเอาเศษเสี้ยว ความคิดถึงนั้น ออกไป…….ออกไปสัก 1 นิ้ว เจ้าของรถก็จะได้เจอเธอคนนั้นดังใจหมาย
แต่เขาไม่ยอม
ไม่ยอมแม้แต่จะเอาความคิดถึงออกไปสักนิดเดียวเพราะเขารู้ดีว่า มันมีค่ามากแค่ไหน……..
หนทางอีกแค่ ระยะ 300 เมตร แต่เขากลับไปไม่ได้เขาจะทำยังไง จะขน 2 รอบหรือ แล้วมันหล่นไประหว่างทางหรือไม่ ???
เขาจะทำยังไงที่จะเอาความคิดถึงไปให้เธออันเป็นที่รักโดยที่ไม่เอากองแห่งความคิดถึงออกไป
..เขาคนนั้นได้ตัดสินใจที่จะปล่อยยางของรถลงล้อละ 1 นิ้ว ถึงแม้ว่าจะวิ่งช้าลง…….
ทำให้ถึงช้าขึ้นแต่ความมั่นคง……ที่มีจุดหมายปลายทาง.ถึงแม้ว่าจะใช้เวลานาน…
เขาก็พร้อมที่จะเผชิญที่จะรอจนกว่า เจอเธอ…….
ดีกว่าที่จะทิ้งความคิดถึงที่มีต่อเธอคนนั้นออกไปแม้แตเสี้ยวหนึ่งก็ตาม...
คือความรักใช่มั้ย
เคยมั๊ยคะ กับบางความรู้สึกที่คุณเองก็ไม่สารถอธิบายได้เหมือนกัน
บางครั้งคุณเอง อยากจะตะโกนถามคนรอบข้างคุณ
ว่าสิ่งที่คุณกำลังรู้สึกนั้นมันคืออะไรกันแน่
กับความรู้สึกอ่อนไหวเมื่อใครบางคนผ่านเข้ามา ความรู้สึกอบอุ่นและไม่มีความ
รู้สึกเหงาอีกต่อไป มันใช่ความรักรึเปล่า
คงไม่ปฏิเสธใช่มั๊ยคะถ้าหากว่าตัวคุณเองก็เคยสงสัยกับความรู้สึกนี้เหมือนกัน
ใครๆหลายคน อาจเคยตกอยู่ใน สภาพแบบนี้ หรือ ถ้าจะเรียกให้ดีหน่อยก็คือ
สภาวะจิตใจอย่างนี้ บางครั้งก็ไม่รู้ทำไม
เหมือนกันที่จะต้องไปคิดถึงเค้า...ลองทบทวนดูให้ดีๆ นะคะ ว่า คุณนะ
อยากที่จะอยู่ใกล้ๆเค้ารึเปล่า
--------------------------------------------------------------------------------
คุณเคยสงสัยมั๊ยคะ ว่าทำไมคนนึงมีความสุขกับความรัก
แต่อีกคนนึงกลับทุกข์เพราะความรัก นั่นเป็นเพราะว่า ความรัก มี 2 แง่ไงคะ
มีทั้งเชิงบวกและเชิงลบ มีทั้งสมหวังและผิดหวัง
เราก็ยังจะหาเหตุผลไม่ได้ว่าทำไมคนมากมาย ถึงตกอยู่ในห้วง ของความรัก ...
ความรักในอุดมคติของบางคน เป็นความรักที่สวยงาม เป็นโลกสีชมพูใบใหญ่
ที่ข้างในมีแต่สิ่งสวยงาม มีแต่ ความสดใส แต่ทำไมความรักในอุดมคติของอีกคนหนึ่ง
ถึงเป็นความรักสีดำ ความรักที่มีแต่ความพ่ายแพ้และสูญเสีย... นั่น
เป็นเพราะพื้นฐานทางความคิด มุมมอง และ อดีต ของบุคล 2 คนที่แตกต่างกันไงคะ
คนนึงมีความคิดที่สวยงาม เพราะเค้า ได้เจอกับสิ่งที่สวยงาม แต่คงไม่ตลอดหรอกคะ
ชีวิตคนเราไม่ได้โรยด้วยกลีบกุหลาบนี่คะ ถึงจะได้สวยหรู ไม่มีอุปสรรค แต่
นั่นเป็นเพราะว่า เค้ามีความเข้มแข็งทางด้านความคิดไงคะ
ไม่ว่าสิ่งเลวร้ายจะเข้ามากเพียงใดก็ตาม เค้าจะไม่ยอมเปลี่ยน
ความคิดที่สวยงามไปตามสิ่งเลวร้ายที่เข้ามาในชีวิต
เค้าจะพยายามนำสิ่งสวยงามนั้นมาทำลายสิ่งเลวร้ายที่เข้ามา.... ซึ่งนั่น แหละคะ
คือการมองโลกในแง่ดีของเค้า ไม่ว่าเค้าจะมองอะไรในแง่มุมใดก็ตาม เค้าก็จะเห็นว่า
สิ่งเลวร้ายพวกนั้น ถ้าหาก ว่าเรามองมันดีๆ จริงๆ
แล้วมันก็เป็นสิ่งที่สวยงามเหมือนกัน...แต่สำหรับบางคนที่มองโลกในแง่ร้าย
เค้าก็ไม่ผิด ถ้าหากเค้าจะมีมุมมองแบบนั้น แต่ลองทบทวนอีกซัดนิดนึง ...
คุณคิดดีแล้วหรือ ลองถามใจตัวคุณเองดูนะคะ ว่าคุณต้องการแบบนั้นรึเปล่า
คุณต้องการยึดตัวเองติดกับความเหงารึเปล่า
ต้องการยึดติดตัวเองเกี่ยวกับอดีตรึเปล่า ถ้าหากคุณต้องการ นั่นคือสิทธิ์ของคุณ
ถ้าคุณเลือกที่จะจมอยู่กับอดีต ...
ความรักคือสิ่งที่สวยงาม เป็นสิ่งที่ทำให้คุณทั้งยิ้มได้และหัวเราะได้
ความรักสอนให้คุณรู้จักคำว่า " แพ้ " และ " ให้อภัย " ความรักสอนให้คุณ เป็น "
ผู้ให้ " และเป็น " ผู้รับ " ความรักสอนให้คุณรู้จักกับน้ำตา
และบทเรียนบางบทเรียนที่คุณอาจจะจดจำไว้จนวันตาย
ความรักคือสิ่งที่หล่อหลอมให้โลกสวยงาม และความรัก คือ สิ่งที่ทุกคนควรจะมี
และนั่นแหละมั๊งคือ "นิยามรัก"
บางครั้งคุณเอง อยากจะตะโกนถามคนรอบข้างคุณ
ว่าสิ่งที่คุณกำลังรู้สึกนั้นมันคืออะไรกันแน่
กับความรู้สึกอ่อนไหวเมื่อใครบางคนผ่านเข้ามา ความรู้สึกอบอุ่นและไม่มีความ
รู้สึกเหงาอีกต่อไป มันใช่ความรักรึเปล่า
คงไม่ปฏิเสธใช่มั๊ยคะถ้าหากว่าตัวคุณเองก็เคยสงสัยกับความรู้สึกนี้เหมือนกัน
ใครๆหลายคน อาจเคยตกอยู่ใน สภาพแบบนี้ หรือ ถ้าจะเรียกให้ดีหน่อยก็คือ
สภาวะจิตใจอย่างนี้ บางครั้งก็ไม่รู้ทำไม
เหมือนกันที่จะต้องไปคิดถึงเค้า...ลองทบทวนดูให้ดีๆ นะคะ ว่า คุณนะ
อยากที่จะอยู่ใกล้ๆเค้ารึเปล่า
--------------------------------------------------------------------------------
คุณเคยสงสัยมั๊ยคะ ว่าทำไมคนนึงมีความสุขกับความรัก
แต่อีกคนนึงกลับทุกข์เพราะความรัก นั่นเป็นเพราะว่า ความรัก มี 2 แง่ไงคะ
มีทั้งเชิงบวกและเชิงลบ มีทั้งสมหวังและผิดหวัง
เราก็ยังจะหาเหตุผลไม่ได้ว่าทำไมคนมากมาย ถึงตกอยู่ในห้วง ของความรัก ...
ความรักในอุดมคติของบางคน เป็นความรักที่สวยงาม เป็นโลกสีชมพูใบใหญ่
ที่ข้างในมีแต่สิ่งสวยงาม มีแต่ ความสดใส แต่ทำไมความรักในอุดมคติของอีกคนหนึ่ง
ถึงเป็นความรักสีดำ ความรักที่มีแต่ความพ่ายแพ้และสูญเสีย... นั่น
เป็นเพราะพื้นฐานทางความคิด มุมมอง และ อดีต ของบุคล 2 คนที่แตกต่างกันไงคะ
คนนึงมีความคิดที่สวยงาม เพราะเค้า ได้เจอกับสิ่งที่สวยงาม แต่คงไม่ตลอดหรอกคะ
ชีวิตคนเราไม่ได้โรยด้วยกลีบกุหลาบนี่คะ ถึงจะได้สวยหรู ไม่มีอุปสรรค แต่
นั่นเป็นเพราะว่า เค้ามีความเข้มแข็งทางด้านความคิดไงคะ
ไม่ว่าสิ่งเลวร้ายจะเข้ามากเพียงใดก็ตาม เค้าจะไม่ยอมเปลี่ยน
ความคิดที่สวยงามไปตามสิ่งเลวร้ายที่เข้ามาในชีวิต
เค้าจะพยายามนำสิ่งสวยงามนั้นมาทำลายสิ่งเลวร้ายที่เข้ามา.... ซึ่งนั่น แหละคะ
คือการมองโลกในแง่ดีของเค้า ไม่ว่าเค้าจะมองอะไรในแง่มุมใดก็ตาม เค้าก็จะเห็นว่า
สิ่งเลวร้ายพวกนั้น ถ้าหาก ว่าเรามองมันดีๆ จริงๆ
แล้วมันก็เป็นสิ่งที่สวยงามเหมือนกัน...แต่สำหรับบางคนที่มองโลกในแง่ร้าย
เค้าก็ไม่ผิด ถ้าหากเค้าจะมีมุมมองแบบนั้น แต่ลองทบทวนอีกซัดนิดนึง ...
คุณคิดดีแล้วหรือ ลองถามใจตัวคุณเองดูนะคะ ว่าคุณต้องการแบบนั้นรึเปล่า
คุณต้องการยึดตัวเองติดกับความเหงารึเปล่า
ต้องการยึดติดตัวเองเกี่ยวกับอดีตรึเปล่า ถ้าหากคุณต้องการ นั่นคือสิทธิ์ของคุณ
ถ้าคุณเลือกที่จะจมอยู่กับอดีต ...
ความรักคือสิ่งที่สวยงาม เป็นสิ่งที่ทำให้คุณทั้งยิ้มได้และหัวเราะได้
ความรักสอนให้คุณรู้จักคำว่า " แพ้ " และ " ให้อภัย " ความรักสอนให้คุณ เป็น "
ผู้ให้ " และเป็น " ผู้รับ " ความรักสอนให้คุณรู้จักกับน้ำตา
และบทเรียนบางบทเรียนที่คุณอาจจะจดจำไว้จนวันตาย
ความรักคือสิ่งที่หล่อหลอมให้โลกสวยงาม และความรัก คือ สิ่งที่ทุกคนควรจะมี
และนั่นแหละมั๊งคือ "นิยามรัก"
20 วิธีที่บอกว่าคุณอยู่ในห้วงแห่งความรักหรือเปล่า
ถ้าคุณไม่แน่ใจว่าคุณกำลังตกอยู่ในห้วงแห่งความรักรึเปล่า เรามี20วิธีที่จะบอกคุณ
1.คุณคุยโทรศัพท์กับเขาได้ทีละนานๆ และด้วยความรู้สึกที่ซาบซึ้งมากกว่าตอนที่คุณคุยกับแฟนเก่า
2.เพื่อนๆอดชมไม่ได้ว่าคุณดูสวยขึ้น
3.คุณดื่มด่ำกับความลึกซึ้งของเนื้อเพลงและบทกวี
4.ห้องนอนคุณดูเรียบร้อย สะอาด กว่าตอนก่อนที่คุณจะพบเขา
5.คุณเริ่มจุดเทียน เพราะคิดว่าแสงเทียนเข้าท่ากว่าแสงไฟตั้งเยอะ
6.คุณเริ่มเชื่อเรื่องคำทำนายโชคชะตา
7.คุณเริ่มหมกมุ่นอยู่กับโทรศัพท์ เฝ้าคิดว่า "เขาโทร.มารึเปล่า" "ทำไมเขาไม่โทร.มา"
8.ตั๋วหนัง ตั๋วรถเมล์ที่คุณเคยโยนทิ้ง เดี๋ยวนี้กลายเป็นของมีค่าที่คุณเก็บไว้อย่างดี
9.คุณจะได้รับเชิญไปพบกับเพื่อนๆของเขา
10.คุณเริ่มใส่สำนวนแปลกๆเช่น"ประเภทที่ว่า"และจะชอบจบประโยคด้วย"จริงๆนะ"
11.คุณจะเลี่ยงไม่ใช้คำว่า"แฟน" และส่วนใหญ่จะใช้คำว่า"เพื่อน"แทน
12.เขาเลือกอัดเพลงใส่เทปให้คุณ โดยเลือก 1.เพลงที่เขารู้ว่าคุณชอบ 2.เพลงที่เขาคิดว่าคุณควรชอบ 3.เพลงที่เขาชอบและคิดว่าคุณต้องชอบ
13.เขาเริ่มสนใจบทกวี ตั้งแต่รู้ว่าคุณชอบ
14.คุณชอบที่จะใส่เสื้อผ้าของเขา
15.คุณเข้าร้านหนังสือ เพื่อหาหนังสือที่พรรณาถึงความรู้สึกที่พิเศษ
16.คุณเริ่มได้รับความสนใจจากหนุ่มๆมากกว่าตอนก่อนที่คุณจะพบเขา
17.คุณเริ่มสนใจสิ่งที่เขาสนใจ
18.ไม่มีอะไรในโลกที่น่าสนใจอีกแล้ว คุณเลิกดูข่าว แต่เพลิดเพลินกับการดูคู่รักแก่ๆเดินจูงมือกัน
19.เพื่อนสนิทคุณเริ่มพูดโกหกคุณ
20.คุณหวังว่ารักนี้จะนิรันดร์ แต่ก็กังวลว่ามันจะจบลงสัปดาห์หน้า
1.คุณคุยโทรศัพท์กับเขาได้ทีละนานๆ และด้วยความรู้สึกที่ซาบซึ้งมากกว่าตอนที่คุณคุยกับแฟนเก่า
2.เพื่อนๆอดชมไม่ได้ว่าคุณดูสวยขึ้น
3.คุณดื่มด่ำกับความลึกซึ้งของเนื้อเพลงและบทกวี
4.ห้องนอนคุณดูเรียบร้อย สะอาด กว่าตอนก่อนที่คุณจะพบเขา
5.คุณเริ่มจุดเทียน เพราะคิดว่าแสงเทียนเข้าท่ากว่าแสงไฟตั้งเยอะ
6.คุณเริ่มเชื่อเรื่องคำทำนายโชคชะตา
7.คุณเริ่มหมกมุ่นอยู่กับโทรศัพท์ เฝ้าคิดว่า "เขาโทร.มารึเปล่า" "ทำไมเขาไม่โทร.มา"
8.ตั๋วหนัง ตั๋วรถเมล์ที่คุณเคยโยนทิ้ง เดี๋ยวนี้กลายเป็นของมีค่าที่คุณเก็บไว้อย่างดี
9.คุณจะได้รับเชิญไปพบกับเพื่อนๆของเขา
10.คุณเริ่มใส่สำนวนแปลกๆเช่น"ประเภทที่ว่า"และจะชอบจบประโยคด้วย"จริงๆนะ"
11.คุณจะเลี่ยงไม่ใช้คำว่า"แฟน" และส่วนใหญ่จะใช้คำว่า"เพื่อน"แทน
12.เขาเลือกอัดเพลงใส่เทปให้คุณ โดยเลือก 1.เพลงที่เขารู้ว่าคุณชอบ 2.เพลงที่เขาคิดว่าคุณควรชอบ 3.เพลงที่เขาชอบและคิดว่าคุณต้องชอบ
13.เขาเริ่มสนใจบทกวี ตั้งแต่รู้ว่าคุณชอบ
14.คุณชอบที่จะใส่เสื้อผ้าของเขา
15.คุณเข้าร้านหนังสือ เพื่อหาหนังสือที่พรรณาถึงความรู้สึกที่พิเศษ
16.คุณเริ่มได้รับความสนใจจากหนุ่มๆมากกว่าตอนก่อนที่คุณจะพบเขา
17.คุณเริ่มสนใจสิ่งที่เขาสนใจ
18.ไม่มีอะไรในโลกที่น่าสนใจอีกแล้ว คุณเลิกดูข่าว แต่เพลิดเพลินกับการดูคู่รักแก่ๆเดินจูงมือกัน
19.เพื่อนสนิทคุณเริ่มพูดโกหกคุณ
20.คุณหวังว่ารักนี้จะนิรันดร์ แต่ก็กังวลว่ามันจะจบลงสัปดาห์หน้า
รองเท้ากับความรัก
นิยามความรักของคุณคืออะไร ส่วนของเรา...ความรัก ก็เหมือนกับ รองเท้า
รองเท้าแตะส่วนมากขายตามร้านทั่วไป
ดังนั้นเวลาเราไปเห็นก็ไม่เคยจะนึกสนใจ
มีคนเสนอขายให้ราคาถูกๆ ก็ไม่เคยคิดจะซื้อ แต่พอจำเป็นเข้าจริงๆ
ก็ต้องไปซื้อมาแก้ขัดก่อนอยู่ดี รองเท้าบางคู่สบายใหม่ๆ อาจรู้สึกสบาย
แต่ถ้าใส่นานๆ เข้า ..อาจจะรู้สึกว่ารองเท้าคู่นี้ไม่เหมาะกับเรา
อยากจะถอดทิ้งเสียเหลือเกิน
รองเท้าบางคู่ลองใส่ที่ร้านแล้วรู้สึกแปลกๆ
อาจมีบ้างที่คับไป หรือ หลวมไป แต่ใครจะรู้ว่าบางทีพอใส่ไปซักพัก
หนังอาจจะขยายพอดีกับเท้าของเรา
จนรู้สึกว่าดีเหลือเกินที่ตอนนั้นตัดสินใจเลือกคู่นี้ รองเท้าบางคู่
ดูภายนอกอาจตลก แต่รู้มั๊ยว่าบางทีเมื่อมันมาอยู่คู่กับเท้าของเรา
อาจจะทำให้ทั้งเท้าของเราและรองเท้าดูดีผิดหูผิดตาไป
ส่วนรองเท้าคู่ไหนที่เห็นคนอื่นใส่แล้วดูดี
ก็ไม่แน่เสมอไปว่ามาอยู่กับเราแล้วจะดีเหมือนอยู่กับคนอื่น ...
....เคยเจอมั๊ย...ใครที่มีรองเท้ามากมายเกินความจำเป็น
เขาเหล่านั้นก็คงจะไม่รู้ว่าคู่ไหนเป็นคู่โปรด
ตราบเมื่อเค้าได้เสียรองเท้าคู่นั้นไป
ซึ่งมันก็อาจจะสายไปเสียแล้วที่จะทวงคืน ....
แล้วรองเท้าตามโรงแรมล่ะ
รองเท้าสาธารณะเหล่านั้นที่ได้ผ่านเท้าของผู้คนมามากมาย
บางคู่อาจยังใหม่
บางคู่อาจดูโทรม ส่วนบางคู่อาจจะนำพาโรคมาสู่ผู้ที่ใส่
แต่รองเท้าสาธารณะเหล่านี้ มีความเหมือนกันอยู่อย่างนึงคือ
ยากมากจนเรียกว่าแทบจะไม่มีเลย ที่จะมีคนมาขอซื้อเป็นเจ้าของ
นอกเสียจากซื้อไว้ดูเล่น ซึ่งก็จะไม่มีทางได้สัมผัสกับ ความรัก
ระหว่างเจ้าของกับรองเท้า...เฮ้อ...น่าสงสาร....
...รองเท้าที่เหมาะกับเรา
หาไม่ยาก และไม่ง่าย แต่ถ้าเดินไปแล้วเจอคู่ที่ถูกใจ อยากบอกว่า
ให้รีบตัดสินใจซื้อ ก่อนที่จะถูกคนอื่นมาชิงตัดหน้าไปก่อน
ซึ่งรองเท้าคู่นั้นอาจจะเป็นคู่เดียวในโลกที่เหมาะกับเรามากที่สุดก็ได้
ส่วนรองเท้าบางคู่ที่ไม่เหมาะกับเรา ใส่แล้วไม่รู้สึกสบาย
ขอแนะนำว่าอย่าพยายามใส่ต่อไปอีกเลย มีแต่จะทำให้เราทรมาน
เพราะในที่สุดเราก็ต้องโยนมันทิ้งไปอยู่ดี ..รองเท้าสมัยใหม่
ดูแล้วกิ๋บเก๋ แต่รองเท้าสมัยเก่าใส่แล้วก็ดูดีไปอีกแบบ
จะสมัยไหนก็ช่าง
ขอให้ใส่แล้วสบายที่สุด แล้วเมื่อเจอแล้วจงใส่มันอย่างถะนุถนอม
จะได้อยู่กับเราไปนานเท่านาน แต่ที่แน่ๆ
คุณจะไม่มีวันได้รู้หรอกว่ารองเท้าคู่ไหน
เหมาะกับคุณที่สุดจะเมื่อคุณได้ลองใส่มันเท่านั้น...
วันนี้คุณได้เจอรองเท้าที่คุณคิดว่าเหมาะกับคุณที่สุดหรือยัง....
พยายามเสาะหาต่อไปเถอะ
เราเชื่อว่าซักวันคุณจะได้เจอรองเท้าคู่ที่ดีที่สุดสำหรับคุณอย่างแน่นอน...
...อย่าเลยนะ...อย่าพยายามเดินเท้าเปล่าเลย
เพราะบนถนนมีสิ่งที่เป็นอันตรายต่อเท้าของคุณมากมาย
หารองเท้าซักคู่มาใส่ป้องกันก่อนดีกว่า
แม้ว่าคู่นั้นอาจจะยังไม่ใช่คู่ที่ดีที่สุดสำหรับคุณก็ตาม....
รองเท้าแตะส่วนมากขายตามร้านทั่วไป
ดังนั้นเวลาเราไปเห็นก็ไม่เคยจะนึกสนใจ
มีคนเสนอขายให้ราคาถูกๆ ก็ไม่เคยคิดจะซื้อ แต่พอจำเป็นเข้าจริงๆ
ก็ต้องไปซื้อมาแก้ขัดก่อนอยู่ดี รองเท้าบางคู่สบายใหม่ๆ อาจรู้สึกสบาย
แต่ถ้าใส่นานๆ เข้า ..อาจจะรู้สึกว่ารองเท้าคู่นี้ไม่เหมาะกับเรา
อยากจะถอดทิ้งเสียเหลือเกิน
รองเท้าบางคู่ลองใส่ที่ร้านแล้วรู้สึกแปลกๆ
อาจมีบ้างที่คับไป หรือ หลวมไป แต่ใครจะรู้ว่าบางทีพอใส่ไปซักพัก
หนังอาจจะขยายพอดีกับเท้าของเรา
จนรู้สึกว่าดีเหลือเกินที่ตอนนั้นตัดสินใจเลือกคู่นี้ รองเท้าบางคู่
ดูภายนอกอาจตลก แต่รู้มั๊ยว่าบางทีเมื่อมันมาอยู่คู่กับเท้าของเรา
อาจจะทำให้ทั้งเท้าของเราและรองเท้าดูดีผิดหูผิดตาไป
ส่วนรองเท้าคู่ไหนที่เห็นคนอื่นใส่แล้วดูดี
ก็ไม่แน่เสมอไปว่ามาอยู่กับเราแล้วจะดีเหมือนอยู่กับคนอื่น ...
....เคยเจอมั๊ย...ใครที่มีรองเท้ามากมายเกินความจำเป็น
เขาเหล่านั้นก็คงจะไม่รู้ว่าคู่ไหนเป็นคู่โปรด
ตราบเมื่อเค้าได้เสียรองเท้าคู่นั้นไป
ซึ่งมันก็อาจจะสายไปเสียแล้วที่จะทวงคืน ....
แล้วรองเท้าตามโรงแรมล่ะ
รองเท้าสาธารณะเหล่านั้นที่ได้ผ่านเท้าของผู้คนมามากมาย
บางคู่อาจยังใหม่
บางคู่อาจดูโทรม ส่วนบางคู่อาจจะนำพาโรคมาสู่ผู้ที่ใส่
แต่รองเท้าสาธารณะเหล่านี้ มีความเหมือนกันอยู่อย่างนึงคือ
ยากมากจนเรียกว่าแทบจะไม่มีเลย ที่จะมีคนมาขอซื้อเป็นเจ้าของ
นอกเสียจากซื้อไว้ดูเล่น ซึ่งก็จะไม่มีทางได้สัมผัสกับ ความรัก
ระหว่างเจ้าของกับรองเท้า...เฮ้อ...น่าสงสาร....
...รองเท้าที่เหมาะกับเรา
หาไม่ยาก และไม่ง่าย แต่ถ้าเดินไปแล้วเจอคู่ที่ถูกใจ อยากบอกว่า
ให้รีบตัดสินใจซื้อ ก่อนที่จะถูกคนอื่นมาชิงตัดหน้าไปก่อน
ซึ่งรองเท้าคู่นั้นอาจจะเป็นคู่เดียวในโลกที่เหมาะกับเรามากที่สุดก็ได้
ส่วนรองเท้าบางคู่ที่ไม่เหมาะกับเรา ใส่แล้วไม่รู้สึกสบาย
ขอแนะนำว่าอย่าพยายามใส่ต่อไปอีกเลย มีแต่จะทำให้เราทรมาน
เพราะในที่สุดเราก็ต้องโยนมันทิ้งไปอยู่ดี ..รองเท้าสมัยใหม่
ดูแล้วกิ๋บเก๋ แต่รองเท้าสมัยเก่าใส่แล้วก็ดูดีไปอีกแบบ
จะสมัยไหนก็ช่าง
ขอให้ใส่แล้วสบายที่สุด แล้วเมื่อเจอแล้วจงใส่มันอย่างถะนุถนอม
จะได้อยู่กับเราไปนานเท่านาน แต่ที่แน่ๆ
คุณจะไม่มีวันได้รู้หรอกว่ารองเท้าคู่ไหน
เหมาะกับคุณที่สุดจะเมื่อคุณได้ลองใส่มันเท่านั้น...
วันนี้คุณได้เจอรองเท้าที่คุณคิดว่าเหมาะกับคุณที่สุดหรือยัง....
พยายามเสาะหาต่อไปเถอะ
เราเชื่อว่าซักวันคุณจะได้เจอรองเท้าคู่ที่ดีที่สุดสำหรับคุณอย่างแน่นอน...
...อย่าเลยนะ...อย่าพยายามเดินเท้าเปล่าเลย
เพราะบนถนนมีสิ่งที่เป็นอันตรายต่อเท้าของคุณมากมาย
หารองเท้าซักคู่มาใส่ป้องกันก่อนดีกว่า
แม้ว่าคู่นั้นอาจจะยังไม่ใช่คู่ที่ดีที่สุดสำหรับคุณก็ตาม....
รักคือการ ใส่ใจ
เคยมีใครถามคุณไหมว่า "ความรักคืออะไร?"
คำที่ใช้แทนคำว่า "ความรัก" ได้ดีที่สุด น่าจะเป็นคำว่า "ใส่ใจ"
หากคุณคิดที่จะบอกรัก หรือรู้สึกว่าตัวเองเริ่มที่จะรักใครซักคน...
ลองถามตัวเองดูว่า... คุณใส่ใจเค้ามากน้อยแค่ไหน?
ความใส่ใจ ไม่ใช่ ความเอาใจ
หากคนรักของคุณจำได้ขึ้นใจว่า คุณเคยพูดว่าอยากได้อะไร
แล้วเค้าหาซื้อของชิ้นนั้นให้..
ไม่ใช่สักแต่ว่าซื้อซื้อซื้อของเยอะแยะมากมายเพื่อเอาใจ...
นั่นแหละถึงเรียกว่า ความใส่ใจ
ความใส่ใจ ไม่ใช่ ความหึงหวง
หากคนรักของคุณโทรหาคุณทุกคืนถามว่ากลับถึงบ้านหรือยังเพียงเพราะเค้าเป็นห่วง
ไม่ต้องการให้คุณได้รับอันตรายในยามดึก..
ไม่ใช่กลัวว่าคุณจะไปกับคนอื่น...
นั่นแหละเรียกว่า....ความใส่ใจ
ความใส่ใจ ไม่ใช่ ความมีน้ำใจอย่างเดียว
หากแต่มีความถนอมน้ำใจด้วย
หากคนรักของคุณทำอะไรเพื่อคุณซักอย่างด้วยความตั้งใจ
แต่คุณกลับไม่ชอบมัน...
คิดไตร่ตรองให้ดีก่อนที่จะพูดอะไรออกไป
ใส่ใจในความรู้สึกของเค้าด้วย
หากคุณทะเลาะกับคนรัก
แต่แล้ววันรุ่งขึ้น....
คนรักของคุณยังโทรมาแสดงความเป็นห่วงในเรื่องต่างๆ เหมือนทุกๆวัน
ทั้งๆที่ยังไม่หายโกรธ...
นั่นแหละเรียกว่า.... ความใส่ใจ
หากคนรักของคุณยอมสละเวลาทำบางสิ่ง เอาไว้ทีหลัง
เพียงเพื่อช่วยทำในสิ่งที่คุณขอ...
นั่นแหละเรียกว่า.... ความใส่ใจ
คนเราบางครั้งก็ต้องการมีใครซักคนคอยใส่ใจเราบ้าง !
หากคุณต้องเดินทางไกล มันจะรู้สึกดีเอามากๆ
ถ้าคนรักของคุณโทรมาถามว่า...
"ถึงหรือยัง"
"ปลอดภัยดีไหม"
"เหนื่อยไหม"
หากคุณต้องปฏิบัติภาระกิจสำคัญไม่ว่าจะเรื่องงาน หรือเรื่องเรียน
มันจะรู้สึกดีเอามากๆ...
ถ้าคนรักของคุณจำได้ และโทรมาบอกว่า...
"โชคดีนะ"
"ชั้นจะคอยเป็นกำลังใจให้"
หากคุณต้องขับรถคนเดียว มันจะรู้สึกดีเอามากๆ...
ถ้าคนรักของคุณโทรมาบอกว่า...
"ขับรถดีๆนะ"
หากคุณป่วยเป็นไข้ ไม่สบาย มันจะรู้สึกดีเอามากๆ ...
ถ้าคนรักของคุณโทรมาเตือนให้คุณกินยา และพักผ่อนมากๆ
ความใส่ใจ กับ ความเกรงใจ คล้ายกันในหลายๆด้าน
คุณอาจคิดว่ายิ่งคบกันสนิทสนมกันมากเท่าไหร่...
ก็ไม่จำเป็นต้องเกรงใจกันให้มากเหมือนคนที่เพิ่งเริ่มรู้จักกัน
แต่ ยิ่งสนิทกันมากเท่าไหร่... ต้องยิ่งเกรงใจซึ่งกันและกัน
ความเกรงใจเป็นสิ่งดี และเป็นบ่อเกิดของความสัมพันธ์อันยั่งยืน
คุณเห็นไหมล่ะว่า ไม่ยากเลยที่จะแสดงความใส่ใจต่อใครซักคน ...
เพียงแต่วันนี้ คุณใส่ใจคนรักของคุณแล้วหรือยัง?????
คำที่ใช้แทนคำว่า "ความรัก" ได้ดีที่สุด น่าจะเป็นคำว่า "ใส่ใจ"
หากคุณคิดที่จะบอกรัก หรือรู้สึกว่าตัวเองเริ่มที่จะรักใครซักคน...
ลองถามตัวเองดูว่า... คุณใส่ใจเค้ามากน้อยแค่ไหน?
ความใส่ใจ ไม่ใช่ ความเอาใจ
หากคนรักของคุณจำได้ขึ้นใจว่า คุณเคยพูดว่าอยากได้อะไร
แล้วเค้าหาซื้อของชิ้นนั้นให้..
ไม่ใช่สักแต่ว่าซื้อซื้อซื้อของเยอะแยะมากมายเพื่อเอาใจ...
นั่นแหละถึงเรียกว่า ความใส่ใจ
ความใส่ใจ ไม่ใช่ ความหึงหวง
หากคนรักของคุณโทรหาคุณทุกคืนถามว่ากลับถึงบ้านหรือยังเพียงเพราะเค้าเป็นห่วง
ไม่ต้องการให้คุณได้รับอันตรายในยามดึก..
ไม่ใช่กลัวว่าคุณจะไปกับคนอื่น...
นั่นแหละเรียกว่า....ความใส่ใจ
ความใส่ใจ ไม่ใช่ ความมีน้ำใจอย่างเดียว
หากแต่มีความถนอมน้ำใจด้วย
หากคนรักของคุณทำอะไรเพื่อคุณซักอย่างด้วยความตั้งใจ
แต่คุณกลับไม่ชอบมัน...
คิดไตร่ตรองให้ดีก่อนที่จะพูดอะไรออกไป
ใส่ใจในความรู้สึกของเค้าด้วย
หากคุณทะเลาะกับคนรัก
แต่แล้ววันรุ่งขึ้น....
คนรักของคุณยังโทรมาแสดงความเป็นห่วงในเรื่องต่างๆ เหมือนทุกๆวัน
ทั้งๆที่ยังไม่หายโกรธ...
นั่นแหละเรียกว่า.... ความใส่ใจ
หากคนรักของคุณยอมสละเวลาทำบางสิ่ง เอาไว้ทีหลัง
เพียงเพื่อช่วยทำในสิ่งที่คุณขอ...
นั่นแหละเรียกว่า.... ความใส่ใจ
คนเราบางครั้งก็ต้องการมีใครซักคนคอยใส่ใจเราบ้าง !
หากคุณต้องเดินทางไกล มันจะรู้สึกดีเอามากๆ
ถ้าคนรักของคุณโทรมาถามว่า...
"ถึงหรือยัง"
"ปลอดภัยดีไหม"
"เหนื่อยไหม"
หากคุณต้องปฏิบัติภาระกิจสำคัญไม่ว่าจะเรื่องงาน หรือเรื่องเรียน
มันจะรู้สึกดีเอามากๆ...
ถ้าคนรักของคุณจำได้ และโทรมาบอกว่า...
"โชคดีนะ"
"ชั้นจะคอยเป็นกำลังใจให้"
หากคุณต้องขับรถคนเดียว มันจะรู้สึกดีเอามากๆ...
ถ้าคนรักของคุณโทรมาบอกว่า...
"ขับรถดีๆนะ"
หากคุณป่วยเป็นไข้ ไม่สบาย มันจะรู้สึกดีเอามากๆ ...
ถ้าคนรักของคุณโทรมาเตือนให้คุณกินยา และพักผ่อนมากๆ
ความใส่ใจ กับ ความเกรงใจ คล้ายกันในหลายๆด้าน
คุณอาจคิดว่ายิ่งคบกันสนิทสนมกันมากเท่าไหร่...
ก็ไม่จำเป็นต้องเกรงใจกันให้มากเหมือนคนที่เพิ่งเริ่มรู้จักกัน
แต่ ยิ่งสนิทกันมากเท่าไหร่... ต้องยิ่งเกรงใจซึ่งกันและกัน
ความเกรงใจเป็นสิ่งดี และเป็นบ่อเกิดของความสัมพันธ์อันยั่งยืน
คุณเห็นไหมล่ะว่า ไม่ยากเลยที่จะแสดงความใส่ใจต่อใครซักคน ...
เพียงแต่วันนี้ คุณใส่ใจคนรักของคุณแล้วหรือยัง?????
ดอกไม้ ดอกหญ้า
มีเรื่องเล่าเป็นนิทานสอนหญิง ที่สงสัยว่าน่าจะแต่งขึ้นโดยผู้ชาย
เอาไว้ขู่สาวเจ้าเวลาคุณเธอเกิดความลังเลขึ้นเมื่อจะต้องเลือกที่จะรักใครสักคน
เรื่องนี้บางคนอาจจะพอคุ้นๆ เอาน่า… เล่าอีกครั้งจะเป็นไรไป
รับรองไม่เหมือนเดิม….
เรื่องมีอยู่ว่า เจ้าของสวนดอกไม้ระดับส่งออกต่างประเทศ
มีสวนดอกไม้ใหญ่โตสวยงาม และก็มีเด็กสาวน่ารักคนหนึ่งแวะเวียน
มาเยี่ยมที่ริมสวนดอกไม้เป็นประจำ ด้วยความที่อยากได้ดอกไม้กลับไปไว้
เชยชมที่บ้าน เพราะรู้ว่ามีเด็กสาวหลายคนเคยได้ดอกไม้สวยงามจากสวนนี้…
วันหนึ่งด้วยความใจดีของเจ้าของสวน หรือด้วยความทนลูกตื้อไม่ไหว
ก็ตามแต่ เค้าก็เลยอนุญาตให้สาวน้อยเข้าไปเดินชม
และเลือกนำดอกไม้กลับไปได้เพียงหนึ่งดอก (แหม… ดอกเดียวเอง)
แถมยังมีข้อแม้ว่าเดินไปแล้วห้ามเดินย้อนกลับมาโดยเด็ดขาดนะ
เดี๋ยวถาดเพาะต้นอ่อน ที่อยู่ในสวนจะติดเชื้อเน่าตาย อะไรทำนองนั้น…
ด้วยความดีใจ เด็กสาวเข้าไปเดินเล่นชมสวนอย่างเพลิดเพลิน
ได้พบเห็นดอกไม้ต่างๆ มากมายหลากสี หลายพันธุ์ บางดอกราคาถูก
บ้างก็ราคาแพง คิดจะเลือกดอกหนึ่ง ก็เสียดายว่าจะเจอดอกที่ถูกใจกว่า
ข้างหน้า ชมไปชมมาเสียจนเพลินเดินไปถึงประตูทางออก ตกใจสุดขีด
เอาเข้าให้แล้วไง… ห้ามเดินย้อนกลับไปนี่นา หันไปมองเจ้าของสวน
ทำตาดุบอกห้ามย้อนกลับมาเด็ดขาด เธอเลยจำเป็นต้องก้มลงเลือก
เด็ดดอกหญ้าที่อยู่ริมประตูทางออกไปได้เพียงดอกเดียว
โถ…ความที่สาวน้อยมัวแต่ลังเล
ทำให้เธอไม่ได้ในสิ่งที่ดีที่สุดที่เธอหวังไว้…
เฮ้อ...!!!
แต่ในชีวิตจริงๆแล้ว… ยังมีคำว่าโค้งสุดท้ายไว้ให้ลุ้น เพราะอาจจะ
มีเด็กสาวคนอื่นๆ ก่อนหน้านี้
ที่ไม่ได้ระวังดูแลดอกไม้ที่เธอได้ไปอย่างดีพอ
เรียกว่ายังไม่ทันเอาไปปักแจกันที่บ้าน แกว่งเล่นซะหลุดมือไปเลย
หรือไม่ก็ลืมวางทิ้งไว้ไม่สนใจ เพราะมัวแต่เดินช็อบปิ้งหาชุดแขนกุด
สุดสวย ลองใส่ซะเพลิน…
บางทีเด็กสาวคนนี้อาจจะได้มีโอกาสดูแลดอกไม้ดอกนั้นแทนเด็กคนอื่นๆก็ได้
เพราะดอกไม้ดอกนั้นเองก็อาจจะหวังว่าจะได้เจอเจ้าของใหม่ที่ดูแลเค้าดีกว่า>>นี้….
อ้าว…พูดอย่างนี้ ก็ยุกันมั่วๆนี่นา อย่างนี้ไม่แย่งกันตายเหรอพี่….
อ้าว…(อีกครั้ง) ถ้าถามกลับไปบ้างว่า แล้วคุณๆ
ได้ดูแลสิ่งที่คุณมีอยู่
หรือคนที่คุณเลือกเค้าไว้ดีพอรึยัง
ถ้าวันหนึ่งคนที่คุณเลือกที่จะอยู่ด้วย
ต้องอยู่กับคุณด้วยความลำบากใจ ไม่มีความสุข โดยที่คุณไม่ได้คิดสนใจ
ที่จะแก้ปัญหาวันหนึ่งเค้าอาจจะเป็นเพียงดอกไม้ที่เหี่ยวเฉาในแจกัน
หรืออาจจะเป็นดอกไม้ที่ปล่อยละอองเกสรพิษ ที่ทำให้คุณเป็นภูมิแพ้
จนโคม่าเข้าโรงพยาบาลไปเลยก็ได้…
จริงๆแล้วสิ่งต่างๆที่เกิดขึ้นในชีวิตคู่ (หรือแฟนก็เหอะ)
บางครั้งอาจจะเกิดขึ้นเพื่อความ
เปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ หรือในบางครั้งอาจจะเกิดขึ้นเพียงเพื่อทดสอบ
ความรักแท้ของคนสองคนก็ได้ ผลที่ออกมานั้น
ไม่ว่าจะรักษารักนั้นไว้ได้อยู่
หรือต้องแยกจากกัน ก็มีผิด…มีถูก…ตามมุมมองของแต่ละคนไป…
พวกหนุ่มๆเวลาได้ไปเจอสาวๆที่ถูกใจในสถานที่ต่างๆ เพียงแค่ได้รู้ว่า
สาวเจ้ามีแฟน หรือมีคนมาชอบอยู่แล้วเท่านั้น กำลังใจหายไปกว่าครึ่ง
รวมกับอีกครึ่งที่ไม่ค่อยจะมีอยู่แล้ว ไม่กล้าคุยไม่กล้ามอง
ก็เลยมีอันกลายเป็น
พระเตมีย์ใบ้ ไม่ต้องได้รู้จักกัน…
เพื่อนผมคนหนึ่งเคยพูดทะลุกลางปล้อง กลางขวดเหล้าขึ้นมาอย่างมั่นใจว่า
"จะไปกลัวอะไรกันนักกันหนา โถ… แต่งงานแล้วยังหย่าเลย เค้าแค่เป็นแฟนกัน
ถ้าชอบก็ลองจีบดูสิ"
ฮาตูม…เอากะมันสิ แถมเค้ายังเสริมอย่างมีหลักการว่า
"บางทีผู้หญิงเค้าอาจจะไม่มีทางเลือกที่ดีกว่านี้ก็ได้
เราก็มีสิทธิ์ที่จะชอบเค้า
นี่หว่า ถ้าเค้ารักกันจริงๆ ยังไงๆเค้าก็ไม่สนใจเราหรอก
แต่ถ้าเค้ากำลังรอใคร
สักคนที่ดูแลเค้าได้ดีกว่า… บางที… คนๆนั้นอาจจะเป็นเราก็ได้นะว๊อย…"
อืมม์…ฟังดูแล้วมีเหตุผล และดูเข้าที แต่ใครจะเอาลูกกระพรวนไป
ผูกคอแมวล่ะครับ พูดหน่ะง่ายกว่าทำเยอะ คนยุก็ยุกันไปฮากันไป
ก็เป็นคนดูนี่ครับ…ไม่ต้องเสียเลือดเสียเนื้ออยู่แล้ว..
แต่ในทางกลับกันถ้าคนๆนั้นเป็นอะไรที่คุ้มค่าที่จะเสี่ยง ผมคิดว่า
ตัวของ
คุณเองก็จะรู้เองว่าเค้าคุ้มค่า
และผมเชื่อว่าคุณก็จะกล้าลองเสี่ยงทำในสิ่งที่
เพื่อนของผมบอก ให้มันรู้กันไปเลย
"ต่อให้ช้างมาฉุด ก็ไม่รอดมือเรา…"
ว่าเข้าไปนั้น… มีเพื่อนคนสวยของผมอยู่คนหนึ่ง
เธอเป็นเหมือนเด็กสาวที่ในที่สุด
วันหนึ่งก็ไม่ได้เลือกเด็ดดอกไม้จนสุดปลายสวน
และเลือกที่จะเด็ดดอกหญ้าหนึ่งดอก
และไม่ได้เปลี่ยนใจไปหาดอกอื่นข้างนอกสวน
เพราะเธอเชื่อว่าดอกไม้ทุกดอกมีค่า
และความสวยงามเหมือนๆกัน เธอเคยกับบอกผมว่า
"เชื่อฉันเถอะ…จะเลือกอยู่กับใครสักคนมันก็เหมือนๆกัน บางทีมันอยู่ที่
ตัวเราเองพูดจริงๆไม่โกหก…"
จริงๆแล้วดอกหญ้าของเธออาจจะไม่เหมาะ และดูไม่มีค่าในที่ๆหนึ่ง
แต่ในสถานที่ที่แตกต่างกันออกไป ในที่ที่ดอกไม้สวยงาม มีราคาแพง
ไม่มีประโยชน์
ดอกหญ้าที่เลี้ยงง่ายแพร่พันธุ์ได้อย่างรวดเร็วกลับกลายเป็นพืช
ที่ทำให้ เธอร่ำรวยมีความสุขได้ ใช่แล้วครับ
สิ่งที่เธอพูดมาไม่ได้โกหกเลย…
เธอมีความสุขกับคนที่เธอรักเป็นอย่างมาก และกำลังมีหลานออกมา
ให้ผมเป็นอุ้มหนึ่งคน
บางทีอาจจะถึงเวลาที่คุณต้องเลือกแล้วว่า คุณจะเลือกที่จะรักใคร
และมีความสุขที่จะอยู่กับคนไหน เพราะจริงๆ แล้วความสุขนั้น
ก็ขึ้นอยู่ที่ตัวของเราเอง… เหมือนกับที่ผมไปแอบไปจำมา
ซึ่งไม่รู้ถูกรึเปล่าว่า
"Nothing could make good at… Thinking makes it so…"
ของ William Shakespeare
คนที่แต่งเรื่อง โรมิโอ แอนด์ จูเลียส อันโด่งดังตามด้วยคำกล่าวของ
น้องสาวซนๆคนนึงที่ผมรู้จักว่า
"วู้ยยยยย…. ไม่กลัวหรอก ตกรถไฟเที่ยวสุดท้าย ก็ยังมีรถไฟฟ้าอีกย่ะ"
ฮาๆๆ…ระวังตกรถไฟฟ้าต้องไปนั่งซ้อนท้ายมอเตอร์ไซค์นะยัยหนู…
ว่าแต่คุณๆเถอะเลือกที่จะเด็ดอะไรสักดอกรึยังครับ...
เอาไว้ขู่สาวเจ้าเวลาคุณเธอเกิดความลังเลขึ้นเมื่อจะต้องเลือกที่จะรักใครสักคน
เรื่องนี้บางคนอาจจะพอคุ้นๆ เอาน่า… เล่าอีกครั้งจะเป็นไรไป
รับรองไม่เหมือนเดิม….
เรื่องมีอยู่ว่า เจ้าของสวนดอกไม้ระดับส่งออกต่างประเทศ
มีสวนดอกไม้ใหญ่โตสวยงาม และก็มีเด็กสาวน่ารักคนหนึ่งแวะเวียน
มาเยี่ยมที่ริมสวนดอกไม้เป็นประจำ ด้วยความที่อยากได้ดอกไม้กลับไปไว้
เชยชมที่บ้าน เพราะรู้ว่ามีเด็กสาวหลายคนเคยได้ดอกไม้สวยงามจากสวนนี้…
วันหนึ่งด้วยความใจดีของเจ้าของสวน หรือด้วยความทนลูกตื้อไม่ไหว
ก็ตามแต่ เค้าก็เลยอนุญาตให้สาวน้อยเข้าไปเดินชม
และเลือกนำดอกไม้กลับไปได้เพียงหนึ่งดอก (แหม… ดอกเดียวเอง)
แถมยังมีข้อแม้ว่าเดินไปแล้วห้ามเดินย้อนกลับมาโดยเด็ดขาดนะ
เดี๋ยวถาดเพาะต้นอ่อน ที่อยู่ในสวนจะติดเชื้อเน่าตาย อะไรทำนองนั้น…
ด้วยความดีใจ เด็กสาวเข้าไปเดินเล่นชมสวนอย่างเพลิดเพลิน
ได้พบเห็นดอกไม้ต่างๆ มากมายหลากสี หลายพันธุ์ บางดอกราคาถูก
บ้างก็ราคาแพง คิดจะเลือกดอกหนึ่ง ก็เสียดายว่าจะเจอดอกที่ถูกใจกว่า
ข้างหน้า ชมไปชมมาเสียจนเพลินเดินไปถึงประตูทางออก ตกใจสุดขีด
เอาเข้าให้แล้วไง… ห้ามเดินย้อนกลับไปนี่นา หันไปมองเจ้าของสวน
ทำตาดุบอกห้ามย้อนกลับมาเด็ดขาด เธอเลยจำเป็นต้องก้มลงเลือก
เด็ดดอกหญ้าที่อยู่ริมประตูทางออกไปได้เพียงดอกเดียว
โถ…ความที่สาวน้อยมัวแต่ลังเล
ทำให้เธอไม่ได้ในสิ่งที่ดีที่สุดที่เธอหวังไว้…
เฮ้อ...!!!
แต่ในชีวิตจริงๆแล้ว… ยังมีคำว่าโค้งสุดท้ายไว้ให้ลุ้น เพราะอาจจะ
มีเด็กสาวคนอื่นๆ ก่อนหน้านี้
ที่ไม่ได้ระวังดูแลดอกไม้ที่เธอได้ไปอย่างดีพอ
เรียกว่ายังไม่ทันเอาไปปักแจกันที่บ้าน แกว่งเล่นซะหลุดมือไปเลย
หรือไม่ก็ลืมวางทิ้งไว้ไม่สนใจ เพราะมัวแต่เดินช็อบปิ้งหาชุดแขนกุด
สุดสวย ลองใส่ซะเพลิน…
บางทีเด็กสาวคนนี้อาจจะได้มีโอกาสดูแลดอกไม้ดอกนั้นแทนเด็กคนอื่นๆก็ได้
เพราะดอกไม้ดอกนั้นเองก็อาจจะหวังว่าจะได้เจอเจ้าของใหม่ที่ดูแลเค้าดีกว่า>>นี้….
อ้าว…พูดอย่างนี้ ก็ยุกันมั่วๆนี่นา อย่างนี้ไม่แย่งกันตายเหรอพี่….
อ้าว…(อีกครั้ง) ถ้าถามกลับไปบ้างว่า แล้วคุณๆ
ได้ดูแลสิ่งที่คุณมีอยู่
หรือคนที่คุณเลือกเค้าไว้ดีพอรึยัง
ถ้าวันหนึ่งคนที่คุณเลือกที่จะอยู่ด้วย
ต้องอยู่กับคุณด้วยความลำบากใจ ไม่มีความสุข โดยที่คุณไม่ได้คิดสนใจ
ที่จะแก้ปัญหาวันหนึ่งเค้าอาจจะเป็นเพียงดอกไม้ที่เหี่ยวเฉาในแจกัน
หรืออาจจะเป็นดอกไม้ที่ปล่อยละอองเกสรพิษ ที่ทำให้คุณเป็นภูมิแพ้
จนโคม่าเข้าโรงพยาบาลไปเลยก็ได้…
จริงๆแล้วสิ่งต่างๆที่เกิดขึ้นในชีวิตคู่ (หรือแฟนก็เหอะ)
บางครั้งอาจจะเกิดขึ้นเพื่อความ
เปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ หรือในบางครั้งอาจจะเกิดขึ้นเพียงเพื่อทดสอบ
ความรักแท้ของคนสองคนก็ได้ ผลที่ออกมานั้น
ไม่ว่าจะรักษารักนั้นไว้ได้อยู่
หรือต้องแยกจากกัน ก็มีผิด…มีถูก…ตามมุมมองของแต่ละคนไป…
พวกหนุ่มๆเวลาได้ไปเจอสาวๆที่ถูกใจในสถานที่ต่างๆ เพียงแค่ได้รู้ว่า
สาวเจ้ามีแฟน หรือมีคนมาชอบอยู่แล้วเท่านั้น กำลังใจหายไปกว่าครึ่ง
รวมกับอีกครึ่งที่ไม่ค่อยจะมีอยู่แล้ว ไม่กล้าคุยไม่กล้ามอง
ก็เลยมีอันกลายเป็น
พระเตมีย์ใบ้ ไม่ต้องได้รู้จักกัน…
เพื่อนผมคนหนึ่งเคยพูดทะลุกลางปล้อง กลางขวดเหล้าขึ้นมาอย่างมั่นใจว่า
"จะไปกลัวอะไรกันนักกันหนา โถ… แต่งงานแล้วยังหย่าเลย เค้าแค่เป็นแฟนกัน
ถ้าชอบก็ลองจีบดูสิ"
ฮาตูม…เอากะมันสิ แถมเค้ายังเสริมอย่างมีหลักการว่า
"บางทีผู้หญิงเค้าอาจจะไม่มีทางเลือกที่ดีกว่านี้ก็ได้
เราก็มีสิทธิ์ที่จะชอบเค้า
นี่หว่า ถ้าเค้ารักกันจริงๆ ยังไงๆเค้าก็ไม่สนใจเราหรอก
แต่ถ้าเค้ากำลังรอใคร
สักคนที่ดูแลเค้าได้ดีกว่า… บางที… คนๆนั้นอาจจะเป็นเราก็ได้นะว๊อย…"
อืมม์…ฟังดูแล้วมีเหตุผล และดูเข้าที แต่ใครจะเอาลูกกระพรวนไป
ผูกคอแมวล่ะครับ พูดหน่ะง่ายกว่าทำเยอะ คนยุก็ยุกันไปฮากันไป
ก็เป็นคนดูนี่ครับ…ไม่ต้องเสียเลือดเสียเนื้ออยู่แล้ว..
แต่ในทางกลับกันถ้าคนๆนั้นเป็นอะไรที่คุ้มค่าที่จะเสี่ยง ผมคิดว่า
ตัวของ
คุณเองก็จะรู้เองว่าเค้าคุ้มค่า
และผมเชื่อว่าคุณก็จะกล้าลองเสี่ยงทำในสิ่งที่
เพื่อนของผมบอก ให้มันรู้กันไปเลย
"ต่อให้ช้างมาฉุด ก็ไม่รอดมือเรา…"
ว่าเข้าไปนั้น… มีเพื่อนคนสวยของผมอยู่คนหนึ่ง
เธอเป็นเหมือนเด็กสาวที่ในที่สุด
วันหนึ่งก็ไม่ได้เลือกเด็ดดอกไม้จนสุดปลายสวน
และเลือกที่จะเด็ดดอกหญ้าหนึ่งดอก
และไม่ได้เปลี่ยนใจไปหาดอกอื่นข้างนอกสวน
เพราะเธอเชื่อว่าดอกไม้ทุกดอกมีค่า
และความสวยงามเหมือนๆกัน เธอเคยกับบอกผมว่า
"เชื่อฉันเถอะ…จะเลือกอยู่กับใครสักคนมันก็เหมือนๆกัน บางทีมันอยู่ที่
ตัวเราเองพูดจริงๆไม่โกหก…"
จริงๆแล้วดอกหญ้าของเธออาจจะไม่เหมาะ และดูไม่มีค่าในที่ๆหนึ่ง
แต่ในสถานที่ที่แตกต่างกันออกไป ในที่ที่ดอกไม้สวยงาม มีราคาแพง
ไม่มีประโยชน์
ดอกหญ้าที่เลี้ยงง่ายแพร่พันธุ์ได้อย่างรวดเร็วกลับกลายเป็นพืช
ที่ทำให้ เธอร่ำรวยมีความสุขได้ ใช่แล้วครับ
สิ่งที่เธอพูดมาไม่ได้โกหกเลย…
เธอมีความสุขกับคนที่เธอรักเป็นอย่างมาก และกำลังมีหลานออกมา
ให้ผมเป็นอุ้มหนึ่งคน
บางทีอาจจะถึงเวลาที่คุณต้องเลือกแล้วว่า คุณจะเลือกที่จะรักใคร
และมีความสุขที่จะอยู่กับคนไหน เพราะจริงๆ แล้วความสุขนั้น
ก็ขึ้นอยู่ที่ตัวของเราเอง… เหมือนกับที่ผมไปแอบไปจำมา
ซึ่งไม่รู้ถูกรึเปล่าว่า
"Nothing could make good at… Thinking makes it so…"
ของ William Shakespeare
คนที่แต่งเรื่อง โรมิโอ แอนด์ จูเลียส อันโด่งดังตามด้วยคำกล่าวของ
น้องสาวซนๆคนนึงที่ผมรู้จักว่า
"วู้ยยยยย…. ไม่กลัวหรอก ตกรถไฟเที่ยวสุดท้าย ก็ยังมีรถไฟฟ้าอีกย่ะ"
ฮาๆๆ…ระวังตกรถไฟฟ้าต้องไปนั่งซ้อนท้ายมอเตอร์ไซค์นะยัยหนู…
ว่าแต่คุณๆเถอะเลือกที่จะเด็ดอะไรสักดอกรึยังครับ...
เรื่องลับๆ เกี่ยวกับความรัก
เรื่องลับลับเกี่ยวกับความรัก
มีความลับเกี่ยวกับความรักอีกมากมายหลายอย่าง
ที่เรายังต้องค้นหากันต่อไป แต่ก็ไม่ใช่เรื่องยากเกินเข้าใจ
ยิ่งค้นหาก็จะทำให้เรารู้ซึ้งถึงคุณค่าของมันมากขึ้น
: : ความรักเริ่มจากความคิด
เพราะความคิดเป็นจุดเริ่มต้นของความรัก
บางทีความรักก็ทำให้เราเปลี่ยนแปลงความคิดอย่างที่เคยเป็น
ต้องปรับปรุงในสิ่งที่เราเคยทำ เพียงเพื่อให้เข้ากับใครอีกคน
: : ความรักทำให้เกิดความเคารพ ศรัทธา
คุณไม่สามารถรักใครได้หรอกถ้าคุณไม่รู้สึกเชื่อมั่นเป็นอันดับแรก
และคนแรกที่คุณต้องศรัทธาเชื่อมั่น นั่นก็คือตัวคุณเอง
: : ความรักคือการให้
ถ้าคุณต้องการที่จะได้ความรักสิ่งที่คุณต้องทำก็คือรู้จักให้ด้วย
ยิ่งให้คุณก็จะยิ่งได้รับ สูตรลับของความสุข
และทำให้มิตรภาพยืนยาวที่คุณควรจะจำเอาไว้เสมอ
ก็คืออย่าถามว่าคนอื่นให้อะไรคุณบ้าง
แต่ให้ถามว่าคุณทำอะไรให้คนอื่นบ้างจะดีกว่า
: : ในความรักมีมิตรภาพซ่อนอยู่
อยากได้รักแท้ก็ต้องหาเพื่อนแท้ให้ได้ซะก่อน
การจะรักกันได้ไม่ใช่แค่มองตา แต่อยู่ที่ว่าต่างคนต่างมีอะไรที่ตรงกันรึเปล่า
หากจะรักใครอย่างจริงใจคุณควรจะรักในสิ่งที่เขาเป็น ไม่ใช่แค่ภาพที่คุณเห็น
มิตรภาพก็เหมือนกับปุ๋ยที่ช่วยทำให้ความรักเบ่งบานเติบโตทุกๆ วันนั่นเอง
: : การสัมผัสกันจะช่วยสานต่อความรักให้ดีขึ้น
เคยรู้สึกดีใช่มั้ยเวลาที่มีใครมาโอบใหล่หรือกอดคุณ
การสัมผัสกันจึงเป็นการแสดงออกอย่างหนึ่งที่มีพลัง
ช่วยทลายกำแพงแห่งความชิงชังไม่เข้าใจได้อีกด้วย
น่าแปลกที่มันสามารถเปลี่ยนแปลงอารมณ์และท่าทีที่แข็งกร้าวให้เบาลงอย่างได้ผล
: : อยากรักต้องรู้จักปลดปล่อย
ถ้าคุณรักใครจงปล่อยให้เขาเป็นอิสระบ้าง
คุณเองก็รู้สึกอึดอัดใช่มั้ย ถ้าหากมีใครมาล่ามโซ่คุณ
จงเรียนรู้ที่จะให้อภัยและลืมอดีตที่ไม่ดีมาก่อน
ปลดปล่อยความกลัวภายในใจให้ความยุติธรรม ลดทิฐิ และเงื่อนไขต่างๆซะบ้าง
บอกตัวเองว่า แต่นี้ไปเราจะทิ้งความกลัวทั้งหมด
และอดีตจะไม่มีผลอะไรต่อตัวเราอีก นับจากวันนี้ไปเราจะเริ่มต้นชีวิตใหม่ซะที
: : ชีวิตจะเปลี่ยนไป เมื่อเราเรียนรู้ที่จะเปิดใจให้กว้างและซื่อสัตย์ต่อกัน
คุยกับคนที่คุณรัก อย่ากลัวที่จะพูดคำวิเศษ 3 คำว่า ^ิฉันรักเธอ^ิ
อย่าปล่อยให้โอกาสผ่านไป คุณควรจะบอกรักก่อนจะจากกันทุกครั้งเสมอ
เพราะบางทีคุณอาจจะได้เจอกันครั้งสุดท้ายก็ได้ใครจะไปรู้
: : แก่นแท้ของความรัก คือการไว้ใจกัน
ถ้าคุณไม่เชื่อใจกัน ใครคนนึงก็จะเป็นคนระแวง กังวลและหวาดหวั่น
ส่วนอีกคนก็จะรู้สึกอึดอัดใจ
คุณไม่อาจรักใครจริงๆ ได้ถ้าคุณไม่ไว้ใจเขาอย่างแท้จริง
มีความลับเกี่ยวกับความรักอีกมากมายหลายอย่าง
ที่เรายังต้องค้นหากันต่อไป แต่ก็ไม่ใช่เรื่องยากเกินเข้าใจ
ยิ่งค้นหาก็จะทำให้เรารู้ซึ้งถึงคุณค่าของมันมากขึ้น
: : ความรักเริ่มจากความคิด
เพราะความคิดเป็นจุดเริ่มต้นของความรัก
บางทีความรักก็ทำให้เราเปลี่ยนแปลงความคิดอย่างที่เคยเป็น
ต้องปรับปรุงในสิ่งที่เราเคยทำ เพียงเพื่อให้เข้ากับใครอีกคน
: : ความรักทำให้เกิดความเคารพ ศรัทธา
คุณไม่สามารถรักใครได้หรอกถ้าคุณไม่รู้สึกเชื่อมั่นเป็นอันดับแรก
และคนแรกที่คุณต้องศรัทธาเชื่อมั่น นั่นก็คือตัวคุณเอง
: : ความรักคือการให้
ถ้าคุณต้องการที่จะได้ความรักสิ่งที่คุณต้องทำก็คือรู้จักให้ด้วย
ยิ่งให้คุณก็จะยิ่งได้รับ สูตรลับของความสุข
และทำให้มิตรภาพยืนยาวที่คุณควรจะจำเอาไว้เสมอ
ก็คืออย่าถามว่าคนอื่นให้อะไรคุณบ้าง
แต่ให้ถามว่าคุณทำอะไรให้คนอื่นบ้างจะดีกว่า
: : ในความรักมีมิตรภาพซ่อนอยู่
อยากได้รักแท้ก็ต้องหาเพื่อนแท้ให้ได้ซะก่อน
การจะรักกันได้ไม่ใช่แค่มองตา แต่อยู่ที่ว่าต่างคนต่างมีอะไรที่ตรงกันรึเปล่า
หากจะรักใครอย่างจริงใจคุณควรจะรักในสิ่งที่เขาเป็น ไม่ใช่แค่ภาพที่คุณเห็น
มิตรภาพก็เหมือนกับปุ๋ยที่ช่วยทำให้ความรักเบ่งบานเติบโตทุกๆ วันนั่นเอง
: : การสัมผัสกันจะช่วยสานต่อความรักให้ดีขึ้น
เคยรู้สึกดีใช่มั้ยเวลาที่มีใครมาโอบใหล่หรือกอดคุณ
การสัมผัสกันจึงเป็นการแสดงออกอย่างหนึ่งที่มีพลัง
ช่วยทลายกำแพงแห่งความชิงชังไม่เข้าใจได้อีกด้วย
น่าแปลกที่มันสามารถเปลี่ยนแปลงอารมณ์และท่าทีที่แข็งกร้าวให้เบาลงอย่างได้ผล
: : อยากรักต้องรู้จักปลดปล่อย
ถ้าคุณรักใครจงปล่อยให้เขาเป็นอิสระบ้าง
คุณเองก็รู้สึกอึดอัดใช่มั้ย ถ้าหากมีใครมาล่ามโซ่คุณ
จงเรียนรู้ที่จะให้อภัยและลืมอดีตที่ไม่ดีมาก่อน
ปลดปล่อยความกลัวภายในใจให้ความยุติธรรม ลดทิฐิ และเงื่อนไขต่างๆซะบ้าง
บอกตัวเองว่า แต่นี้ไปเราจะทิ้งความกลัวทั้งหมด
และอดีตจะไม่มีผลอะไรต่อตัวเราอีก นับจากวันนี้ไปเราจะเริ่มต้นชีวิตใหม่ซะที
: : ชีวิตจะเปลี่ยนไป เมื่อเราเรียนรู้ที่จะเปิดใจให้กว้างและซื่อสัตย์ต่อกัน
คุยกับคนที่คุณรัก อย่ากลัวที่จะพูดคำวิเศษ 3 คำว่า ^ิฉันรักเธอ^ิ
อย่าปล่อยให้โอกาสผ่านไป คุณควรจะบอกรักก่อนจะจากกันทุกครั้งเสมอ
เพราะบางทีคุณอาจจะได้เจอกันครั้งสุดท้ายก็ได้ใครจะไปรู้
: : แก่นแท้ของความรัก คือการไว้ใจกัน
ถ้าคุณไม่เชื่อใจกัน ใครคนนึงก็จะเป็นคนระแวง กังวลและหวาดหวั่น
ส่วนอีกคนก็จะรู้สึกอึดอัดใจ
คุณไม่อาจรักใครจริงๆ ได้ถ้าคุณไม่ไว้ใจเขาอย่างแท้จริง
นิทานความรัก
เมื่อความรักใด้เข้ามาอยู่ในเกาะแห่งใหม่ก็พบว่าเกาะนี้ช่างอุดมสมบูรณ์
เสียจริง มีไม้ให้เธอสร้างบ้าน
มีอาหารให้กินและมีทุกอย่างที่เธอต้องการ ไม่นาน
ไม่นานเธอก็หลงรักเกาะนี้ เธอคิดว่าเกาะ คงรักเธอเช่นกัน ทุกวัน
เธอจะเดินไปที่ริมหาดด้วยหัวใจเบิกบานแลัวหันกลับมาตะโกนบอกเกาะ
ว่า"ฉันรักเธอ" แต่เกาะไม่เคยเข้าใจในสิ่งที่เธอพูดหรอก...เกาะอยู่ใน
ฐานะผู้ให้เท่านั้น
แล้ววันหนึ่งความรักก็พบว่าเกาะไม่ใด้ทุกอย่างกับเธอคนเดียวเท่านั้น
ทั้ง ความรวย ความเห็น แก่ตัว ความเศร้า ความสุข
ต่างก็ได้รับสิ่งต่างๆจาก เกาะเหมือนๆกัน
"เกาะนี้ช่างสมบูรณ์เสียจริง"ความรวยรำพึง
"ฉันจะกอบโกยให้มากที่สุด"ความเห็นแก่ตัวคิด
ส่วนความสุขไม่คิดอะไรเลยเขามีความสุขกับสิ่งที่ได้รับไปวันๆ
..และแล้วความเศร้าก็โคจรมาพบความรัก
"เธอมันโง่...สิ่งที่เธอทำไม่ช่วยให้อะไรดีขึ้นหรอก ดูอย่างฉันสิ
ไม่เคยได้ รับความรักจากใคร
เลย"พูดแค่นี้แล้วความเศร้าก็เดินร้องไห้จากไป
ความรักรู้สึกสับสน น่าเสียดายที่เกาะนี้ไม่มีความเข้าใจอาศัยอยู่ด้วย
ไม่เช่นนั้นคงมีใครอธิบาย
สิ่งต่างๆให้ความรักเข้าใจว่าเธอไม่ใช่เจ้าของ เกาะ
และเกาะรักเธอไม่ได้ เธอร้องไห้ มีบางสิ่งเกิดขึ้นกับความรัก เธอได้
ให้กำเนิดความริษยา และความโกรธ สร้างความปั่นป่วนไปทั่วเกาะ
สถานการแย่ขึ้นจนถึงขีดสุด มหันตภัยของ ชาวเกาะก็เกิดขึ้น
"ความเสื่อม"นั่นเอง....
แล้ววันหนึ่งก็มีประกาศไปยังความรู้สึกทั้งหมดว่า เกาะกำลังจะจม
วัฎจักรทั้งหมดก็เวียนอีกครั้ง
ไม่มีใครช่วยความรักขึ้นเรือ.....เงาของใคร
บางคนพายเรือมาแต่ไกล...เวลานั่นเอง "มานี่ความรักฉันจะรับคุณไปเอง"
"ไม่...ฉันไม่ไปแล้ว..ฉันจะตายที่นี่...ทำไมเหตุการณ์นี้ต้องเกิดกับฉันอีก..."
ความรักพูดทั้งน้ำตา
เวลาถอนหายใจ แล้วตอบว่า
"มันเป็นเช่นนี้เอง
ตั้งแต่ก่อนจักรวาลจะเกิดมีเพืยงฉันและความว่างเปล่า เท่านั้น
ฉันอยู่มานาน รู้เห็นทุกอย่าง ฉันบอกเธอไม่ได้หรอกว่าทำไม
แต่...ความรักเอํย เธอไม่เคยสังเกตุเหรอ ว่า ความทุกข์คือเงาของเธอ"
ความรักก้มมองเงาของตัวเองแต่เธอไม่สามารถเห็นอะไร
"ฉันไม่ใช่พระเอกของเรื่องหรอกนะ ฉันมีหน้าที่พาเธอไปส่งยังเกาะที่ใกล้
ใกล้ที่สุดเท่านั้น รีบขึ้นมาเถอะฉันต้องไปช่วยคนอื่นอีกเยอะ"
ความรักจำใจขึ้นเรือจนมาถึงเกาะ
"แล้วเจอกันเมื่อวันนั้นมาถึง" เวลากล่าว
"แต่ฉันไม่อยากเจอคุณอีก"
"พยายามค้นหาต่อไปเถิดเมื่อเธอกลายเป็นความรักที่แท้เมื่อไรเราจะไม่เจอกันอีก"
"ทำไมหละ"
"เพราะรักแท้อยู่เหนือกาลเวลา"
เสียจริง มีไม้ให้เธอสร้างบ้าน
มีอาหารให้กินและมีทุกอย่างที่เธอต้องการ ไม่นาน
ไม่นานเธอก็หลงรักเกาะนี้ เธอคิดว่าเกาะ คงรักเธอเช่นกัน ทุกวัน
เธอจะเดินไปที่ริมหาดด้วยหัวใจเบิกบานแลัวหันกลับมาตะโกนบอกเกาะ
ว่า"ฉันรักเธอ" แต่เกาะไม่เคยเข้าใจในสิ่งที่เธอพูดหรอก...เกาะอยู่ใน
ฐานะผู้ให้เท่านั้น
แล้ววันหนึ่งความรักก็พบว่าเกาะไม่ใด้ทุกอย่างกับเธอคนเดียวเท่านั้น
ทั้ง ความรวย ความเห็น แก่ตัว ความเศร้า ความสุข
ต่างก็ได้รับสิ่งต่างๆจาก เกาะเหมือนๆกัน
"เกาะนี้ช่างสมบูรณ์เสียจริง"ความรวยรำพึง
"ฉันจะกอบโกยให้มากที่สุด"ความเห็นแก่ตัวคิด
ส่วนความสุขไม่คิดอะไรเลยเขามีความสุขกับสิ่งที่ได้รับไปวันๆ
..และแล้วความเศร้าก็โคจรมาพบความรัก
"เธอมันโง่...สิ่งที่เธอทำไม่ช่วยให้อะไรดีขึ้นหรอก ดูอย่างฉันสิ
ไม่เคยได้ รับความรักจากใคร
เลย"พูดแค่นี้แล้วความเศร้าก็เดินร้องไห้จากไป
ความรักรู้สึกสับสน น่าเสียดายที่เกาะนี้ไม่มีความเข้าใจอาศัยอยู่ด้วย
ไม่เช่นนั้นคงมีใครอธิบาย
สิ่งต่างๆให้ความรักเข้าใจว่าเธอไม่ใช่เจ้าของ เกาะ
และเกาะรักเธอไม่ได้ เธอร้องไห้ มีบางสิ่งเกิดขึ้นกับความรัก เธอได้
ให้กำเนิดความริษยา และความโกรธ สร้างความปั่นป่วนไปทั่วเกาะ
สถานการแย่ขึ้นจนถึงขีดสุด มหันตภัยของ ชาวเกาะก็เกิดขึ้น
"ความเสื่อม"นั่นเอง....
แล้ววันหนึ่งก็มีประกาศไปยังความรู้สึกทั้งหมดว่า เกาะกำลังจะจม
วัฎจักรทั้งหมดก็เวียนอีกครั้ง
ไม่มีใครช่วยความรักขึ้นเรือ.....เงาของใคร
บางคนพายเรือมาแต่ไกล...เวลานั่นเอง "มานี่ความรักฉันจะรับคุณไปเอง"
"ไม่...ฉันไม่ไปแล้ว..ฉันจะตายที่นี่...ทำไมเหตุการณ์นี้ต้องเกิดกับฉันอีก..."
ความรักพูดทั้งน้ำตา
เวลาถอนหายใจ แล้วตอบว่า
"มันเป็นเช่นนี้เอง
ตั้งแต่ก่อนจักรวาลจะเกิดมีเพืยงฉันและความว่างเปล่า เท่านั้น
ฉันอยู่มานาน รู้เห็นทุกอย่าง ฉันบอกเธอไม่ได้หรอกว่าทำไม
แต่...ความรักเอํย เธอไม่เคยสังเกตุเหรอ ว่า ความทุกข์คือเงาของเธอ"
ความรักก้มมองเงาของตัวเองแต่เธอไม่สามารถเห็นอะไร
"ฉันไม่ใช่พระเอกของเรื่องหรอกนะ ฉันมีหน้าที่พาเธอไปส่งยังเกาะที่ใกล้
ใกล้ที่สุดเท่านั้น รีบขึ้นมาเถอะฉันต้องไปช่วยคนอื่นอีกเยอะ"
ความรักจำใจขึ้นเรือจนมาถึงเกาะ
"แล้วเจอกันเมื่อวันนั้นมาถึง" เวลากล่าว
"แต่ฉันไม่อยากเจอคุณอีก"
"พยายามค้นหาต่อไปเถิดเมื่อเธอกลายเป็นความรักที่แท้เมื่อไรเราจะไม่เจอกันอีก"
"ทำไมหละ"
"เพราะรักแท้อยู่เหนือกาลเวลา"
คุณจะำทำอย่างไร
คุณจะทำอย่างไร ถ้าทุกๆครั้งที่คุณมีความรัก
คนที่คุณรักมีความจำเป็นต้องจากคุณไป
คุณจะทำอย่างไร ถ้าคุณต้องการใครซักคน
แต่เขาไม่เคยอยู่ตรงนั้นกับคุณเลย
คุณจะทำอย่างไร
ถ้าในวันพรุ่งนี้เพื่อนที่คุณรักที่สุดได้ตายจากคุณไป
โดยที่คุณยังไม่เคยบอกความรู้สึกดีๆ ของคุณให้เค้ารู้เลย
คุณจะทำอย่างไร
ถ้าคุณรักใครซักคนอย่างสุดหัวใจ
แต่เขาไม่เคยสนใจไยดีคุณแม้แต่น้อย
คนบางคนได้พบกับความรัก แต่คนบางคนกลับได้พบกับความสูญเสีย
ฉันอยากจะบอกกับคุณตรงนี้เลยว่า
ฉันรักคุณมากที่สุด ไม่ว่าอะไรจะเปลี่ยนไป
คุณคือเพื่อนที่ดีที่สุดของฉัน
และถ้าพรุ่งนี้ฉันต้องตายจากคุณไป
ขอให้คุณรู้ไว้เลยว่า คุณจะยังอยู่ในใจของฉันเสมอ
แล้วถ้าวันนั้นมาถึงจริงๆ
ฉันจะยังอยู่ในใจคุณหรือเปล่า.. ถ้าคุณมีความรู้สึกดีๆ
กับคนที่ส่งข้อความนี้มาให้คุณ
***ขอให้คุณส่งข้อความนี้กลับไปหาเค้าด้วย
และกรุณาส่งข้อความนี้ให้กับเพื่อนทุกคนที่คุณรัก ***
คนที่คุณรักมีความจำเป็นต้องจากคุณไป
คุณจะทำอย่างไร ถ้าคุณต้องการใครซักคน
แต่เขาไม่เคยอยู่ตรงนั้นกับคุณเลย
คุณจะทำอย่างไร
ถ้าในวันพรุ่งนี้เพื่อนที่คุณรักที่สุดได้ตายจากคุณไป
โดยที่คุณยังไม่เคยบอกความรู้สึกดีๆ ของคุณให้เค้ารู้เลย
คุณจะทำอย่างไร
ถ้าคุณรักใครซักคนอย่างสุดหัวใจ
แต่เขาไม่เคยสนใจไยดีคุณแม้แต่น้อย
คนบางคนได้พบกับความรัก แต่คนบางคนกลับได้พบกับความสูญเสีย
ฉันอยากจะบอกกับคุณตรงนี้เลยว่า
ฉันรักคุณมากที่สุด ไม่ว่าอะไรจะเปลี่ยนไป
คุณคือเพื่อนที่ดีที่สุดของฉัน
และถ้าพรุ่งนี้ฉันต้องตายจากคุณไป
ขอให้คุณรู้ไว้เลยว่า คุณจะยังอยู่ในใจของฉันเสมอ
แล้วถ้าวันนั้นมาถึงจริงๆ
ฉันจะยังอยู่ในใจคุณหรือเปล่า.. ถ้าคุณมีความรู้สึกดีๆ
กับคนที่ส่งข้อความนี้มาให้คุณ
***ขอให้คุณส่งข้อความนี้กลับไปหาเค้าด้วย
และกรุณาส่งข้อความนี้ให้กับเพื่อนทุกคนที่คุณรัก ***
แววตาที่คุ้นเคย
เช้าวันใหม่ที่แสนเร่งรีบ ออกจากบ้านพร้อมกับอาการสลึมสลือ
เป็นผลมาจากการนอนไม่เต็มอิ่มเมื่อคืนนี้
ที่ป้ายรถเมลล์ ก้าวขึ้นบนรถสายเดิม เพื่อไปในที่ๆ เดิม
เส้นทางที่ผ่านก็เป็นภาพเดิมที่เคยเห็นจนชินตา
อนุสาวรีย์ชัยฯ จุดหมายของใครหลายๆ คน
แหล่งรวมผู้คนมากหน้าหลายตา หลากอาชีพ
แต่ในมุมหนึ่งของที่นี่ คือที่รวมของความหวัง
และความปรารถนาลึกๆ ในใจ ของใครบางคน
บนสะพานลอย หญิงชราคนหนึ่ง กำลังทำสิ่งที่ใครๆ เรียกมันว่า 'อาชีพ'
ขันเก่าๆในมือของเธอ บ่งบอกถึงอะไรหลายๆ อย่างได้เป็นอย่างดี
ผู้คนมากมายเดินผ่านมาแล้วก็ผ่านไป
หลายคนหยิบยื่นน้ำใจที่มีเพียงน้อยนิดในสังคมปัจจุบันให้กับเธอ
เศษเงินบาทแล้วบาทเล่าถูกหย่อนใส่ขันใบเก่าใบนั้น
แต่ใครจะรู้บ้างว่า
หลังดวงตาที่อ้างว้างคู่นั้นมีอะไรซ่อนอยู่
ด้วยวัยและสภาพร่างกายที่แก่ชรา
ทำไมเธอถึงต้องลำบากด้วย?
จะดีกว่านี้ไหม ถ้าเปลี่ยนจากสะพานลอยเป็นบ้านเล็กๆ สักหลัง
เปลี่ยนผู้คนที่เดินผ่านไปมาเป็นลูกหลานที่คอยดูแลเอาใจใส่
ใครกันหนอ..ที่ปล่อยให้แม่ของตัวเองต้องอยู่ในสภาพเช่นนี้
เห็นทุกวันก็คิดทุกวัน
ว่าไม่มีทางที่จะทำให้แม่ตัวเองเป็นแบบนี้เด็ดขาด
...ไม่มีทาง...
แล้วคุณล่ะ? ดูแลแม่ของตัวเองดีแล้วหรือยัง
ข้าวของ เงินทองที่คุณมีให้ท่าน
ไม่ได้หมายความว่าจะนำความสุขมาให้ท่านได้เสมอ
ลองหันกลับไปมองแม่ของคุณอีกทีสิ อาจจะพบแววตาแปลกๆ
เหมือนแววตาของหญิงชราบนสะพานลอยที่ฉันเคยเห็นก็ได้..
เป็นผลมาจากการนอนไม่เต็มอิ่มเมื่อคืนนี้
ที่ป้ายรถเมลล์ ก้าวขึ้นบนรถสายเดิม เพื่อไปในที่ๆ เดิม
เส้นทางที่ผ่านก็เป็นภาพเดิมที่เคยเห็นจนชินตา
อนุสาวรีย์ชัยฯ จุดหมายของใครหลายๆ คน
แหล่งรวมผู้คนมากหน้าหลายตา หลากอาชีพ
แต่ในมุมหนึ่งของที่นี่ คือที่รวมของความหวัง
และความปรารถนาลึกๆ ในใจ ของใครบางคน
บนสะพานลอย หญิงชราคนหนึ่ง กำลังทำสิ่งที่ใครๆ เรียกมันว่า 'อาชีพ'
ขันเก่าๆในมือของเธอ บ่งบอกถึงอะไรหลายๆ อย่างได้เป็นอย่างดี
ผู้คนมากมายเดินผ่านมาแล้วก็ผ่านไป
หลายคนหยิบยื่นน้ำใจที่มีเพียงน้อยนิดในสังคมปัจจุบันให้กับเธอ
เศษเงินบาทแล้วบาทเล่าถูกหย่อนใส่ขันใบเก่าใบนั้น
แต่ใครจะรู้บ้างว่า
หลังดวงตาที่อ้างว้างคู่นั้นมีอะไรซ่อนอยู่
ด้วยวัยและสภาพร่างกายที่แก่ชรา
ทำไมเธอถึงต้องลำบากด้วย?
จะดีกว่านี้ไหม ถ้าเปลี่ยนจากสะพานลอยเป็นบ้านเล็กๆ สักหลัง
เปลี่ยนผู้คนที่เดินผ่านไปมาเป็นลูกหลานที่คอยดูแลเอาใจใส่
ใครกันหนอ..ที่ปล่อยให้แม่ของตัวเองต้องอยู่ในสภาพเช่นนี้
เห็นทุกวันก็คิดทุกวัน
ว่าไม่มีทางที่จะทำให้แม่ตัวเองเป็นแบบนี้เด็ดขาด
...ไม่มีทาง...
แล้วคุณล่ะ? ดูแลแม่ของตัวเองดีแล้วหรือยัง
ข้าวของ เงินทองที่คุณมีให้ท่าน
ไม่ได้หมายความว่าจะนำความสุขมาให้ท่านได้เสมอ
ลองหันกลับไปมองแม่ของคุณอีกทีสิ อาจจะพบแววตาแปลกๆ
เหมือนแววตาของหญิงชราบนสะพานลอยที่ฉันเคยเห็นก็ได้..
ความรักกับกาลเวลา
กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้วมีเรื่องเล่า
ระหว่างสาวสวยและหนุ่มรูปงามผู้ซึ่งรักกันอย่างดูดดื่ม...
ทั้งสองได้สาบานว่าแม้ความตายก็มิอาจจะพรากรักอันแสนจะมั่นคงนี้ลงได้
และในครั้งนั้นยังมีแม่มดตนหนึ่งผู้ซึ่งเชื่อมั่นว่า
ไม่มีสิ่งใดที่จะแน่นอนเท่าความไม่แน่นอน
แม่มดไม่เชื่อว่าความรักของทั้งสองจะมั่นคง
จึงคิดหาทางพิสูจน์ขึ้นมา
นางกล่าวว่า
"หากพวกเจ้ามั่นใจในรักของอีกฝ่ายซึ่งยั่งยืนแม้ว่าความตายจะพราก
ดังนั้นข้าก็อยากจะลองดูว่ามันจะเป็นอย่างไร...
ข้าขอสาปให้นับแต่นี้เป็นต้นไป
ไม่ว่าจะเกิดใหม่อีกสักกี่ชาติ
บุรุษนี้จะไม่มีทางจำเจ้าได้เขาจะไม่สามารถจำได้ว่าเคยรักเจ้า
และตรงกันข้ามกับเจ้า เจ้าจะเป็นคนที่จำทุกอย่างได้
เพราะเจ้าจะยังคงอยู่เช่นนี้ตลอดไปไม่แก่ไม่เฒ่า
ไม่มีวันตายจะอยู่อย่างนี้นิรันดร...
เจ้าจะจำเวลาที่เคยรักเขาเคยเป็นที่รัก
และต้องเฝ้ารอการกลับมาของเขาในชาติแล้วชาติเล่าตลอดกาล..."
"... วันใดก็ตามที่เจ้าทำให้เขารู้ตัวว่ารัก
เจ้าทำให้เขาจำเจ้าได้วันนั้น...คือวันที่ความเป็นนิรันดร์ของเจ้าสิ้นสุดลง...
เจ้าจะแก่และตายตามสภาพของอายุขัยที่ควรเป็น...
และคราวนี้ก็จะเป็นทีของเจ้าหนุ่มนั่นแทนเขาจะต้องเป็นคนที่ค้นหาเจ้าบ้าง..."
หลังจากนั้นมา ปีแล้วปีเล่า เวลาผ่านไปศตวรรษทบศตวรรษ
ที่หญิงสาวเฝ้าตามหาชายหนุ่มคนรัก
และทุกครั้งที่เธอได้พบเขาในสภาพของใครคนหนึ่ง
ที่ไม่มีความทรงจำเกี่ยวกับเธอเลยแม้แต่น้อย...
เธอพยายามทำทุกอย่างเพื่อให้เขาจำเธอได้
แต่มันไม่เคยสำเร็จชาติแล้วชาติเล่า...
หลังจากการเกิดและดับของเขาผ่านไปนับสิบครั้ง
เขาก็ยังไม่อาจระลึกได้ถึงความรักของเธอ...
ความทุกข์ทรมานของหญิงสาวถูกเฝ้าดูอย่างเย้ยเยาะ
โดยนางแม่มดผู้รอคอยเวลาที่หญิงสาวจะยอมรับว่า...
รักแท้ที่แม้ความตายก็ไม่อาจพรากไม่มีจริง
แล้วนางแม่ มดก็ต้องประหลาดใจ เมื่อพบว่า ในช่วงหลังๆ
มาหญิงสาวไม่ได้พยายามที่จะทำให้ชายหนุ่มระลึกถึงตน
ไม่พยายามให้ชายหนุ่มรักตน
แต่กลับทำทุกอย่างที่คิดว่า
จะทำให้เขามีความสุขและทำให้เขาเกิดรอยยิ้มแทน...
แล้ววันหนึ่งนางแม่มดก็เก็บความสงสัยไว้ไม่ไหว
จึงปรากฏตัวเพื่อเอ่ยถามกับตัวหญิงสาวเอง...
"...เจ้าได้ละทิ้งความพยายามของเจ้าเสียแล้วล่ะหรือ...
ความพยายามที่จะพิสูจน์ให้ข้าเห็นอำนาจและพลังของรักแท้
ที่เหนือกว่าอำนาจใดๆแม้กระทั่งคำสาปของข้า..."
"จริงๆแล้ว ข้าก็มีเหตุผลของข้า"
หญิงสาวตอบนางแม่มดกลับไป
"...ข้าไม่ได้ละทิ้งความพยายาม...เพียงแต่...
ข้ากลัวว่าความพยายามของข้าจะสัมฤทธิ์ผล...แล้ว"
"...แล้วเจ้าก็ต้องแก่และตาย"
นางแม่มดต่อให้ด้วยเสียงเย้ยหยัน
"ที่แท้เจ้าก็กลัวที่จะตายเจ้ากลัวจะสูญเสียความเป็นอมตะของเจ้า...
เฮอะนี่หรือรักแท้ของเจ้า"
หญิงสาวไม่ปฏิเสธ
นางเผชิญหน้ากับนางแม่มดและรับคำกล่าวหานั้น
"อาจใช่...มันเป็นความจริงที่ข้ากลัวว่าหากข้าทำให้เขาจำข้าและรักข้าได้
ข้าจะต้องตายจากเขาไป"
"และเจ้าก็ไม่เชื่อใจว่าเขาจะทำให้เจ้าจำได้เช่นนั้นหรือ?"
หญิงสาวจ้องหน้าแม่มดนิ่งอยู่ ก่อนตอบ
"สิ่งที่ข้าเกรงไม่ใช่เรื่องนั้น...ท่านรู้อะไรไหม...
ตลอดเวลาอันยาวนานที่ข้าเฝ้าเดินทางตามหาเขา
เฝ้ารอคอยวันแล้ววันเล่ารอวันที่เขาจะกลับมาหาข้าอีกครั้ง...
ตลอดเวลาที่ข้าเฝ้ามองการเกิดและการตายของเขา
มันคือความทรมานอันยาวนานที่ดูเหมือนไม่มีที่สิ้นสุด
...และสำหรับข้าความทุกข์อันแสนสาหัสคือ
การได้เห็นความทรมานของผู้เป็นที่รักโดย
ที่เราไม่อาจเอื้อมมือเข้าไปช่วยเหลือได้...
หลายครั้งที่ข้าอยากให้ตัวข้าเห็นแก่ตัวพอที่จะพยายามทำให้เขารัก
ทำให้เขาระลึกถึงข้าได้อีกครั้งเพื่อที่ข้าจะได้เป็นอิสระต่อการพันธนาการนี้...
แต่ทุกครั้งที่ข้าคิดถึงมันความทุกข์ทรมานที่ข้าได้รับเนื่องจากการรอคอยที่ไม่มี
วันจบสิ้นก็ทำให้ข้าคิดได้
...ข้าไม่อาจให้เขาต้องแบกรับความรู้สึกทรมานเช่นที่ข้าได้รู้สึก...
ความรักของข้าอาจไม่แข็งแกร่งพอที่จะตัดสินใจพยายามให้เขาจำข้าได้ต่อไป
และจากนี้ต่อไปแม้ว่าข้าจะต้องรอคอยไปชั่วนิรันดร์
สิ่งเดียวที่ข้าจะทำคือข้าจะทำให้เวลาของเขา
มีแต่ความสุขเท่าที่พลังของข้าจะทำได้
ข้าอาจไม่ได้เป็นส่วนหนึ่งในชีวิตของเขาก็จริง
แต่ข้าก็ยังอยากเห็นรอยยิ้มของเขา...
ข้าอาจเป็นคนอ่อนแอในสายตาของท่าน
อย่างไรก็ตาม
นี่ก็คือความรักของข้าคือสิ่งที่ข้าเป็น...
แม้ชีวิตของข้าจะต้องเดียวดายตลอดกาล
แต่ข้าก็มั่นใจอยู่อย่างหนึ่งว่า
คนที่ข้ารักจะไม่มีวันเดียวดายเช่นตัวข้า...
เพราะเขาจะมีข้าข้างกายเขาชั่วนิรันดร์..."
ในชีวิตของเรามีหลายช่วงต่อหลายช่วงที่เราคิดว่าเรารักใครสักคนมากมายเหลือเกิน
และหลายต่อหลายครั้งที่ความรักของเราก็ต้องการความรักตอบกลับมา
หลายคนฟูมฟายกับโชคชะตาว่ารักที่ไม่ได้รักตอบคือการสูญเวลาเปล่า...
แต่มีหลายต่อหลายคน...ที่ดีใจกับโชคชะตาที่เกิดมาสักครั้งแต่ยังได้รักใครสักคน
อย่างเต็มหัวใจ...
ทุกอย่างในชีวิตมีทางเลือก...
ขึ้นอยู่กับว่าคุณจะเลือกทางไหน...หรือคุณจะเลือกหรือไม่?
คุณจะเลือกทางไหน?...
เปิดประตูรับความรักเข้ามา
เพื่อเติมความอบอุ่นให้กับหัวใจแม้เพียงช่วงหนึ่งของชีวิต...
หรือจะมัวแต่ฟูมฟายโทษตัวเองกับความรักที่ให้ไปแต่ไม่ได้รักตอบ...??
ทางเลือกเป็นของคุณ...
ระหว่างสาวสวยและหนุ่มรูปงามผู้ซึ่งรักกันอย่างดูดดื่ม...
ทั้งสองได้สาบานว่าแม้ความตายก็มิอาจจะพรากรักอันแสนจะมั่นคงนี้ลงได้
และในครั้งนั้นยังมีแม่มดตนหนึ่งผู้ซึ่งเชื่อมั่นว่า
ไม่มีสิ่งใดที่จะแน่นอนเท่าความไม่แน่นอน
แม่มดไม่เชื่อว่าความรักของทั้งสองจะมั่นคง
จึงคิดหาทางพิสูจน์ขึ้นมา
นางกล่าวว่า
"หากพวกเจ้ามั่นใจในรักของอีกฝ่ายซึ่งยั่งยืนแม้ว่าความตายจะพราก
ดังนั้นข้าก็อยากจะลองดูว่ามันจะเป็นอย่างไร...
ข้าขอสาปให้นับแต่นี้เป็นต้นไป
ไม่ว่าจะเกิดใหม่อีกสักกี่ชาติ
บุรุษนี้จะไม่มีทางจำเจ้าได้เขาจะไม่สามารถจำได้ว่าเคยรักเจ้า
และตรงกันข้ามกับเจ้า เจ้าจะเป็นคนที่จำทุกอย่างได้
เพราะเจ้าจะยังคงอยู่เช่นนี้ตลอดไปไม่แก่ไม่เฒ่า
ไม่มีวันตายจะอยู่อย่างนี้นิรันดร...
เจ้าจะจำเวลาที่เคยรักเขาเคยเป็นที่รัก
และต้องเฝ้ารอการกลับมาของเขาในชาติแล้วชาติเล่าตลอดกาล..."
"... วันใดก็ตามที่เจ้าทำให้เขารู้ตัวว่ารัก
เจ้าทำให้เขาจำเจ้าได้วันนั้น...คือวันที่ความเป็นนิรันดร์ของเจ้าสิ้นสุดลง...
เจ้าจะแก่และตายตามสภาพของอายุขัยที่ควรเป็น...
และคราวนี้ก็จะเป็นทีของเจ้าหนุ่มนั่นแทนเขาจะต้องเป็นคนที่ค้นหาเจ้าบ้าง..."
หลังจากนั้นมา ปีแล้วปีเล่า เวลาผ่านไปศตวรรษทบศตวรรษ
ที่หญิงสาวเฝ้าตามหาชายหนุ่มคนรัก
และทุกครั้งที่เธอได้พบเขาในสภาพของใครคนหนึ่ง
ที่ไม่มีความทรงจำเกี่ยวกับเธอเลยแม้แต่น้อย...
เธอพยายามทำทุกอย่างเพื่อให้เขาจำเธอได้
แต่มันไม่เคยสำเร็จชาติแล้วชาติเล่า...
หลังจากการเกิดและดับของเขาผ่านไปนับสิบครั้ง
เขาก็ยังไม่อาจระลึกได้ถึงความรักของเธอ...
ความทุกข์ทรมานของหญิงสาวถูกเฝ้าดูอย่างเย้ยเยาะ
โดยนางแม่มดผู้รอคอยเวลาที่หญิงสาวจะยอมรับว่า...
รักแท้ที่แม้ความตายก็ไม่อาจพรากไม่มีจริง
แล้วนางแม่ มดก็ต้องประหลาดใจ เมื่อพบว่า ในช่วงหลังๆ
มาหญิงสาวไม่ได้พยายามที่จะทำให้ชายหนุ่มระลึกถึงตน
ไม่พยายามให้ชายหนุ่มรักตน
แต่กลับทำทุกอย่างที่คิดว่า
จะทำให้เขามีความสุขและทำให้เขาเกิดรอยยิ้มแทน...
แล้ววันหนึ่งนางแม่มดก็เก็บความสงสัยไว้ไม่ไหว
จึงปรากฏตัวเพื่อเอ่ยถามกับตัวหญิงสาวเอง...
"...เจ้าได้ละทิ้งความพยายามของเจ้าเสียแล้วล่ะหรือ...
ความพยายามที่จะพิสูจน์ให้ข้าเห็นอำนาจและพลังของรักแท้
ที่เหนือกว่าอำนาจใดๆแม้กระทั่งคำสาปของข้า..."
"จริงๆแล้ว ข้าก็มีเหตุผลของข้า"
หญิงสาวตอบนางแม่มดกลับไป
"...ข้าไม่ได้ละทิ้งความพยายาม...เพียงแต่...
ข้ากลัวว่าความพยายามของข้าจะสัมฤทธิ์ผล...แล้ว"
"...แล้วเจ้าก็ต้องแก่และตาย"
นางแม่มดต่อให้ด้วยเสียงเย้ยหยัน
"ที่แท้เจ้าก็กลัวที่จะตายเจ้ากลัวจะสูญเสียความเป็นอมตะของเจ้า...
เฮอะนี่หรือรักแท้ของเจ้า"
หญิงสาวไม่ปฏิเสธ
นางเผชิญหน้ากับนางแม่มดและรับคำกล่าวหานั้น
"อาจใช่...มันเป็นความจริงที่ข้ากลัวว่าหากข้าทำให้เขาจำข้าและรักข้าได้
ข้าจะต้องตายจากเขาไป"
"และเจ้าก็ไม่เชื่อใจว่าเขาจะทำให้เจ้าจำได้เช่นนั้นหรือ?"
หญิงสาวจ้องหน้าแม่มดนิ่งอยู่ ก่อนตอบ
"สิ่งที่ข้าเกรงไม่ใช่เรื่องนั้น...ท่านรู้อะไรไหม...
ตลอดเวลาอันยาวนานที่ข้าเฝ้าเดินทางตามหาเขา
เฝ้ารอคอยวันแล้ววันเล่ารอวันที่เขาจะกลับมาหาข้าอีกครั้ง...
ตลอดเวลาที่ข้าเฝ้ามองการเกิดและการตายของเขา
มันคือความทรมานอันยาวนานที่ดูเหมือนไม่มีที่สิ้นสุด
...และสำหรับข้าความทุกข์อันแสนสาหัสคือ
การได้เห็นความทรมานของผู้เป็นที่รักโดย
ที่เราไม่อาจเอื้อมมือเข้าไปช่วยเหลือได้...
หลายครั้งที่ข้าอยากให้ตัวข้าเห็นแก่ตัวพอที่จะพยายามทำให้เขารัก
ทำให้เขาระลึกถึงข้าได้อีกครั้งเพื่อที่ข้าจะได้เป็นอิสระต่อการพันธนาการนี้...
แต่ทุกครั้งที่ข้าคิดถึงมันความทุกข์ทรมานที่ข้าได้รับเนื่องจากการรอคอยที่ไม่มี
วันจบสิ้นก็ทำให้ข้าคิดได้
...ข้าไม่อาจให้เขาต้องแบกรับความรู้สึกทรมานเช่นที่ข้าได้รู้สึก...
ความรักของข้าอาจไม่แข็งแกร่งพอที่จะตัดสินใจพยายามให้เขาจำข้าได้ต่อไป
และจากนี้ต่อไปแม้ว่าข้าจะต้องรอคอยไปชั่วนิรันดร์
สิ่งเดียวที่ข้าจะทำคือข้าจะทำให้เวลาของเขา
มีแต่ความสุขเท่าที่พลังของข้าจะทำได้
ข้าอาจไม่ได้เป็นส่วนหนึ่งในชีวิตของเขาก็จริง
แต่ข้าก็ยังอยากเห็นรอยยิ้มของเขา...
ข้าอาจเป็นคนอ่อนแอในสายตาของท่าน
อย่างไรก็ตาม
นี่ก็คือความรักของข้าคือสิ่งที่ข้าเป็น...
แม้ชีวิตของข้าจะต้องเดียวดายตลอดกาล
แต่ข้าก็มั่นใจอยู่อย่างหนึ่งว่า
คนที่ข้ารักจะไม่มีวันเดียวดายเช่นตัวข้า...
เพราะเขาจะมีข้าข้างกายเขาชั่วนิรันดร์..."
ในชีวิตของเรามีหลายช่วงต่อหลายช่วงที่เราคิดว่าเรารักใครสักคนมากมายเหลือเกิน
และหลายต่อหลายครั้งที่ความรักของเราก็ต้องการความรักตอบกลับมา
หลายคนฟูมฟายกับโชคชะตาว่ารักที่ไม่ได้รักตอบคือการสูญเวลาเปล่า...
แต่มีหลายต่อหลายคน...ที่ดีใจกับโชคชะตาที่เกิดมาสักครั้งแต่ยังได้รักใครสักคน
อย่างเต็มหัวใจ...
ทุกอย่างในชีวิตมีทางเลือก...
ขึ้นอยู่กับว่าคุณจะเลือกทางไหน...หรือคุณจะเลือกหรือไม่?
คุณจะเลือกทางไหน?...
เปิดประตูรับความรักเข้ามา
เพื่อเติมความอบอุ่นให้กับหัวใจแม้เพียงช่วงหนึ่งของชีวิต...
หรือจะมัวแต่ฟูมฟายโทษตัวเองกับความรักที่ให้ไปแต่ไม่ได้รักตอบ...??
ทางเลือกเป็นของคุณ...
รักที่จริงใจ
ความจริงก็คือในขณะที่เราคิดถึงคน ๆ นึง ตลอดเวลา
เค้าคนนั้นก็อาจคิดถึงคนอื่นอยู่ก็เป็นได้
และบางครั้งก็อาจมีคนที่คิดถึงเรา
โดยที่เราไม่สนใจเลยเช่นกัน
บางครั้งการได้ฝันไปคนเดียว มันก็ดีกว่าการได้รู้ความจริงที่ว่า
.....สิ่งที่เราคิดทั้งหมด มันคือความฝันของเราเองเพียงคนเดียว ฉะนั้นไม่แปลกที่คนส่วนใหญ่ เลือกที่จะจ่อมจมกับความฝัน มากกว่าการได้รับรู้ความจริง
การไม่ได้เป็นที่1 ในใจเค้าไม่ใช่เรื่องน่าเศร้า..... เราอาจเป็นที่2 ซึ่งมันก็ยังดีกว่าเป็นที่3 ที่4 ........และหากเราเป็นที่10 ในใจเค้า.... ก็ขอให้คิดไว้ว่า ดีกว่าเราไม่มีความสำคัญอะไรในใจเค้าเลย.
มันอาจต้องมีน้ำตาบ้าง ในการยอมรับความจริงที่ว่า เราไม่ใช่ที่1.......แต่โปรดจำไว้เถอะว่าหาก หัวใจของคุณ ยังไม่ร้องไห้ออกมาดังๆ พร้อมกับพูดกับตัวเองว่า .....ชั้นเหนื่อยเหลือเกินแล้ว โปรดห้ามใจเถอะ ก่อนที่ชั้นจะอ่อนล้าไปกว่านี้....... ก็จงชอบต่อไปเถอะ
การรักใครซักคน ไม่ต้องการความพยายาม ...การตัดใจต่างหาก ที่ต้องใช้ความพยายามอย่างมากมาย ลองชั่งน้ำหนักในใจเราดูสิ ว่าความสุขยามที่คุณได้สบตาเค้า กับความทุกข์ยามที่คุณต้องคอยหลบตาเค้า
อันไหนมันหนักหนากว่ากัน อย่าโทษตัวเอง ที่มาเจอเค้าสายเกินไป ...
อย่าโทษเค้าที่ไม่มีใจให้.. อย่าโทษโชคชะตาที่ทำให้เราพบกัน แต่ไม่ได้ทำให้เราใจตรงกัน...... แต่จงยิ้มให้กับตัวเอง ที่อย่างน้อย
ถึงจะพบกับเค้าคนนั้นสายเกินไป แต่ก็ยังได้พบ.... ยิ้มให้เค้า ที่ถึงจะไม่ได้ให้ใจเรามา แต่ก็ยังได้รับหัวใจของเราไป .......ยิ้มให้กับโชคชะตา ที่ถึงแม้จะไม่ได้ทำให้เรารักกัน ..แต่ก็ยังทำให้เรา ......ได้รู้จักกัน
คุณควรจะดีใจด้วยซ้ำ ที่ครั้งหนึ่ง..
คุณได้เจอคนที่คุณอยากเก็บรอยยิ้มของเค้า ไว้คนเดียว
คนที่คุณใส่ใจกว่าตัวคุณเอง....... คนที่ทำให้คุณหัวเราะ
และร้องไห้ได้มากมาย....... คนที่เพียงแค่ยิ้มของเค้า
เปลี่ยนวันที่หมองหม่น
ให้กลายเป็นวันที่สดใส...... เท่านี้มันก็ควรเพียงพอแล้ว ไม่ใช่หรือ?
แค่การได้เห็นคนที่เรารัก ได้หัวเราะอยู่กับใครซักคน ที่เค้ารักมากที่สุด
........นั่นแหละคือความสุข ของการได้รัก...... อย่างจริงใจ
เค้าคนนั้นก็อาจคิดถึงคนอื่นอยู่ก็เป็นได้
และบางครั้งก็อาจมีคนที่คิดถึงเรา
โดยที่เราไม่สนใจเลยเช่นกัน
บางครั้งการได้ฝันไปคนเดียว มันก็ดีกว่าการได้รู้ความจริงที่ว่า
.....สิ่งที่เราคิดทั้งหมด มันคือความฝันของเราเองเพียงคนเดียว ฉะนั้นไม่แปลกที่คนส่วนใหญ่ เลือกที่จะจ่อมจมกับความฝัน มากกว่าการได้รับรู้ความจริง
การไม่ได้เป็นที่1 ในใจเค้าไม่ใช่เรื่องน่าเศร้า..... เราอาจเป็นที่2 ซึ่งมันก็ยังดีกว่าเป็นที่3 ที่4 ........และหากเราเป็นที่10 ในใจเค้า.... ก็ขอให้คิดไว้ว่า ดีกว่าเราไม่มีความสำคัญอะไรในใจเค้าเลย.
มันอาจต้องมีน้ำตาบ้าง ในการยอมรับความจริงที่ว่า เราไม่ใช่ที่1.......แต่โปรดจำไว้เถอะว่าหาก หัวใจของคุณ ยังไม่ร้องไห้ออกมาดังๆ พร้อมกับพูดกับตัวเองว่า .....ชั้นเหนื่อยเหลือเกินแล้ว โปรดห้ามใจเถอะ ก่อนที่ชั้นจะอ่อนล้าไปกว่านี้....... ก็จงชอบต่อไปเถอะ
การรักใครซักคน ไม่ต้องการความพยายาม ...การตัดใจต่างหาก ที่ต้องใช้ความพยายามอย่างมากมาย ลองชั่งน้ำหนักในใจเราดูสิ ว่าความสุขยามที่คุณได้สบตาเค้า กับความทุกข์ยามที่คุณต้องคอยหลบตาเค้า
อันไหนมันหนักหนากว่ากัน อย่าโทษตัวเอง ที่มาเจอเค้าสายเกินไป ...
อย่าโทษเค้าที่ไม่มีใจให้.. อย่าโทษโชคชะตาที่ทำให้เราพบกัน แต่ไม่ได้ทำให้เราใจตรงกัน...... แต่จงยิ้มให้กับตัวเอง ที่อย่างน้อย
ถึงจะพบกับเค้าคนนั้นสายเกินไป แต่ก็ยังได้พบ.... ยิ้มให้เค้า ที่ถึงจะไม่ได้ให้ใจเรามา แต่ก็ยังได้รับหัวใจของเราไป .......ยิ้มให้กับโชคชะตา ที่ถึงแม้จะไม่ได้ทำให้เรารักกัน ..แต่ก็ยังทำให้เรา ......ได้รู้จักกัน
คุณควรจะดีใจด้วยซ้ำ ที่ครั้งหนึ่ง..
คุณได้เจอคนที่คุณอยากเก็บรอยยิ้มของเค้า ไว้คนเดียว
คนที่คุณใส่ใจกว่าตัวคุณเอง....... คนที่ทำให้คุณหัวเราะ
และร้องไห้ได้มากมาย....... คนที่เพียงแค่ยิ้มของเค้า
เปลี่ยนวันที่หมองหม่น
ให้กลายเป็นวันที่สดใส...... เท่านี้มันก็ควรเพียงพอแล้ว ไม่ใช่หรือ?
แค่การได้เห็นคนที่เรารัก ได้หัวเราะอยู่กับใครซักคน ที่เค้ารักมากที่สุด
........นั่นแหละคือความสุข ของการได้รัก...... อย่างจริงใจ
รักที่จริงใจ
ความจริงก็คือในขณะที่เราคิดถึงคน ๆ นึง ตลอดเวลา
เค้าคนนั้นก็อาจคิดถึงคนอื่นอยู่ก็เป็นได้
และบางครั้งก็อาจมีคนที่คิดถึงเรา
โดยที่เราไม่สนใจเลยเช่นกัน
บางครั้งการได้ฝันไปคนเดียว มันก็ดีกว่าการได้รู้ความจริงที่ว่า
.....สิ่งที่เราคิดทั้งหมด มันคือความฝันของเราเองเพียงคนเดียว ฉะนั้นไม่แปลกที่คนส่วนใหญ่ เลือกที่จะจ่อมจมกับความฝัน มากกว่าการได้รับรู้ความจริง
การไม่ได้เป็นที่1 ในใจเค้าไม่ใช่เรื่องน่าเศร้า..... เราอาจเป็นที่2 ซึ่งมันก็ยังดีกว่าเป็นที่3 ที่4 ........และหากเราเป็นที่10 ในใจเค้า.... ก็ขอให้คิดไว้ว่า ดีกว่าเราไม่มีความสำคัญอะไรในใจเค้าเลย.
มันอาจต้องมีน้ำตาบ้าง ในการยอมรับความจริงที่ว่า เราไม่ใช่ที่1.......แต่โปรดจำไว้เถอะว่าหาก หัวใจของคุณ ยังไม่ร้องไห้ออกมาดังๆ พร้อมกับพูดกับตัวเองว่า .....ชั้นเหนื่อยเหลือเกินแล้ว โปรดห้ามใจเถอะ ก่อนที่ชั้นจะอ่อนล้าไปกว่านี้....... ก็จงชอบต่อไปเถอะ
การรักใครซักคน ไม่ต้องการความพยายาม ...การตัดใจต่างหาก ที่ต้องใช้ความพยายามอย่างมากมาย ลองชั่งน้ำหนักในใจเราดูสิ ว่าความสุขยามที่คุณได้สบตาเค้า กับความทุกข์ยามที่คุณต้องคอยหลบตาเค้า
อันไหนมันหนักหนากว่ากัน อย่าโทษตัวเอง ที่มาเจอเค้าสายเกินไป ...
อย่าโทษเค้าที่ไม่มีใจให้.. อย่าโทษโชคชะตาที่ทำให้เราพบกัน แต่ไม่ได้ทำให้เราใจตรงกัน...... แต่จงยิ้มให้กับตัวเอง ที่อย่างน้อย
ถึงจะพบกับเค้าคนนั้นสายเกินไป แต่ก็ยังได้พบ.... ยิ้มให้เค้า ที่ถึงจะไม่ได้ให้ใจเรามา แต่ก็ยังได้รับหัวใจของเราไป .......ยิ้มให้กับโชคชะตา ที่ถึงแม้จะไม่ได้ทำให้เรารักกัน ..แต่ก็ยังทำให้เรา ......ได้รู้จักกัน
คุณควรจะดีใจด้วยซ้ำ ที่ครั้งหนึ่ง..
คุณได้เจอคนที่คุณอยากเก็บรอยยิ้มของเค้า ไว้คนเดียว
คนที่คุณใส่ใจกว่าตัวคุณเอง....... คนที่ทำให้คุณหัวเราะ
และร้องไห้ได้มากมาย....... คนที่เพียงแค่ยิ้มของเค้า
เปลี่ยนวันที่หมองหม่น
ให้กลายเป็นวันที่สดใส...... เท่านี้มันก็ควรเพียงพอแล้ว ไม่ใช่หรือ?
แค่การได้เห็นคนที่เรารัก ได้หัวเราะอยู่กับใครซักคน ที่เค้ารักมากที่สุด
........นั่นแหละคือความสุข ของการได้รัก...... อย่างจริงใจ
เค้าคนนั้นก็อาจคิดถึงคนอื่นอยู่ก็เป็นได้
และบางครั้งก็อาจมีคนที่คิดถึงเรา
โดยที่เราไม่สนใจเลยเช่นกัน
บางครั้งการได้ฝันไปคนเดียว มันก็ดีกว่าการได้รู้ความจริงที่ว่า
.....สิ่งที่เราคิดทั้งหมด มันคือความฝันของเราเองเพียงคนเดียว ฉะนั้นไม่แปลกที่คนส่วนใหญ่ เลือกที่จะจ่อมจมกับความฝัน มากกว่าการได้รับรู้ความจริง
การไม่ได้เป็นที่1 ในใจเค้าไม่ใช่เรื่องน่าเศร้า..... เราอาจเป็นที่2 ซึ่งมันก็ยังดีกว่าเป็นที่3 ที่4 ........และหากเราเป็นที่10 ในใจเค้า.... ก็ขอให้คิดไว้ว่า ดีกว่าเราไม่มีความสำคัญอะไรในใจเค้าเลย.
มันอาจต้องมีน้ำตาบ้าง ในการยอมรับความจริงที่ว่า เราไม่ใช่ที่1.......แต่โปรดจำไว้เถอะว่าหาก หัวใจของคุณ ยังไม่ร้องไห้ออกมาดังๆ พร้อมกับพูดกับตัวเองว่า .....ชั้นเหนื่อยเหลือเกินแล้ว โปรดห้ามใจเถอะ ก่อนที่ชั้นจะอ่อนล้าไปกว่านี้....... ก็จงชอบต่อไปเถอะ
การรักใครซักคน ไม่ต้องการความพยายาม ...การตัดใจต่างหาก ที่ต้องใช้ความพยายามอย่างมากมาย ลองชั่งน้ำหนักในใจเราดูสิ ว่าความสุขยามที่คุณได้สบตาเค้า กับความทุกข์ยามที่คุณต้องคอยหลบตาเค้า
อันไหนมันหนักหนากว่ากัน อย่าโทษตัวเอง ที่มาเจอเค้าสายเกินไป ...
อย่าโทษเค้าที่ไม่มีใจให้.. อย่าโทษโชคชะตาที่ทำให้เราพบกัน แต่ไม่ได้ทำให้เราใจตรงกัน...... แต่จงยิ้มให้กับตัวเอง ที่อย่างน้อย
ถึงจะพบกับเค้าคนนั้นสายเกินไป แต่ก็ยังได้พบ.... ยิ้มให้เค้า ที่ถึงจะไม่ได้ให้ใจเรามา แต่ก็ยังได้รับหัวใจของเราไป .......ยิ้มให้กับโชคชะตา ที่ถึงแม้จะไม่ได้ทำให้เรารักกัน ..แต่ก็ยังทำให้เรา ......ได้รู้จักกัน
คุณควรจะดีใจด้วยซ้ำ ที่ครั้งหนึ่ง..
คุณได้เจอคนที่คุณอยากเก็บรอยยิ้มของเค้า ไว้คนเดียว
คนที่คุณใส่ใจกว่าตัวคุณเอง....... คนที่ทำให้คุณหัวเราะ
และร้องไห้ได้มากมาย....... คนที่เพียงแค่ยิ้มของเค้า
เปลี่ยนวันที่หมองหม่น
ให้กลายเป็นวันที่สดใส...... เท่านี้มันก็ควรเพียงพอแล้ว ไม่ใช่หรือ?
แค่การได้เห็นคนที่เรารัก ได้หัวเราะอยู่กับใครซักคน ที่เค้ารักมากที่สุด
........นั่นแหละคือความสุข ของการได้รัก...... อย่างจริงใจ
อย่ามีแฟนตอนกำลังเหงา
คนเมา คนเหงา คนหิว คนโกรธ คนแค้น สามารถจะทำสิ่งที่ผู้อื่นไม่กล้าคิด กล้าทำ เพียงเพื่อบรรเทาอารมณ์ในยามนั้น บางคนกระทำลงไปแล้ว ต้องมานั่งเสียอกเสียใจ ผิดหวังและคับแค้นใจตัวเอง
ผู้ที่ตกอยู่ในห้วงอารมณ์ทุกข์ทรมาน ย่อมจะมีแรงผลักดันรุนแรงให้ทำสิ่งหนึ่ง สิ่งใด ปราศจากความยับยั้งชั่งใจ ไร้สติ ไม่มีเหตุผล
ดังเช่น คนที่ตกอยู่ในความเหงาเช่นนี้ เกิดจากอะไร.. ใคร... ทำไม
สิ่งเดียวที่ต้องการคือ หลุดพ้นจากความเหงา จะโดยวิธีใด กับใคร ที่ไหน อย่างไร ไม่สนใจ
องค์ประกอบมากมายที่ทำให้ คนเหงา โดยเฉพาะสาว (ดึก) แม่หม้าย หนุ่ม (วัยดึก) พ่อหม้าย
การเก็บเนื้อ เก็บตัว หนีหายไปจากสังคม
ความกลัว
ไม่ยอมเปลี่ยนแปลงสังคม
ความก้าวร้าวรุนแรงขึ้นตามวัย อัยสืบเนื่องจากถูกโรคเหงาคุกคามรุนแรง
หลอกตัวเอง ตั้งแต่รุ่นหนุ่ม รุ่นสาวว่า ฉันเป็นผู้มีอารมณ์รื่นเริง ทำงานเก่ง ไม่รู้จักคำว่าเหงา ความจริงเหงาลึกๆ บางทีแกล้งทำตัวเป็นตลก เพื่อกลบเกลื่อนความรู้สึก
บางคนเลียนแบบวัยเฮ้ว เพื่อชักนำตัวเองไปอยู่ในกลุ่มชนหมู่มาก ในวาระสำคัญๆ เพื่อร่วมวงเฮฮารื่นเริง
แต่ถ้า ดับเหงากับสิ่งเสพติด... ไม่นาน... เงาก็ไม่เหลือ
ดังนั้น ขณะเกิดอารมณ์เหงาอย่างรุนแรง อย่าวาดหวังที่จะหาใครสักคนมาแก้เหงา
เพราะจะมีสถาพคล้ายคน"หิว"(หรือปวดท้องส้วม)อาหารชนิดใดอยู่ตรงหน้าจะคว้ามา รับประทานด้วยความหิวโหย เช่นเดียวกับอาการปวดท้องส้วมไม่เลือกสะอาดหรือสกปรกขอเพียงให้ปลดเปลื้อง ความทุกข์ได้เท่านั้น
ขณะที่คุณกำลังเหงาสุดๆ ถ้าคุณพบปะเจอะเจอคนที่คุณคิดว่า (เขา, เธอ) ดับความเหงาคุณได้ บางทีผลร้ายตามมาสาหัสสากรรจ์กว่าความเหงาเสียอีก
เพราะคุณไม่มีเวลาไตร่ตรอง (มากนัก)
หรือถ้าคุณโชคร้าย เจอสิ่งเส็งเคร็ง และจับอารมณ์ความรู้สึกคุณได้ บอกคุณว่า เขา (เธอ) เหงาสุดๆแบบคุณจงมาช่วยกันสลัดความเหงาทิ้งเถอะ โดยการ
-เล่นบทรัก (อย่างไม่ตั้งใจ)
-ดื่ม ดูด ฉีด เพื่อดึงสวรรค์ให้ต่ำลง
-สนุกสุดหวิงริงโก้โต้รุ่ง ซึ่งอาจจะถอดเฉพาะวิญญานกลับบ้าน หรือทิ้งหัว ทิ้งแขนไว้ให้ญาติดูต่างหน้า
-ถ้าคุณเหงาจนควบคุมความรู้สึกไม่ได้ หลังจากคุณดื่มกินจนเกินขีดจำกัด คุณอาจจะแผ่หราอยู่ที่ไหนสักแห่ง ท่ามกลางสายตาผู้ผ่านไปมา ซึ่งมองดูคุณอย่างสมเพช เวทนา
พิษร้ายของโรคเหงาจะรุนแรงกับ หนุ่ม - สาว วัยเลข 4 ที่คิดว่าตัวเองหมดหวัง ทั้งๆที่กำลังรุ่งเรืองเฟื่องฟุในตำแหน่งหน้าที่การงาน
บางรายรีบเร่ง หยิบฉวยเอาหนุ่มคราวลูก เพื่อลบล้างความรู้สึก และหวังจะยึดเป็นเพื่อนตาย
ถ้าเป็นอย่างนี้ เขาจะอยู่เพื่อดูคุณตายมากกว่า
ส่วน หนุ่ม (แก่) บางคนลงทุน "ซื้อ" (หมายถึงทุ่มเท) เด็กสาวๆให้มาเป็นคู่ทุกข์ กลายเป็นต้องทุกข์หนักเพราะหนุ่ม (แก่) หมดพลัง หมดแรง ได้แต่นอนมองจนอกแตกตาย
จึงใคร่เตือนว่า อย่าพยายามมองหาใคร ดิ้นรน หรืออาจจะกระเสือกกระสนหาแฟน ในยามที่คุณเหงาเพราะสถาพคุณเหมือนคนกำลังลอยคออยู่ในน้ำ จะไขว่ค้าเอาสวะได้อย่างที่บอก
รักษาโรคเหงาให้หายซะก่อน จึงค่อยๆมองหาแฟน
วิธีแก้เหงาง่ายๆ
ปฎิรูปสังขารตัวเองซะ
-เลิกซอมซ่อ
-เลิกฟังเพลงเศร้าๆ
-เลิกดูหนังโศกๆ
-เลิกนอนหงายก่ายหน้าผาก โผล่ออกไปดูโลกภายนอกบ้าง ไม่มีสตางค์ก็เดินชมสินค้า ศูนย์การค้าเขาไม่เก็บสตางค์
-รู้จักยิ้มให้เพื่อนใหม่
-ไปเปลี่ยนบรรยากาศตามกำลังความสามารถ (ถ้าไม่มีที่ไปจริงๆ นั่งเรือด่วนชมวิวทิวทัศน ไปวัด ไปสวนสัตว์ หรือเดินเล่นตามสวนสาธารณะ)
-อ่านหนังสือการ์ตูนต่วยตูน ดูตลก ฟังเพลงมันส์ๆ)
-อย่ามัว "ฝัน" ถึง "เจ้าหญิง" "เจ้าชาย"
-อย่าขี้ตืด ขี้งก จนเกินไป
-หัดร้องเพลง อย่าปล่อยให้ความเหงาชนะใจ ถ้าความรู้สึกสบายใจขึ้นจิตใจสดใสปลอดโปร่ง
ถ้าอยากออกไปหา "คู่ปิ๊ง" บ้าง..เชิญเลย
ผู้ที่ตกอยู่ในห้วงอารมณ์ทุกข์ทรมาน ย่อมจะมีแรงผลักดันรุนแรงให้ทำสิ่งหนึ่ง สิ่งใด ปราศจากความยับยั้งชั่งใจ ไร้สติ ไม่มีเหตุผล
ดังเช่น คนที่ตกอยู่ในความเหงาเช่นนี้ เกิดจากอะไร.. ใคร... ทำไม
สิ่งเดียวที่ต้องการคือ หลุดพ้นจากความเหงา จะโดยวิธีใด กับใคร ที่ไหน อย่างไร ไม่สนใจ
องค์ประกอบมากมายที่ทำให้ คนเหงา โดยเฉพาะสาว (ดึก) แม่หม้าย หนุ่ม (วัยดึก) พ่อหม้าย
การเก็บเนื้อ เก็บตัว หนีหายไปจากสังคม
ความกลัว
ไม่ยอมเปลี่ยนแปลงสังคม
ความก้าวร้าวรุนแรงขึ้นตามวัย อัยสืบเนื่องจากถูกโรคเหงาคุกคามรุนแรง
หลอกตัวเอง ตั้งแต่รุ่นหนุ่ม รุ่นสาวว่า ฉันเป็นผู้มีอารมณ์รื่นเริง ทำงานเก่ง ไม่รู้จักคำว่าเหงา ความจริงเหงาลึกๆ บางทีแกล้งทำตัวเป็นตลก เพื่อกลบเกลื่อนความรู้สึก
บางคนเลียนแบบวัยเฮ้ว เพื่อชักนำตัวเองไปอยู่ในกลุ่มชนหมู่มาก ในวาระสำคัญๆ เพื่อร่วมวงเฮฮารื่นเริง
แต่ถ้า ดับเหงากับสิ่งเสพติด... ไม่นาน... เงาก็ไม่เหลือ
ดังนั้น ขณะเกิดอารมณ์เหงาอย่างรุนแรง อย่าวาดหวังที่จะหาใครสักคนมาแก้เหงา
เพราะจะมีสถาพคล้ายคน"หิว"(หรือปวดท้องส้วม)อาหารชนิดใดอยู่ตรงหน้าจะคว้ามา รับประทานด้วยความหิวโหย เช่นเดียวกับอาการปวดท้องส้วมไม่เลือกสะอาดหรือสกปรกขอเพียงให้ปลดเปลื้อง ความทุกข์ได้เท่านั้น
ขณะที่คุณกำลังเหงาสุดๆ ถ้าคุณพบปะเจอะเจอคนที่คุณคิดว่า (เขา, เธอ) ดับความเหงาคุณได้ บางทีผลร้ายตามมาสาหัสสากรรจ์กว่าความเหงาเสียอีก
เพราะคุณไม่มีเวลาไตร่ตรอง (มากนัก)
หรือถ้าคุณโชคร้าย เจอสิ่งเส็งเคร็ง และจับอารมณ์ความรู้สึกคุณได้ บอกคุณว่า เขา (เธอ) เหงาสุดๆแบบคุณจงมาช่วยกันสลัดความเหงาทิ้งเถอะ โดยการ
-เล่นบทรัก (อย่างไม่ตั้งใจ)
-ดื่ม ดูด ฉีด เพื่อดึงสวรรค์ให้ต่ำลง
-สนุกสุดหวิงริงโก้โต้รุ่ง ซึ่งอาจจะถอดเฉพาะวิญญานกลับบ้าน หรือทิ้งหัว ทิ้งแขนไว้ให้ญาติดูต่างหน้า
-ถ้าคุณเหงาจนควบคุมความรู้สึกไม่ได้ หลังจากคุณดื่มกินจนเกินขีดจำกัด คุณอาจจะแผ่หราอยู่ที่ไหนสักแห่ง ท่ามกลางสายตาผู้ผ่านไปมา ซึ่งมองดูคุณอย่างสมเพช เวทนา
พิษร้ายของโรคเหงาจะรุนแรงกับ หนุ่ม - สาว วัยเลข 4 ที่คิดว่าตัวเองหมดหวัง ทั้งๆที่กำลังรุ่งเรืองเฟื่องฟุในตำแหน่งหน้าที่การงาน
บางรายรีบเร่ง หยิบฉวยเอาหนุ่มคราวลูก เพื่อลบล้างความรู้สึก และหวังจะยึดเป็นเพื่อนตาย
ถ้าเป็นอย่างนี้ เขาจะอยู่เพื่อดูคุณตายมากกว่า
ส่วน หนุ่ม (แก่) บางคนลงทุน "ซื้อ" (หมายถึงทุ่มเท) เด็กสาวๆให้มาเป็นคู่ทุกข์ กลายเป็นต้องทุกข์หนักเพราะหนุ่ม (แก่) หมดพลัง หมดแรง ได้แต่นอนมองจนอกแตกตาย
จึงใคร่เตือนว่า อย่าพยายามมองหาใคร ดิ้นรน หรืออาจจะกระเสือกกระสนหาแฟน ในยามที่คุณเหงาเพราะสถาพคุณเหมือนคนกำลังลอยคออยู่ในน้ำ จะไขว่ค้าเอาสวะได้อย่างที่บอก
รักษาโรคเหงาให้หายซะก่อน จึงค่อยๆมองหาแฟน
วิธีแก้เหงาง่ายๆ
ปฎิรูปสังขารตัวเองซะ
-เลิกซอมซ่อ
-เลิกฟังเพลงเศร้าๆ
-เลิกดูหนังโศกๆ
-เลิกนอนหงายก่ายหน้าผาก โผล่ออกไปดูโลกภายนอกบ้าง ไม่มีสตางค์ก็เดินชมสินค้า ศูนย์การค้าเขาไม่เก็บสตางค์
-รู้จักยิ้มให้เพื่อนใหม่
-ไปเปลี่ยนบรรยากาศตามกำลังความสามารถ (ถ้าไม่มีที่ไปจริงๆ นั่งเรือด่วนชมวิวทิวทัศน ไปวัด ไปสวนสัตว์ หรือเดินเล่นตามสวนสาธารณะ)
-อ่านหนังสือการ์ตูนต่วยตูน ดูตลก ฟังเพลงมันส์ๆ)
-อย่ามัว "ฝัน" ถึง "เจ้าหญิง" "เจ้าชาย"
-อย่าขี้ตืด ขี้งก จนเกินไป
-หัดร้องเพลง อย่าปล่อยให้ความเหงาชนะใจ ถ้าความรู้สึกสบายใจขึ้นจิตใจสดใสปลอดโปร่ง
ถ้าอยากออกไปหา "คู่ปิ๊ง" บ้าง..เชิญเลย
ความจริงกับความรัก
ความเป็นจริง ก็คือปัจจุบัน วันนี้ก็คือวันนี้ เวลาก็คือเวลา
ทุกสิ่งทุกอย่างในโลกใบนี้ล้วนมีความเป็นไปของมัน
ชีวิตของฉันวันนี้ก็เริ่มต้นเหมือนทุกวันที่ได้ทำ
แต่เช้านี้ ฉันรู้สึกว่ามีบางอย่างที่ผิดปกติในใจฉัน
มันเป็นสิ่งหนึ่งที่เกิดขึ้นมานานแล้ว แต่ฉันเองนี้แหละ
ที่ไม่คิดจะไปยุ่งเกี่ยวกับมันเลย เพราะไม่กล้าที่จะเผชิญ ….ปัญหานี้หรอ
ก็คือการที่คุณได้รักใครสักคน?
ผู้ชายคนหนึ่งที่หน้าตาไม่ได้หล่อมากมายอะไร
การเรียนก็ไม่ได้เก่งกาจนักหนา แต่มีบางอย่างในตัวเค้าที่ฉันสะดุดขึ้นมา
เค้าเป็นผู้ชายที่น่ารัก คนดี สุภาพ แต่ก็นั้นแหละ
มันก็ทำให้ฉันอดคิดไม่ได้ว่า ทำไมฉันจะต้องรักเค้า?
ทั้งๆที่มีคนดีกว่าเค้ามากมายที่ชอบฉัน แต่ฉันก็ไม่เคยสนใจคนพวกนั้นเลย
ฉันเคยคิดอาจจะเป็นเพราะว่า
ฉันรักในสิ่งที่เค้าเป็นไม่ได้รักในสิ่งที่ไม่เป็นเค้า
แต่ในโลกของความเป็นจริงก็คือ
ฉันกับเค้าไม่มีความเหมาะสมกันเลยสักนิด
ในสายตาของคนอื่น เราแตกต่างกันมากในเรื่องของการเรียน ความรับผิดชอบฯลฯ
ซึ่งจะเรียกได้ว่าตรงกันข้ามเลยก็เป็นได้
แต่ฉันก็ไม่ค่อยจะสนใจกับเสียงรอบข้างนี้สักเท่าไรนัก
เพราะนี้มันความคิดของคนอื่นนิ มันไม่ใช่ความคิดของฉัน ฉันจะไม่สนใจ
แต่แล้วมันไม่เป็นอย่างที่ฉันคิด ถึงวันหนึ่งฉันต้องยอมรับว่า
ความเห็นของคนอื่นมันก็มีผลต่อความคิดของฉัน
ฉันไม่ปฎิเสธว่าตลอดเวลาที่ฉันรักเค้า และเค้าก็รักฉัน
ฉันจะไม่คิดถึงความแตกต่างในเรื่องนี้เลย แต่ทำงั้ยได้ล่ะ
ในเมื่อใจหนึ่งเราก็รักเค้า แต่อีกใจหนึ่งก็ต้องคิดถึงความเป็นจริง
ฉันเก็บมาคิดเรื่องนี้มากมายหลายครั้งแล้ว
แต่ก็ยังหาคำตอบให้ใจตัวเองไม่ได้สักที่
จนถึงเช้านี้ เรื่องนี้ก็กลับเข้ามาในใจฉันอีกครั้ง
ฉันได้พบกับคำตอบสำหรับหัวใจฉันแล้ว อาจจะเป็นเพราะว่า "เวลา"
ที่ทำให้ฉันได้พบคำตอบนี้ ฉันตัดสินใจบอกกับใจตัวเองว่า ช่ายฉันยังรักเค้า
และความสัมพันธ์ของเราก็ยังดีด้วยกันเสมอมา แม้ว่าเวลาจะผ่านมานานพอควร
มันยังเป็นอย่างนี้ตลอดเวลาที่เราได้พูดคุยกัน ฉันจะไม่โกหกใจตัวเอง
เพราะฉันคิดเสมอว่าการหลอกตัวเอง
มันเป็นทุกข์มากกว่าการหลอกคนอื่นหลายเท่า
ดังนั้นฉันก็จะยังคบกับเค้าต่อไปเรื่อยๆ
ฉันจะทำตัวกับเค้าเหมือนที่เคยทำตลอดมา เราจะเรียนรู้กันมากขึ้น
แต่ทุกอย่างจะต้องอยู่บนความเป็นจริง
ฉันจะไม่ให้การที่ฉันรักใครสักคนหนึ่งมาทำให้ชีวิตฉันแย่ลงไปกว่าเดิม
เพราะมั่วแต่หลงกับสิ่งที่อาจจะเรียกว่ายังไม่แน่นอน
เพราะจะมีใครรู่ล่ะว่าเค้าคนนี้จะรักเราตลอดไป จะดีกับเราอย่างนี้ตลอดไป
แต่ฉันกลับคิดว่าการที่เรารักใครสักคนหนึ่งมันต้องทำให้ชีวิตเราดีขึ้นสิ
เพราะชีวิตเรามีความสุขที่มีเค้า
ฉันจะไม่รู้สึกเสียใจอย่างที่สุดในการที่วันหนึ่งเราจะต้องจากกัน
เพราะเราทั้งคู่อาจจะเจอคนที่ดีกว่า เพราะทุกอย่างที่เราอยู่นั้น
อยู่บนพื้นฐานของความเป็นจริง ไม่ใช่ภาพความฝันหรือนิยายที่สร้างขึ้น
แล้วต้องมานั่งร้องไห้เสียใจ เมื่อความฝันหรือ
นิยายนี้ได้จบลง ฉันจะทำตามหัวใจแล้วความเป็นจริงในโลกไปพร้อมกัน
เพราะฉันเชื่อว่าถ้านี้คือรักแท้ของเราทั้งคู่ เราก็จะผ่านมันไปด้วยกันได้
แต่ถ้านี้คือมิตรภาพที่พระเจ้าหรือใครสักคนหนึ่งต้องการจะให้เป็น
มันก็คือมิตรภาพของ "ความเป็นเพื่อน" ที่มีค่ามากพอดูเหมือนกัน
ถึงตอนนี้ฉันเลิกคิดแล้ว ทุกอย่างเป็นเหมือนเดิม เรายังคบกันอยู่ แน่นอน
ฉันบอกไม่ได้ว่าอีกนานแค่ไหนที่เรา จะทั้งคู่จะรู้ว่าเค้าจะเป็น "ความรัก
หรือ
มิตรภาพ " ของฉัน แต่ฉันจะไปกลัวทำไมกันเล่า
ในเมื่อทุกอย่างนี้มันสร้างมาจากความเป็นจริง
ทุกสิ่งทุกอย่างในโลกใบนี้ล้วนมีความเป็นไปของมัน
ชีวิตของฉันวันนี้ก็เริ่มต้นเหมือนทุกวันที่ได้ทำ
แต่เช้านี้ ฉันรู้สึกว่ามีบางอย่างที่ผิดปกติในใจฉัน
มันเป็นสิ่งหนึ่งที่เกิดขึ้นมานานแล้ว แต่ฉันเองนี้แหละ
ที่ไม่คิดจะไปยุ่งเกี่ยวกับมันเลย เพราะไม่กล้าที่จะเผชิญ ….ปัญหานี้หรอ
ก็คือการที่คุณได้รักใครสักคน?
ผู้ชายคนหนึ่งที่หน้าตาไม่ได้หล่อมากมายอะไร
การเรียนก็ไม่ได้เก่งกาจนักหนา แต่มีบางอย่างในตัวเค้าที่ฉันสะดุดขึ้นมา
เค้าเป็นผู้ชายที่น่ารัก คนดี สุภาพ แต่ก็นั้นแหละ
มันก็ทำให้ฉันอดคิดไม่ได้ว่า ทำไมฉันจะต้องรักเค้า?
ทั้งๆที่มีคนดีกว่าเค้ามากมายที่ชอบฉัน แต่ฉันก็ไม่เคยสนใจคนพวกนั้นเลย
ฉันเคยคิดอาจจะเป็นเพราะว่า
ฉันรักในสิ่งที่เค้าเป็นไม่ได้รักในสิ่งที่ไม่เป็นเค้า
แต่ในโลกของความเป็นจริงก็คือ
ฉันกับเค้าไม่มีความเหมาะสมกันเลยสักนิด
ในสายตาของคนอื่น เราแตกต่างกันมากในเรื่องของการเรียน ความรับผิดชอบฯลฯ
ซึ่งจะเรียกได้ว่าตรงกันข้ามเลยก็เป็นได้
แต่ฉันก็ไม่ค่อยจะสนใจกับเสียงรอบข้างนี้สักเท่าไรนัก
เพราะนี้มันความคิดของคนอื่นนิ มันไม่ใช่ความคิดของฉัน ฉันจะไม่สนใจ
แต่แล้วมันไม่เป็นอย่างที่ฉันคิด ถึงวันหนึ่งฉันต้องยอมรับว่า
ความเห็นของคนอื่นมันก็มีผลต่อความคิดของฉัน
ฉันไม่ปฎิเสธว่าตลอดเวลาที่ฉันรักเค้า และเค้าก็รักฉัน
ฉันจะไม่คิดถึงความแตกต่างในเรื่องนี้เลย แต่ทำงั้ยได้ล่ะ
ในเมื่อใจหนึ่งเราก็รักเค้า แต่อีกใจหนึ่งก็ต้องคิดถึงความเป็นจริง
ฉันเก็บมาคิดเรื่องนี้มากมายหลายครั้งแล้ว
แต่ก็ยังหาคำตอบให้ใจตัวเองไม่ได้สักที่
จนถึงเช้านี้ เรื่องนี้ก็กลับเข้ามาในใจฉันอีกครั้ง
ฉันได้พบกับคำตอบสำหรับหัวใจฉันแล้ว อาจจะเป็นเพราะว่า "เวลา"
ที่ทำให้ฉันได้พบคำตอบนี้ ฉันตัดสินใจบอกกับใจตัวเองว่า ช่ายฉันยังรักเค้า
และความสัมพันธ์ของเราก็ยังดีด้วยกันเสมอมา แม้ว่าเวลาจะผ่านมานานพอควร
มันยังเป็นอย่างนี้ตลอดเวลาที่เราได้พูดคุยกัน ฉันจะไม่โกหกใจตัวเอง
เพราะฉันคิดเสมอว่าการหลอกตัวเอง
มันเป็นทุกข์มากกว่าการหลอกคนอื่นหลายเท่า
ดังนั้นฉันก็จะยังคบกับเค้าต่อไปเรื่อยๆ
ฉันจะทำตัวกับเค้าเหมือนที่เคยทำตลอดมา เราจะเรียนรู้กันมากขึ้น
แต่ทุกอย่างจะต้องอยู่บนความเป็นจริง
ฉันจะไม่ให้การที่ฉันรักใครสักคนหนึ่งมาทำให้ชีวิตฉันแย่ลงไปกว่าเดิม
เพราะมั่วแต่หลงกับสิ่งที่อาจจะเรียกว่ายังไม่แน่นอน
เพราะจะมีใครรู่ล่ะว่าเค้าคนนี้จะรักเราตลอดไป จะดีกับเราอย่างนี้ตลอดไป
แต่ฉันกลับคิดว่าการที่เรารักใครสักคนหนึ่งมันต้องทำให้ชีวิตเราดีขึ้นสิ
เพราะชีวิตเรามีความสุขที่มีเค้า
ฉันจะไม่รู้สึกเสียใจอย่างที่สุดในการที่วันหนึ่งเราจะต้องจากกัน
เพราะเราทั้งคู่อาจจะเจอคนที่ดีกว่า เพราะทุกอย่างที่เราอยู่นั้น
อยู่บนพื้นฐานของความเป็นจริง ไม่ใช่ภาพความฝันหรือนิยายที่สร้างขึ้น
แล้วต้องมานั่งร้องไห้เสียใจ เมื่อความฝันหรือ
นิยายนี้ได้จบลง ฉันจะทำตามหัวใจแล้วความเป็นจริงในโลกไปพร้อมกัน
เพราะฉันเชื่อว่าถ้านี้คือรักแท้ของเราทั้งคู่ เราก็จะผ่านมันไปด้วยกันได้
แต่ถ้านี้คือมิตรภาพที่พระเจ้าหรือใครสักคนหนึ่งต้องการจะให้เป็น
มันก็คือมิตรภาพของ "ความเป็นเพื่อน" ที่มีค่ามากพอดูเหมือนกัน
ถึงตอนนี้ฉันเลิกคิดแล้ว ทุกอย่างเป็นเหมือนเดิม เรายังคบกันอยู่ แน่นอน
ฉันบอกไม่ได้ว่าอีกนานแค่ไหนที่เรา จะทั้งคู่จะรู้ว่าเค้าจะเป็น "ความรัก
หรือ
มิตรภาพ " ของฉัน แต่ฉันจะไปกลัวทำไมกันเล่า
ในเมื่อทุกอย่างนี้มันสร้างมาจากความเป็นจริง
ก้อนหินกับหยดน้ำ
เจ้าหญิงก้อนหินกับเจ้าชายน้ำหยด
"หลังจากผิดผวังในความรัก เจ้าหญิงก็นั่งนิ่งไม่เคลื่อนไหว จนร่างกายค่อยๆ กลายเป็นหิน หากชายใด สามารถทนกอดก้อนหินได้ ด้วยความรักจริงจากใจ ก้อนหินก็จะกลับกลายมาเป็นเจ้าหญิงงดงามดั่งเดิม"
เจ้าชายน้ำหยดอ่านแผ่นป้ายหน้าก้อนหินรูปทรงประหลาดอย่างสนใจ
"ต้องกอดนานเท่าไร" เจ้าชายถามคนเฝ้าก้อนหิน
"ไม่รู้...... เพราะว่ายังไม่มีใครทนกอดได้สำเร็จสักคน" คนเฝ้าก้อนหินตอบ
"เราจะกอดเจ้าหญิงเอง" แล้วเจ้าชายก็ค่อยๆ นั่งลงบรรจงกอดก้อนหินอย่างทะนุถนอม
หนึ่งปีผ่านไป เจ้าชายน้ำหยดยังคงกอดก้อนหินอยู่
"นี่ท่านยังกอดก้อนหินอยู่อีกหรือ" คนเฝ้าก้อนหินรู้สึกทึ่งกับความอดทนของเจ้าชาย
"ท่านทำได้อย่างไร" คนเฝ้าก้อนหินถามต่อ
"เพราะข้าอยู่กับปัจจุบัน"เจ้าชายตอบ
แต่คนเฝ้าก้อนหินยังงง เจ้าชายจึงพูดต่อว่า"ถ้าท่านกอดก้อนหิน หนึ่งวันท่านทำได้หรือไม่"
"สบายมาก"คนเฝ้าก้อนหินตอบโดยไม่ต้องคิด
"แล้วถ้ากอดสองวันล่ะ"
"อาจจะเริ่มเบื่อนิดๆ"
"แล้วถ้าสามวัน สี่วัน หรือสิบวันล่ะ" เจ้าชายถามต่อ
"ไม่เอา ข้าไม่มีความอดทนนานขนาดนั้นหรอก" คนเฝ้าก้อนหินตอบ
"นั่นเพราะว่าท่านไม่อยู่กับปัจจุบัน ....ท่านคิดไปก่อนล่วงหน้าว่าไม่ไหว"
"ไม่เข้าใจ" คนเฝ้าก้อนหินพูด
"ในเมื่อท่านกอดก้อนหินหนึ่งวันได้สบายมาก พรุ่งนี้หรือวันต่อๆ ไป มันจะต่างกันตรงไหน มันก็คงเป็นแค่ หนึ่งวันที่ผ่านไปเช่นเดียวกัน" เจ้าชายตอบ และลูบก้อนหินราวกับมันมีชีวิต
"ในสายตาท่าน อาจจะเห็นว่าข้ากอดก้อนหินนี้มานานเป็นเวลาหนึ่งปี แต่ในความรู้สึกของข้า ข้าเพิ่งกอด เจ้าหญิง ผ่าน"หนึ่งวัน"มาแค่ 365 ครั้งเท่านั้น"
"ข้าก็ยังไม่เข้าใจอยู่ดี แต่ช่างมันเถอะ ข้าต้องการรู้แค่ว่าที่ท่านกอดก้อนหิน เพราะว่าท่านรักเจ้าหญิงจริงๆ หรือ เพราะว่าต้องการเอาชนะ" คนเฝ้าก้อนหินถาม
"ข้ารักจริง" ปากเจ้าชายตอบโดยมือยังไม่คลายกอดจากก้อนหิน
"งั้นเอาอย่างนี้ก็แล้วกันท่าน...... ข้าว่าท่านมากอดข้าดีกว่า
เพราะว่านั่นมันแค่"ก้อนหิน" ส่วนข้าสิคือ"เจ้าหญิง"ตัวจริง" ว่าแล้ว คนเฝ้าก้อนหินก็ถอดชุดมอมแมม ออกเผยสิริโฉมงดงาม ที่ซ่อนไว้
ที่จริงแล้วก้อนหิน ไม่ใช่เจ้าหญิง แต่เป็นเพียง ก้อนหินเท่านั้น
สิ่งที่เห็นอาจไม่ใช่สิ่งที่เป็นไป...
แล้วทำไมคุณถึงปักใจ เชื่อว่ามันคือความรัก ...สำหรับคนที่ยังเข้าใจผิด ระหว่าง การเอาชนะ กับความรักที่แท้ จริงโปรดจงรีบแยกแยะให้ออก
เพราะถ้าคุณยังรอต่อไป...คุณอาจเหมือนหยดน้ำที่เฝ้ากอดก้อนหิน เพียงเพราะ....เพราะอ่ะไรผมรู้แล้ว แล้วคุณละรู้รึยัง?
"หลังจากผิดผวังในความรัก เจ้าหญิงก็นั่งนิ่งไม่เคลื่อนไหว จนร่างกายค่อยๆ กลายเป็นหิน หากชายใด สามารถทนกอดก้อนหินได้ ด้วยความรักจริงจากใจ ก้อนหินก็จะกลับกลายมาเป็นเจ้าหญิงงดงามดั่งเดิม"
เจ้าชายน้ำหยดอ่านแผ่นป้ายหน้าก้อนหินรูปทรงประหลาดอย่างสนใจ
"ต้องกอดนานเท่าไร" เจ้าชายถามคนเฝ้าก้อนหิน
"ไม่รู้...... เพราะว่ายังไม่มีใครทนกอดได้สำเร็จสักคน" คนเฝ้าก้อนหินตอบ
"เราจะกอดเจ้าหญิงเอง" แล้วเจ้าชายก็ค่อยๆ นั่งลงบรรจงกอดก้อนหินอย่างทะนุถนอม
หนึ่งปีผ่านไป เจ้าชายน้ำหยดยังคงกอดก้อนหินอยู่
"นี่ท่านยังกอดก้อนหินอยู่อีกหรือ" คนเฝ้าก้อนหินรู้สึกทึ่งกับความอดทนของเจ้าชาย
"ท่านทำได้อย่างไร" คนเฝ้าก้อนหินถามต่อ
"เพราะข้าอยู่กับปัจจุบัน"เจ้าชายตอบ
แต่คนเฝ้าก้อนหินยังงง เจ้าชายจึงพูดต่อว่า"ถ้าท่านกอดก้อนหิน หนึ่งวันท่านทำได้หรือไม่"
"สบายมาก"คนเฝ้าก้อนหินตอบโดยไม่ต้องคิด
"แล้วถ้ากอดสองวันล่ะ"
"อาจจะเริ่มเบื่อนิดๆ"
"แล้วถ้าสามวัน สี่วัน หรือสิบวันล่ะ" เจ้าชายถามต่อ
"ไม่เอา ข้าไม่มีความอดทนนานขนาดนั้นหรอก" คนเฝ้าก้อนหินตอบ
"นั่นเพราะว่าท่านไม่อยู่กับปัจจุบัน ....ท่านคิดไปก่อนล่วงหน้าว่าไม่ไหว"
"ไม่เข้าใจ" คนเฝ้าก้อนหินพูด
"ในเมื่อท่านกอดก้อนหินหนึ่งวันได้สบายมาก พรุ่งนี้หรือวันต่อๆ ไป มันจะต่างกันตรงไหน มันก็คงเป็นแค่ หนึ่งวันที่ผ่านไปเช่นเดียวกัน" เจ้าชายตอบ และลูบก้อนหินราวกับมันมีชีวิต
"ในสายตาท่าน อาจจะเห็นว่าข้ากอดก้อนหินนี้มานานเป็นเวลาหนึ่งปี แต่ในความรู้สึกของข้า ข้าเพิ่งกอด เจ้าหญิง ผ่าน"หนึ่งวัน"มาแค่ 365 ครั้งเท่านั้น"
"ข้าก็ยังไม่เข้าใจอยู่ดี แต่ช่างมันเถอะ ข้าต้องการรู้แค่ว่าที่ท่านกอดก้อนหิน เพราะว่าท่านรักเจ้าหญิงจริงๆ หรือ เพราะว่าต้องการเอาชนะ" คนเฝ้าก้อนหินถาม
"ข้ารักจริง" ปากเจ้าชายตอบโดยมือยังไม่คลายกอดจากก้อนหิน
"งั้นเอาอย่างนี้ก็แล้วกันท่าน...... ข้าว่าท่านมากอดข้าดีกว่า
เพราะว่านั่นมันแค่"ก้อนหิน" ส่วนข้าสิคือ"เจ้าหญิง"ตัวจริง" ว่าแล้ว คนเฝ้าก้อนหินก็ถอดชุดมอมแมม ออกเผยสิริโฉมงดงาม ที่ซ่อนไว้
ที่จริงแล้วก้อนหิน ไม่ใช่เจ้าหญิง แต่เป็นเพียง ก้อนหินเท่านั้น
สิ่งที่เห็นอาจไม่ใช่สิ่งที่เป็นไป...
แล้วทำไมคุณถึงปักใจ เชื่อว่ามันคือความรัก ...สำหรับคนที่ยังเข้าใจผิด ระหว่าง การเอาชนะ กับความรักที่แท้ จริงโปรดจงรีบแยกแยะให้ออก
เพราะถ้าคุณยังรอต่อไป...คุณอาจเหมือนหยดน้ำที่เฝ้ากอดก้อนหิน เพียงเพราะ....เพราะอ่ะไรผมรู้แล้ว แล้วคุณละรู้รึยัง?
ความลับ...ความรัก
ความลับ...ได้ยินว่ามักเป็นสีดำ
ความรัก...จำได้ว่าเป็นสีชมพู
ความลับ...ต้องกระซิบข้างข้างหู
ความรัก...อาจรับรู้ได้ด้วยหัวใจ
ความลับ...ต้องมีการวางแผน
ความรัก...จะกี่หมื่นแสนก็ยังยิ่งใหญ่
ความลับ...ถ้าบอกจะไม่ลับอีกต่อไป
ความรัก...ได้ฟังเมื่อไหร่ก็ยังคงงดงาม
ความลับ...ฟังแล้วอาจสงสัย
ความรัก...มักไม่ต้องมีคำถาม
ความลับ...ต้องเก็บให้ดีคือคำนิยาม
ความรัก...อาจไม่ต้องให้คำจำกัดความมาปะปน
ความลับ...จะไม่บอกให้ใครรู้
ความรัก...อยากให้ได้ฟังอยู่...ก็สุขล้น
ความลับ...เข้าไปมากจะวกวน
ความรัก...แค่อยู่ในใจใครสักคน...ก็เพียงพอ..
ความรัก...จำได้ว่าเป็นสีชมพู
ความลับ...ต้องกระซิบข้างข้างหู
ความรัก...อาจรับรู้ได้ด้วยหัวใจ
ความลับ...ต้องมีการวางแผน
ความรัก...จะกี่หมื่นแสนก็ยังยิ่งใหญ่
ความลับ...ถ้าบอกจะไม่ลับอีกต่อไป
ความรัก...ได้ฟังเมื่อไหร่ก็ยังคงงดงาม
ความลับ...ฟังแล้วอาจสงสัย
ความรัก...มักไม่ต้องมีคำถาม
ความลับ...ต้องเก็บให้ดีคือคำนิยาม
ความรัก...อาจไม่ต้องให้คำจำกัดความมาปะปน
ความลับ...จะไม่บอกให้ใครรู้
ความรัก...อยากให้ได้ฟังอยู่...ก็สุขล้น
ความลับ...เข้าไปมากจะวกวน
ความรัก...แค่อยู่ในใจใครสักคน...ก็เพียงพอ..
ความผูกพันธ์ ที่ไม่ผูกมัด
เมื่อความรักเกิดขึ้นระหว่างคนทั้งสอง
สายใยที่จะเชื่อมโยงกันและกันให้ใกล้ชิด แนบแน่น
แม้ยามห่างไกล ก็คือ ความผูกพัน แต่ความผูกพันก็ไม่ใช่
สิ่งที่จะบอกว่า คุณทั้งสอง จะต้องชอบอะไรเหมือนๆ
มีความเห็นตรงกันไปซะทุกเรื่อง
หรือแม้แต่ตัวจะต้องติดกัน เป็นปาท่องโก๋ตลอดเวลา
เพราะถ้าเป็นอย่างนั้น ไม่คุณก็อีกคนหนึ่ง
จะต้องอึดอัดเข้าสักวันหนึ่งแน่ หรือไม่ก็ต้องอกแตกตาย
ถ้าเกิดถึงเวลาที่ต้องห่างไกลกันมากๆ
จนไม่เป็นอันกินอันนอน กันพอดี
อย่างนี้มันก็คงไม่เรียกว่าความผูกพันแล้วล่ะค่ะ
น่าจะเป็นการผูกมัดมากกว่า
ตัวอย่างของความผูกพัน
ที่มากเกินไปจนเป็นการผูกมัดนั้น ก็เช่น
คุณเกิดความรู้สึกหึงหวงเขามากๆ จนไร้เหตุผล
(ไม่ไว้ใจกันนั่นแหละ) จนทำให้ทะเลาะกันบ่อยๆ
หรืออีกแบบหนึ่งคือ คุณรู้สึกว่าเวลาเขาไม่อยู่โลกทั้งใบ
ดูจะหมองหม่นไปซะหมด
แบบว่าขาดเขาไม่ได้เลยแม้แต่นิดเดียวเลย
ทั้งสองอย่างที่กล่าวมา
มันทำให้คุณเป็นทุกข์เมื่อมีรักใช่ไหมล่ะ
ก็เพราะคุณใช้ความรัก เป็นเครื่องกักขังกันละกัน
จนกลายเป็นการผูกมัดน่ะซิ
แล้วความผูกพันนั้นคืออะไรล่ะ อันที่จริงแล้ว
ความผูกพัน จะไม่สร้างความทุกข์ทรมาน ให้แก่ผู้ที่รู้จัก
แต่มันจะก่อให้เกิด ความสุขกับทุกคู่ที่ผูกพัน
เพราะเมื่อเราผูกพันกันย่างจริงๆ นั้น ก็จะไม่รู้สึก
กระวนกระวายทั้งยามใกล้ชิด หรือห่างไกลกัน ไว้ใจ
และมีความสุขอยู่เสมอ เหมือนกับว่า ตัวไกลแต่ใกล้ใจ
อะไรประมาณเนี่ยค่ะ
แหม! อธิบายเป็นนามธรรมแบบนี้เพื่อนๆ คง งง อยู่
(เพราะเขียนเองก็ยังงงเลย) ก็อย่างเช่น เวลาที่เพื่อนๆ
กับคนรักต้องห่างกัน แบบอยู่กันคนละฟากฟ้า
แต่ก็ยังรู้สึกเหมือนมีเขาคนนั้น อยู่ใกล้ๆ
ตลอดเวลาอะไรประมาณเนี่ย
พื้นฐานของความผูกพัน นั้นก็ต้องเริ่มจาก ความไว้ใจ
เว้นช่องว่างให้ห่างกันพอประมาณ เพื่อให้แต่ละคน
ได้มีโอกาสตามหาฝันของตนบ้าง
มีโอกาสเป็นตัวของตัวเองบ้าง ดังคำของ Kahlil Gibran
กวีชาว เลบานอน ที่บอกว่า
ให้เติมเต็มในถ้วยของกันและกัน
แต่อย่าดื่มในถ้วยเดียวกัน
ให้แบ่งปันขนมปังแก่กัน แต่อย่ากินก้อนเดียวกัน
ให้สนุกสนานด้วยกันอย่างร่าเริง
แต่ก็ปล่อยให้อีกฝ่ายไปสนุกคนเดียวบ้าง
ให้ยืนอยู่ด้วยกัน แต่อย่ายืนชิดกันจนเกินไป
เพราะความผูกพัน มีพัฒนาการมาจากความรัก
การที่เรารู้จัก พิจารณาแง่มุมของความรักให้ดี
อย่ารักจนกลายเป็น การหน่วงเหนี่ยวกันและกันจนเกินไป
แล้วความรักของคุณ ก็จะไม่เป็นทุกข์แน่นอนค่ะ
สายใยที่จะเชื่อมโยงกันและกันให้ใกล้ชิด แนบแน่น
แม้ยามห่างไกล ก็คือ ความผูกพัน แต่ความผูกพันก็ไม่ใช่
สิ่งที่จะบอกว่า คุณทั้งสอง จะต้องชอบอะไรเหมือนๆ
มีความเห็นตรงกันไปซะทุกเรื่อง
หรือแม้แต่ตัวจะต้องติดกัน เป็นปาท่องโก๋ตลอดเวลา
เพราะถ้าเป็นอย่างนั้น ไม่คุณก็อีกคนหนึ่ง
จะต้องอึดอัดเข้าสักวันหนึ่งแน่ หรือไม่ก็ต้องอกแตกตาย
ถ้าเกิดถึงเวลาที่ต้องห่างไกลกันมากๆ
จนไม่เป็นอันกินอันนอน กันพอดี
อย่างนี้มันก็คงไม่เรียกว่าความผูกพันแล้วล่ะค่ะ
น่าจะเป็นการผูกมัดมากกว่า
ตัวอย่างของความผูกพัน
ที่มากเกินไปจนเป็นการผูกมัดนั้น ก็เช่น
คุณเกิดความรู้สึกหึงหวงเขามากๆ จนไร้เหตุผล
(ไม่ไว้ใจกันนั่นแหละ) จนทำให้ทะเลาะกันบ่อยๆ
หรืออีกแบบหนึ่งคือ คุณรู้สึกว่าเวลาเขาไม่อยู่โลกทั้งใบ
ดูจะหมองหม่นไปซะหมด
แบบว่าขาดเขาไม่ได้เลยแม้แต่นิดเดียวเลย
ทั้งสองอย่างที่กล่าวมา
มันทำให้คุณเป็นทุกข์เมื่อมีรักใช่ไหมล่ะ
ก็เพราะคุณใช้ความรัก เป็นเครื่องกักขังกันละกัน
จนกลายเป็นการผูกมัดน่ะซิ
แล้วความผูกพันนั้นคืออะไรล่ะ อันที่จริงแล้ว
ความผูกพัน จะไม่สร้างความทุกข์ทรมาน ให้แก่ผู้ที่รู้จัก
แต่มันจะก่อให้เกิด ความสุขกับทุกคู่ที่ผูกพัน
เพราะเมื่อเราผูกพันกันย่างจริงๆ นั้น ก็จะไม่รู้สึก
กระวนกระวายทั้งยามใกล้ชิด หรือห่างไกลกัน ไว้ใจ
และมีความสุขอยู่เสมอ เหมือนกับว่า ตัวไกลแต่ใกล้ใจ
อะไรประมาณเนี่ยค่ะ
แหม! อธิบายเป็นนามธรรมแบบนี้เพื่อนๆ คง งง อยู่
(เพราะเขียนเองก็ยังงงเลย) ก็อย่างเช่น เวลาที่เพื่อนๆ
กับคนรักต้องห่างกัน แบบอยู่กันคนละฟากฟ้า
แต่ก็ยังรู้สึกเหมือนมีเขาคนนั้น อยู่ใกล้ๆ
ตลอดเวลาอะไรประมาณเนี่ย
พื้นฐานของความผูกพัน นั้นก็ต้องเริ่มจาก ความไว้ใจ
เว้นช่องว่างให้ห่างกันพอประมาณ เพื่อให้แต่ละคน
ได้มีโอกาสตามหาฝันของตนบ้าง
มีโอกาสเป็นตัวของตัวเองบ้าง ดังคำของ Kahlil Gibran
กวีชาว เลบานอน ที่บอกว่า
ให้เติมเต็มในถ้วยของกันและกัน
แต่อย่าดื่มในถ้วยเดียวกัน
ให้แบ่งปันขนมปังแก่กัน แต่อย่ากินก้อนเดียวกัน
ให้สนุกสนานด้วยกันอย่างร่าเริง
แต่ก็ปล่อยให้อีกฝ่ายไปสนุกคนเดียวบ้าง
ให้ยืนอยู่ด้วยกัน แต่อย่ายืนชิดกันจนเกินไป
เพราะความผูกพัน มีพัฒนาการมาจากความรัก
การที่เรารู้จัก พิจารณาแง่มุมของความรักให้ดี
อย่ารักจนกลายเป็น การหน่วงเหนี่ยวกันและกันจนเกินไป
แล้วความรักของคุณ ก็จะไม่เป็นทุกข์แน่นอนค่ะ
จดหมายจากความรัก..จดหมายถึงความรัก
ความจริงการเขียนจดหมายถึงเธอ
ก็เปรียบเหมือนเขียนจดหมายถึงคนที่ไม่รู้จักกันดีนัก
โดยเฉพาะกับเธอด้วยแล้ว
เวลาเห็นจดหมายฉบับนี้ก็คงงงมากเลย แน่นอนแหละ
ก็เธอไม่เคยแม้แต่จะแวะมาทักทายกับฉันเลยนี่
ผิดกับฉัน....ที่เฝ้าวิ่งตามเธอเพื่อหวังที่จะได้ทำความรู้จักกับเธอสักครั้งหนึ่ง
ก็มีแต่เธอนั่นแหละที่เหมือนจะวิ่งหนีฉัน
ไม่ยอมแม้กระทั่งหันมามามองคนอย่างฉันเลย
ฉันเหนื่อยมาก กรู้จริงๆเลยว่าเธอใช้อะไรเป็นเครื่องวัดล่ะ
ว่าใครควรได้รู้จักกับเธอ
แล้วฉันคนนี้ล่ะ....จะต้องทำอะไร....อีกสักเท่าไหร่
ฉันจะต้องวิ่งตามเธออีกนานแค่ไหนฉันน่ะไม่หวังที่จะได้คำตอบจากเธอหรอก
เพียงแค่อยากจะบอกให้เธอรู้ไว้เท่านั้นเอง
ว่า….ยังมีคนอีกคนหนึ่งนะที่เฝ้าจะได้รู้จักกับเธอ
ก็แค่เตือนเธอเท่านั้นเองเผื่อบางทีในบั?ชีรายชื่อของเธออาจจะตกชื่อของฉันไปก็ได้นะ
อยากรู้จักกับเธอมากที่สุด
ปล.วันได้ที่ฉันหยุดวิ่งตามเธอ
หวังไว้เธอคงหันมาสนใจทักทายฉันบ้าง
และวันใดที่ฉั มีเพียงไม่กี่คนที่ได้พบเห็นมัน"
ฉันก็จำไม่ได้แล้วสิ ว่าใครเป็นผู้กล่าวไว้
หากเขาผู้นั้นเข้าใจฉันได้ดีทีเดียว
จงอย่าน้อยใจเลย...หากเธอยังไม่ได้พบฉัน
โปรดรู้ไว้อย่างว่า ฉันไม่ได้มีบั?ชีรายชื่อไว้ดอก
แต่ถึงหากฉันมี...ก็คงจะไม่หลงลืมชื่อเธอเป็นแน่
ฉันแน่ใจว่า...อีกไม่นานเราคงได้พบกัน
อย่าได้พยายามตามหาฉันนัก
เพราะฉันเองก็ยังไม่รู้เลยว่าจะต้องไปพบใครอีกต่อไป
แต่สักวัน... เธอกับฉันคงได้พบและพูดคุยกันเป็นแน่
ระหว่างนี้ขอให้เธอหยุดวิ่งตามหาฉัน
และดูแลตัวเอ ฉันนักเลย.......
รัก,
ลงชื่อ ความรัก
ก็เปรียบเหมือนเขียนจดหมายถึงคนที่ไม่รู้จักกันดีนัก
โดยเฉพาะกับเธอด้วยแล้ว
เวลาเห็นจดหมายฉบับนี้ก็คงงงมากเลย แน่นอนแหละ
ก็เธอไม่เคยแม้แต่จะแวะมาทักทายกับฉันเลยนี่
ผิดกับฉัน....ที่เฝ้าวิ่งตามเธอเพื่อหวังที่จะได้ทำความรู้จักกับเธอสักครั้งหนึ่ง
ก็มีแต่เธอนั่นแหละที่เหมือนจะวิ่งหนีฉัน
ไม่ยอมแม้กระทั่งหันมามามองคนอย่างฉันเลย
ฉันเหนื่อยมาก กรู้จริงๆเลยว่าเธอใช้อะไรเป็นเครื่องวัดล่ะ
ว่าใครควรได้รู้จักกับเธอ
แล้วฉันคนนี้ล่ะ....จะต้องทำอะไร....อีกสักเท่าไหร่
ฉันจะต้องวิ่งตามเธออีกนานแค่ไหนฉันน่ะไม่หวังที่จะได้คำตอบจากเธอหรอก
เพียงแค่อยากจะบอกให้เธอรู้ไว้เท่านั้นเอง
ว่า….ยังมีคนอีกคนหนึ่งนะที่เฝ้าจะได้รู้จักกับเธอ
ก็แค่เตือนเธอเท่านั้นเองเผื่อบางทีในบั?ชีรายชื่อของเธออาจจะตกชื่อของฉันไปก็ได้นะ
อยากรู้จักกับเธอมากที่สุด
ปล.วันได้ที่ฉันหยุดวิ่งตามเธอ
หวังไว้เธอคงหันมาสนใจทักทายฉันบ้าง
และวันใดที่ฉั มีเพียงไม่กี่คนที่ได้พบเห็นมัน"
ฉันก็จำไม่ได้แล้วสิ ว่าใครเป็นผู้กล่าวไว้
หากเขาผู้นั้นเข้าใจฉันได้ดีทีเดียว
จงอย่าน้อยใจเลย...หากเธอยังไม่ได้พบฉัน
โปรดรู้ไว้อย่างว่า ฉันไม่ได้มีบั?ชีรายชื่อไว้ดอก
แต่ถึงหากฉันมี...ก็คงจะไม่หลงลืมชื่อเธอเป็นแน่
ฉันแน่ใจว่า...อีกไม่นานเราคงได้พบกัน
อย่าได้พยายามตามหาฉันนัก
เพราะฉันเองก็ยังไม่รู้เลยว่าจะต้องไปพบใครอีกต่อไป
แต่สักวัน... เธอกับฉันคงได้พบและพูดคุยกันเป็นแน่
ระหว่างนี้ขอให้เธอหยุดวิ่งตามหาฉัน
และดูแลตัวเอ ฉันนักเลย.......
รัก,
ลงชื่อ ความรัก
ทฤษฏีความรัก
ความรักก็เปรียบเสมือนการเฝ้ารอรถเมล์ เมื่อรถเมล์มาถึง
คุณมองมันและพูดกับตัวเองว่า "อี๋... รถแน่นเอี้ยด ไม่มีที่นั่งเลย" แล้วคุณก็บอกว่า
"ฉันจะรอรถคันต่อไป" คุณปล่อยให้รถคันนั้นผ่านไป และรอรถคันที่สอง
เมื่อรถคันที่สองมาถึง คุณมองมันและพูดว่า "อี๋... รถเก่ามาก
ข้างในคงไม่สะดวกสบายนัก" แล้วคุณก็ปล่อยให้มันผ่านไป และรอรถคันใหม่
สักพักหนึ่ง ก็มีรถคันต่อไปเข้ามา เป็นรถที่ไม่แน่นและไม่เก่า แต่คุณก็ยังพูดว่า "อี๋...
ไม่ใช่รถแอร์ อากาศตอนนี้ก็ร้อนด้วย รอคันต่อไปดีกว่า"
แล้วคุณก็ปล่อยให้มันผ่านไปอีกครั้ง
เมื่อท้องฟ้าเริ่มมืด คุณเริ่มตื่นตระหนก และกระโดดขึ้นรถเมล์คันหนึ่ง
แต่ไม่นานนักคุณก็รู้ตัวว่าขึ้นรถผิดคัน
คุณเสียเวลาและเสียเงินเพื่อรอในสิ่งที่คุณต้องการ! ถึงแม้ว่ารถปรับอากาศจะมาถึง
แต่คุณจะรู้ได้อย่างไรว่ารถคันนั้น จะไม่เสียกลางทาง หรือแอร์จะเย็นเกินไปหรือเปล่า
คนที่เฝ้ารอในสิ่งที่ตัวเองต้องการนั้นไม่ผิด
แต่มันคงไม่เลวร้ายเกินไปหรอกที่จะให้โอกาสคนอื่น
ถ้าคุณรู้ว่ารถเมล์คันนั้นไม่เหมาะกับคุณ ก็เพียงแค่กดกริ่งสีแดง แล้วก็ลงจากรถไป
แต่เดี๋ยว... ผมมั่นใจว่าคุณน่าจะเคยมีประสบการณ์แบบนี้มาก่อน
คุณเห็นรถเมล์คันหนึ่งกำลังวิ่งมา (และเป็นรถเมล์ที่คุณต้องการด้วย)
คุณโบกให้มันหยุด แต่คนขับกลับแกล้งทำเป็นมองไม่เห็นคุณ และก็ผ่านคุณไป
เมื่อรถผ่านไป คุณก็ต้องเดิน !!!
ความรักก็เปรียบเสมือนรถเมล์ที่คุณต้องการ คุณจะเลือกขึ้นรถเมล์คันไหน
ให้โอกาสรถเมล์คันไหน มันก็ขึ้นอยู่กับคุณเอง
และการที่คุณต้องเดินก็คือคุณพลาดในความรัก !!!
คุณจะไม่เคยสูญเสียเพราะความรัก
คุณจะสูญเสียก็เพราะความลังเล
คุณมองมันและพูดกับตัวเองว่า "อี๋... รถแน่นเอี้ยด ไม่มีที่นั่งเลย" แล้วคุณก็บอกว่า
"ฉันจะรอรถคันต่อไป" คุณปล่อยให้รถคันนั้นผ่านไป และรอรถคันที่สอง
เมื่อรถคันที่สองมาถึง คุณมองมันและพูดว่า "อี๋... รถเก่ามาก
ข้างในคงไม่สะดวกสบายนัก" แล้วคุณก็ปล่อยให้มันผ่านไป และรอรถคันใหม่
สักพักหนึ่ง ก็มีรถคันต่อไปเข้ามา เป็นรถที่ไม่แน่นและไม่เก่า แต่คุณก็ยังพูดว่า "อี๋...
ไม่ใช่รถแอร์ อากาศตอนนี้ก็ร้อนด้วย รอคันต่อไปดีกว่า"
แล้วคุณก็ปล่อยให้มันผ่านไปอีกครั้ง
เมื่อท้องฟ้าเริ่มมืด คุณเริ่มตื่นตระหนก และกระโดดขึ้นรถเมล์คันหนึ่ง
แต่ไม่นานนักคุณก็รู้ตัวว่าขึ้นรถผิดคัน
คุณเสียเวลาและเสียเงินเพื่อรอในสิ่งที่คุณต้องการ! ถึงแม้ว่ารถปรับอากาศจะมาถึง
แต่คุณจะรู้ได้อย่างไรว่ารถคันนั้น จะไม่เสียกลางทาง หรือแอร์จะเย็นเกินไปหรือเปล่า
คนที่เฝ้ารอในสิ่งที่ตัวเองต้องการนั้นไม่ผิด
แต่มันคงไม่เลวร้ายเกินไปหรอกที่จะให้โอกาสคนอื่น
ถ้าคุณรู้ว่ารถเมล์คันนั้นไม่เหมาะกับคุณ ก็เพียงแค่กดกริ่งสีแดง แล้วก็ลงจากรถไป
แต่เดี๋ยว... ผมมั่นใจว่าคุณน่าจะเคยมีประสบการณ์แบบนี้มาก่อน
คุณเห็นรถเมล์คันหนึ่งกำลังวิ่งมา (และเป็นรถเมล์ที่คุณต้องการด้วย)
คุณโบกให้มันหยุด แต่คนขับกลับแกล้งทำเป็นมองไม่เห็นคุณ และก็ผ่านคุณไป
เมื่อรถผ่านไป คุณก็ต้องเดิน !!!
ความรักก็เปรียบเสมือนรถเมล์ที่คุณต้องการ คุณจะเลือกขึ้นรถเมล์คันไหน
ให้โอกาสรถเมล์คันไหน มันก็ขึ้นอยู่กับคุณเอง
และการที่คุณต้องเดินก็คือคุณพลาดในความรัก !!!
คุณจะไม่เคยสูญเสียเพราะความรัก
คุณจะสูญเสียก็เพราะความลังเล
คนที่รักเรา หรือ คนที่เรารัก
"เราควรเลือกคนที่เรารักหรือรักเราดี??"
อยู่กับคนที่คุณรักก็ต้องยอมมากหน่อย นานๆ เข้าเมื่อคุณต้องการบ้าง
เรียกร้องบ้างแล้วไม่ได้ ก็คงเศร้า ยังรักต่อมั้ย... ก็คงรัก
บางคนเรียกร้องมากเหลือเกิน ในขณะที่บางคนระมัดระวังตัวสุดฤทธิ์
ไม่เรียกร้องอะไรเลย แต่พออยากจะขออะไรขึ้นมาบ้าง อีกฝ่ายก็ไม่ชินแล้ว
รู้สึกว่าเรียกร้องเกินไป ทั้งๆ
ที่สิ่งที่เค้า/เธอต้องการก็ไม่ต่างจากผู้ชาย/ผู้หญิงทั่วไปเลย
อยู่กับคนที่รักเรา ... ความรูสึกคงเหมือนอยู่ในที่อุ่นๆ ตอนหน้าหนาว
แต่พอเริ่มร้อน ก็ไม่แน่ว่ายังอยากจะอยู่ที่นั้นอยู่รึป่าว
บางอารมณ์คุณอาจจะไปทำร้ายจิตใจเค้าโดยไม่รู้ตัว
เพราะเค้าดันไม่ได้มาอยู่ตรงหัวใจคุณซะด้วย
แต่ความรัก ... ไม่ได้มีสูตรตายตัว คนที่ตัดสินใจเลือกคนที่รักคุณ
อาจจะสามารถดูแลความรักเอาไว้ได้น๊าน นาน หรือบางคนอาจจะอยู่ในสภาวะ
...
คนในอ้อมกอด คนละคนกับคนในหัวใจ
"รักเธอ กอดคนอื่น.."
เมื่อรักใครคนหนึ่ง ไม่สำคัญเลยว่า เราจะได้กอดกันหรือไม่
ความรักบางอย่างในชีวิตคนเราเอื้อมไม่ถึง สัมผัสไม่ได้
เหมาะสำหรับเอาไว้มองดู ไว้ชื่นชมอยู่ไกลๆ
ดวงไฟประภาคารสวยล้ำค่า
ยามที่เราล่องเรืออยู่ในทะเลลึก จนหาทางกลับไม่ได้
แต่เราจ้องดูดวงไฟเพียงให้รู้ว่า ควรเดินหน้าไปในทิศทางใด
ใช่ว่าเราต้องเบนหัวเรือ
เพื่อไปมุ่งจอดเทียบท่าหน้าประภาคารเสียเมื่อไหร่
ได้รักเธอ ประภาคารก็ดูสวยดี
คนที่ฉันกอดก็ทำให้รู้ว่าโลกนี้สดชื่น สว่างไสว
อย่าสนใจเลยว่ารักเธอแล้ว ...
ฉันคนนี้จะกอดใคร
เอามาแบ่งกันอ่านค่ะ
เผื่อว่ามีใครที่หลงรักประภาคารอยู่จะได้รู้สึกดีขึ้นบ้าง
"รักเธอ กอดคนอื่น" สงสารคนที่โดนกอดจัง
จะรู้ไหมเนี่ยว่า ในอ้อมกอดนั้น
เค้าจะแอบคิดถึงใครอยู่ ...
อยู่กับคนที่คุณรักก็ต้องยอมมากหน่อย นานๆ เข้าเมื่อคุณต้องการบ้าง
เรียกร้องบ้างแล้วไม่ได้ ก็คงเศร้า ยังรักต่อมั้ย... ก็คงรัก
บางคนเรียกร้องมากเหลือเกิน ในขณะที่บางคนระมัดระวังตัวสุดฤทธิ์
ไม่เรียกร้องอะไรเลย แต่พออยากจะขออะไรขึ้นมาบ้าง อีกฝ่ายก็ไม่ชินแล้ว
รู้สึกว่าเรียกร้องเกินไป ทั้งๆ
ที่สิ่งที่เค้า/เธอต้องการก็ไม่ต่างจากผู้ชาย/ผู้หญิงทั่วไปเลย
อยู่กับคนที่รักเรา ... ความรูสึกคงเหมือนอยู่ในที่อุ่นๆ ตอนหน้าหนาว
แต่พอเริ่มร้อน ก็ไม่แน่ว่ายังอยากจะอยู่ที่นั้นอยู่รึป่าว
บางอารมณ์คุณอาจจะไปทำร้ายจิตใจเค้าโดยไม่รู้ตัว
เพราะเค้าดันไม่ได้มาอยู่ตรงหัวใจคุณซะด้วย
แต่ความรัก ... ไม่ได้มีสูตรตายตัว คนที่ตัดสินใจเลือกคนที่รักคุณ
อาจจะสามารถดูแลความรักเอาไว้ได้น๊าน นาน หรือบางคนอาจจะอยู่ในสภาวะ
...
คนในอ้อมกอด คนละคนกับคนในหัวใจ
"รักเธอ กอดคนอื่น.."
เมื่อรักใครคนหนึ่ง ไม่สำคัญเลยว่า เราจะได้กอดกันหรือไม่
ความรักบางอย่างในชีวิตคนเราเอื้อมไม่ถึง สัมผัสไม่ได้
เหมาะสำหรับเอาไว้มองดู ไว้ชื่นชมอยู่ไกลๆ
ดวงไฟประภาคารสวยล้ำค่า
ยามที่เราล่องเรืออยู่ในทะเลลึก จนหาทางกลับไม่ได้
แต่เราจ้องดูดวงไฟเพียงให้รู้ว่า ควรเดินหน้าไปในทิศทางใด
ใช่ว่าเราต้องเบนหัวเรือ
เพื่อไปมุ่งจอดเทียบท่าหน้าประภาคารเสียเมื่อไหร่
ได้รักเธอ ประภาคารก็ดูสวยดี
คนที่ฉันกอดก็ทำให้รู้ว่าโลกนี้สดชื่น สว่างไสว
อย่าสนใจเลยว่ารักเธอแล้ว ...
ฉันคนนี้จะกอดใคร
เอามาแบ่งกันอ่านค่ะ
เผื่อว่ามีใครที่หลงรักประภาคารอยู่จะได้รู้สึกดีขึ้นบ้าง
"รักเธอ กอดคนอื่น" สงสารคนที่โดนกอดจัง
จะรู้ไหมเนี่ยว่า ในอ้อมกอดนั้น
เค้าจะแอบคิดถึงใครอยู่ ...
เพราะเธอหรือเปล่า
เขาไม่รู้ว่าเรื่องทั้งหมดมันเกิดขึ้นได้ยังไง รู้ เพียงว่ามันได้สร้างความประทับใจให้เขาเหลือเกิน
มันทำให้เขารู้สึกแปลกๆ อย่างที่ไม่เคยรู้สึกมาก่อน
เพราะเธอรึเปล่าที่ทำให้เขาเป็นอย่างนี้ เพราะเธอรึเปล่าที่ทำให้เขาเปลี่ยนไป และถ้านั่นเป็นเพราะ
เธอแล้วละก็ .....เขาแค่อยากจะบอกเธอว่า ขอบคุณมากๆ ที่ ทำให้ชีวิตของเขามีสีสัน ไม่เงียบเหงาอีกต่อ
ไป ถึงแม้ว่าเธอจะไม่ได้อยู่กับเขาแล้วตอนนี้ก็ตาม.......ขอบคุณจริงๆ
นับตั้งแต่ที่พบกับเขายังจำได้ดี ภาพของเธอยังคงกระจ่างอยู่ในความคิด...
ผู้หญิงผมยาว สีน้ำตาล ดวงตากลมโตฉายแววสดใสร่าเริง ริมฝีปากประดับด้วยรอยยิ้มเสมอ
ใช่...เธอยังอยู่ในความทรงจำของเขาทุกเวลา และตลอดมา....
มันเหมือนเขานั่งอยู่หน้าโทรทัศน์ ดูละครเรื่องหนึ่ง
ละครที่มีเนื้อหาเหมือนภาพความทรงจำส่วนลึกของหัวใจ.....
ระยะเวลาที่เธอจากไปนั้นอาจทำให้อะไรหลายๆ อย่างเปลี่ยนไป แต่มันไม่สามารถเปลี่ยนความรู้สึก
ของเขาที่มีต่อเธอได้เลยสักนิดเดียว
เขาหวังว่าเธอคงมีความสุขกับเส้นทางที่เธอเลือก เธอได้เลือกสิ่งที่ดีที่สุดให้ตัวเองแล้ว...
บางทีการจากลาอาจจะต้องมีน้ำตาบ้าง แต่มันจะต้องไม่ใช่น้ำตาตลอดไปแน่นอน... เขาแน่ใจ
สิ่งเดียวที่เขารู้สึกเสียดายที่สุดในวันนี้ .....
เขายังไม่มีโอกาสได้บอกความรู้สึกของเขา ให้ เธอได้รู้เลย....
และถ้าเจอเธออีกครั้งหนึ่ง เขาอยากจะบอกเธอเหลือเกินว่า...
เขารักเธอ แล้วเธอล่ะ....รักเขาบ้างไหม?
มันไม่สำคัญว่าเธอจะตอบว่าอะไร มันสำคัญที่ เธอได้รับรู้ความในใจของเขาแล้วต่างหาก
เขาจะรอ... วันนั้นที่เขาได้บอกความในใจกับเธอ ถึงแม้ว่ามันจะนานเพียงไรเขาก็จะรอ
รอเธอคนเดียวเท่านั้น......
ใครๆ ก็สงสัย อะไรที่ทำให้เขาเปลี่ยนไปได้มากขนาดนี้ ?
ผู้ชายคนหนึ่งที่เกลียดการรอคอยอย่างที่สุด กลับมานั่งรอเธออยู่ในร้านเสริมสวย เพียงเพราะ
อยากให้ เธอดูดีที่สุด สวยกว่าใครๆ และการรอคอยนั้นช่างทำให้ เขามีความสุขเหลือเกิน
นั่นเป็นเพราะการได้รักเธอรึเปล่า?....
ผู้ชายคนหนึ่งที่เบื่อการเดินตามผู้หญิงไปเดินเลือกซื้อของในซุปเปอร์มาเก็ต กลับมาคอยเข็น
รถเดินตามเธอ เพียงเพราะกลัวว่าเธอจะลำบาก และการเดินเลือกซื้อของก็ไม่น่าเบื่ออีกต่อไป
อะไรทำให้เขาเปลี่ยนไป เพราะการได้รักเธอใช่มั้ย?
ผู้ชายคนหนึ่งที่ไม่ชอบคนที่คอยถามนู่นถามนี่ จู้จี้จุกจิก กลับหัวใจพองโตเพียงแค่เธอเดินมา
ถามว่า เมื่อวานไม่เห็นหน้าเลย...ไปไหนมาจ๊ะ
อะไรทำให้เขาเปลี่ยนไป เพราะเธอรึเปล่า?
และไม่ว่าอะไรจะทำให้เขาเปลี่ยนไป การเปลี่ยนแปลงนั้น มันก็ทำให้เขามีความสุข...
อย่างน้อย....มันก็เป็นการเปลี่ยนแปลงไปในทางที่ดีไม่ใช่หรือ? กับการที่เขาจะรู้จักที่จะรักและ
รอคอยใครสักคนหนึ่ง
เมื่อไหร่ที่คุณได้รักใครสักคน.... คุณคงหาคำตอบได้เอง "อะไร" ที่ทำให้เขาเปลี่ยนไป และ
"ทำไม" เขาจึงมีความสุขกับการรอคอยคนที่เขารัก....
แล้วคุณก็จะรู้เอง......
มันทำให้เขารู้สึกแปลกๆ อย่างที่ไม่เคยรู้สึกมาก่อน
เพราะเธอรึเปล่าที่ทำให้เขาเป็นอย่างนี้ เพราะเธอรึเปล่าที่ทำให้เขาเปลี่ยนไป และถ้านั่นเป็นเพราะ
เธอแล้วละก็ .....เขาแค่อยากจะบอกเธอว่า ขอบคุณมากๆ ที่ ทำให้ชีวิตของเขามีสีสัน ไม่เงียบเหงาอีกต่อ
ไป ถึงแม้ว่าเธอจะไม่ได้อยู่กับเขาแล้วตอนนี้ก็ตาม.......ขอบคุณจริงๆ
นับตั้งแต่ที่พบกับเขายังจำได้ดี ภาพของเธอยังคงกระจ่างอยู่ในความคิด...
ผู้หญิงผมยาว สีน้ำตาล ดวงตากลมโตฉายแววสดใสร่าเริง ริมฝีปากประดับด้วยรอยยิ้มเสมอ
ใช่...เธอยังอยู่ในความทรงจำของเขาทุกเวลา และตลอดมา....
มันเหมือนเขานั่งอยู่หน้าโทรทัศน์ ดูละครเรื่องหนึ่ง
ละครที่มีเนื้อหาเหมือนภาพความทรงจำส่วนลึกของหัวใจ.....
ระยะเวลาที่เธอจากไปนั้นอาจทำให้อะไรหลายๆ อย่างเปลี่ยนไป แต่มันไม่สามารถเปลี่ยนความรู้สึก
ของเขาที่มีต่อเธอได้เลยสักนิดเดียว
เขาหวังว่าเธอคงมีความสุขกับเส้นทางที่เธอเลือก เธอได้เลือกสิ่งที่ดีที่สุดให้ตัวเองแล้ว...
บางทีการจากลาอาจจะต้องมีน้ำตาบ้าง แต่มันจะต้องไม่ใช่น้ำตาตลอดไปแน่นอน... เขาแน่ใจ
สิ่งเดียวที่เขารู้สึกเสียดายที่สุดในวันนี้ .....
เขายังไม่มีโอกาสได้บอกความรู้สึกของเขา ให้ เธอได้รู้เลย....
และถ้าเจอเธออีกครั้งหนึ่ง เขาอยากจะบอกเธอเหลือเกินว่า...
เขารักเธอ แล้วเธอล่ะ....รักเขาบ้างไหม?
มันไม่สำคัญว่าเธอจะตอบว่าอะไร มันสำคัญที่ เธอได้รับรู้ความในใจของเขาแล้วต่างหาก
เขาจะรอ... วันนั้นที่เขาได้บอกความในใจกับเธอ ถึงแม้ว่ามันจะนานเพียงไรเขาก็จะรอ
รอเธอคนเดียวเท่านั้น......
ใครๆ ก็สงสัย อะไรที่ทำให้เขาเปลี่ยนไปได้มากขนาดนี้ ?
ผู้ชายคนหนึ่งที่เกลียดการรอคอยอย่างที่สุด กลับมานั่งรอเธออยู่ในร้านเสริมสวย เพียงเพราะ
อยากให้ เธอดูดีที่สุด สวยกว่าใครๆ และการรอคอยนั้นช่างทำให้ เขามีความสุขเหลือเกิน
นั่นเป็นเพราะการได้รักเธอรึเปล่า?....
ผู้ชายคนหนึ่งที่เบื่อการเดินตามผู้หญิงไปเดินเลือกซื้อของในซุปเปอร์มาเก็ต กลับมาคอยเข็น
รถเดินตามเธอ เพียงเพราะกลัวว่าเธอจะลำบาก และการเดินเลือกซื้อของก็ไม่น่าเบื่ออีกต่อไป
อะไรทำให้เขาเปลี่ยนไป เพราะการได้รักเธอใช่มั้ย?
ผู้ชายคนหนึ่งที่ไม่ชอบคนที่คอยถามนู่นถามนี่ จู้จี้จุกจิก กลับหัวใจพองโตเพียงแค่เธอเดินมา
ถามว่า เมื่อวานไม่เห็นหน้าเลย...ไปไหนมาจ๊ะ
อะไรทำให้เขาเปลี่ยนไป เพราะเธอรึเปล่า?
และไม่ว่าอะไรจะทำให้เขาเปลี่ยนไป การเปลี่ยนแปลงนั้น มันก็ทำให้เขามีความสุข...
อย่างน้อย....มันก็เป็นการเปลี่ยนแปลงไปในทางที่ดีไม่ใช่หรือ? กับการที่เขาจะรู้จักที่จะรักและ
รอคอยใครสักคนหนึ่ง
เมื่อไหร่ที่คุณได้รักใครสักคน.... คุณคงหาคำตอบได้เอง "อะไร" ที่ทำให้เขาเปลี่ยนไป และ
"ทำไม" เขาจึงมีความสุขกับการรอคอยคนที่เขารัก....
แล้วคุณก็จะรู้เอง......
เพราะเธอหรือเปล่า
เขาไม่รู้ว่าเรื่องทั้งหมดมันเกิดขึ้นได้ยังไง รู้ เพียงว่ามันได้สร้างความประทับใจให้เขาเหลือเกิน
มันทำให้เขารู้สึกแปลกๆ อย่างที่ไม่เคยรู้สึกมาก่อน
เพราะเธอรึเปล่าที่ทำให้เขาเป็นอย่างนี้ เพราะเธอรึเปล่าที่ทำให้เขาเปลี่ยนไป และถ้านั่นเป็นเพราะ
เธอแล้วละก็ .....เขาแค่อยากจะบอกเธอว่า ขอบคุณมากๆ ที่ ทำให้ชีวิตของเขามีสีสัน ไม่เงียบเหงาอีกต่อ
ไป ถึงแม้ว่าเธอจะไม่ได้อยู่กับเขาแล้วตอนนี้ก็ตาม.......ขอบคุณจริงๆ
นับตั้งแต่ที่พบกับเขายังจำได้ดี ภาพของเธอยังคงกระจ่างอยู่ในความคิด...
ผู้หญิงผมยาว สีน้ำตาล ดวงตากลมโตฉายแววสดใสร่าเริง ริมฝีปากประดับด้วยรอยยิ้มเสมอ
ใช่...เธอยังอยู่ในความทรงจำของเขาทุกเวลา และตลอดมา....
มันเหมือนเขานั่งอยู่หน้าโทรทัศน์ ดูละครเรื่องหนึ่ง
ละครที่มีเนื้อหาเหมือนภาพความทรงจำส่วนลึกของหัวใจ.....
ระยะเวลาที่เธอจากไปนั้นอาจทำให้อะไรหลายๆ อย่างเปลี่ยนไป แต่มันไม่สามารถเปลี่ยนความรู้สึก
ของเขาที่มีต่อเธอได้เลยสักนิดเดียว
เขาหวังว่าเธอคงมีความสุขกับเส้นทางที่เธอเลือก เธอได้เลือกสิ่งที่ดีที่สุดให้ตัวเองแล้ว...
บางทีการจากลาอาจจะต้องมีน้ำตาบ้าง แต่มันจะต้องไม่ใช่น้ำตาตลอดไปแน่นอน... เขาแน่ใจ
สิ่งเดียวที่เขารู้สึกเสียดายที่สุดในวันนี้ .....
เขายังไม่มีโอกาสได้บอกความรู้สึกของเขา ให้ เธอได้รู้เลย....
และถ้าเจอเธออีกครั้งหนึ่ง เขาอยากจะบอกเธอเหลือเกินว่า...
เขารักเธอ แล้วเธอล่ะ....รักเขาบ้างไหม?
มันไม่สำคัญว่าเธอจะตอบว่าอะไร มันสำคัญที่ เธอได้รับรู้ความในใจของเขาแล้วต่างหาก
เขาจะรอ... วันนั้นที่เขาได้บอกความในใจกับเธอ ถึงแม้ว่ามันจะนานเพียงไรเขาก็จะรอ
รอเธอคนเดียวเท่านั้น......
ใครๆ ก็สงสัย อะไรที่ทำให้เขาเปลี่ยนไปได้มากขนาดนี้ ?
ผู้ชายคนหนึ่งที่เกลียดการรอคอยอย่างที่สุด กลับมานั่งรอเธออยู่ในร้านเสริมสวย เพียงเพราะ
อยากให้ เธอดูดีที่สุด สวยกว่าใครๆ และการรอคอยนั้นช่างทำให้ เขามีความสุขเหลือเกิน
นั่นเป็นเพราะการได้รักเธอรึเปล่า?....
ผู้ชายคนหนึ่งที่เบื่อการเดินตามผู้หญิงไปเดินเลือกซื้อของในซุปเปอร์มาเก็ต กลับมาคอยเข็น
รถเดินตามเธอ เพียงเพราะกลัวว่าเธอจะลำบาก และการเดินเลือกซื้อของก็ไม่น่าเบื่ออีกต่อไป
อะไรทำให้เขาเปลี่ยนไป เพราะการได้รักเธอใช่มั้ย?
ผู้ชายคนหนึ่งที่ไม่ชอบคนที่คอยถามนู่นถามนี่ จู้จี้จุกจิก กลับหัวใจพองโตเพียงแค่เธอเดินมา
ถามว่า เมื่อวานไม่เห็นหน้าเลย...ไปไหนมาจ๊ะ
อะไรทำให้เขาเปลี่ยนไป เพราะเธอรึเปล่า?
และไม่ว่าอะไรจะทำให้เขาเปลี่ยนไป การเปลี่ยนแปลงนั้น มันก็ทำให้เขามีความสุข...
อย่างน้อย....มันก็เป็นการเปลี่ยนแปลงไปในทางที่ดีไม่ใช่หรือ? กับการที่เขาจะรู้จักที่จะรักและ
รอคอยใครสักคนหนึ่ง
เมื่อไหร่ที่คุณได้รักใครสักคน.... คุณคงหาคำตอบได้เอง "อะไร" ที่ทำให้เขาเปลี่ยนไป และ
"ทำไม" เขาจึงมีความสุขกับการรอคอยคนที่เขารัก....
แล้วคุณก็จะรู้เอง......
มันทำให้เขารู้สึกแปลกๆ อย่างที่ไม่เคยรู้สึกมาก่อน
เพราะเธอรึเปล่าที่ทำให้เขาเป็นอย่างนี้ เพราะเธอรึเปล่าที่ทำให้เขาเปลี่ยนไป และถ้านั่นเป็นเพราะ
เธอแล้วละก็ .....เขาแค่อยากจะบอกเธอว่า ขอบคุณมากๆ ที่ ทำให้ชีวิตของเขามีสีสัน ไม่เงียบเหงาอีกต่อ
ไป ถึงแม้ว่าเธอจะไม่ได้อยู่กับเขาแล้วตอนนี้ก็ตาม.......ขอบคุณจริงๆ
นับตั้งแต่ที่พบกับเขายังจำได้ดี ภาพของเธอยังคงกระจ่างอยู่ในความคิด...
ผู้หญิงผมยาว สีน้ำตาล ดวงตากลมโตฉายแววสดใสร่าเริง ริมฝีปากประดับด้วยรอยยิ้มเสมอ
ใช่...เธอยังอยู่ในความทรงจำของเขาทุกเวลา และตลอดมา....
มันเหมือนเขานั่งอยู่หน้าโทรทัศน์ ดูละครเรื่องหนึ่ง
ละครที่มีเนื้อหาเหมือนภาพความทรงจำส่วนลึกของหัวใจ.....
ระยะเวลาที่เธอจากไปนั้นอาจทำให้อะไรหลายๆ อย่างเปลี่ยนไป แต่มันไม่สามารถเปลี่ยนความรู้สึก
ของเขาที่มีต่อเธอได้เลยสักนิดเดียว
เขาหวังว่าเธอคงมีความสุขกับเส้นทางที่เธอเลือก เธอได้เลือกสิ่งที่ดีที่สุดให้ตัวเองแล้ว...
บางทีการจากลาอาจจะต้องมีน้ำตาบ้าง แต่มันจะต้องไม่ใช่น้ำตาตลอดไปแน่นอน... เขาแน่ใจ
สิ่งเดียวที่เขารู้สึกเสียดายที่สุดในวันนี้ .....
เขายังไม่มีโอกาสได้บอกความรู้สึกของเขา ให้ เธอได้รู้เลย....
และถ้าเจอเธออีกครั้งหนึ่ง เขาอยากจะบอกเธอเหลือเกินว่า...
เขารักเธอ แล้วเธอล่ะ....รักเขาบ้างไหม?
มันไม่สำคัญว่าเธอจะตอบว่าอะไร มันสำคัญที่ เธอได้รับรู้ความในใจของเขาแล้วต่างหาก
เขาจะรอ... วันนั้นที่เขาได้บอกความในใจกับเธอ ถึงแม้ว่ามันจะนานเพียงไรเขาก็จะรอ
รอเธอคนเดียวเท่านั้น......
ใครๆ ก็สงสัย อะไรที่ทำให้เขาเปลี่ยนไปได้มากขนาดนี้ ?
ผู้ชายคนหนึ่งที่เกลียดการรอคอยอย่างที่สุด กลับมานั่งรอเธออยู่ในร้านเสริมสวย เพียงเพราะ
อยากให้ เธอดูดีที่สุด สวยกว่าใครๆ และการรอคอยนั้นช่างทำให้ เขามีความสุขเหลือเกิน
นั่นเป็นเพราะการได้รักเธอรึเปล่า?....
ผู้ชายคนหนึ่งที่เบื่อการเดินตามผู้หญิงไปเดินเลือกซื้อของในซุปเปอร์มาเก็ต กลับมาคอยเข็น
รถเดินตามเธอ เพียงเพราะกลัวว่าเธอจะลำบาก และการเดินเลือกซื้อของก็ไม่น่าเบื่ออีกต่อไป
อะไรทำให้เขาเปลี่ยนไป เพราะการได้รักเธอใช่มั้ย?
ผู้ชายคนหนึ่งที่ไม่ชอบคนที่คอยถามนู่นถามนี่ จู้จี้จุกจิก กลับหัวใจพองโตเพียงแค่เธอเดินมา
ถามว่า เมื่อวานไม่เห็นหน้าเลย...ไปไหนมาจ๊ะ
อะไรทำให้เขาเปลี่ยนไป เพราะเธอรึเปล่า?
และไม่ว่าอะไรจะทำให้เขาเปลี่ยนไป การเปลี่ยนแปลงนั้น มันก็ทำให้เขามีความสุข...
อย่างน้อย....มันก็เป็นการเปลี่ยนแปลงไปในทางที่ดีไม่ใช่หรือ? กับการที่เขาจะรู้จักที่จะรักและ
รอคอยใครสักคนหนึ่ง
เมื่อไหร่ที่คุณได้รักใครสักคน.... คุณคงหาคำตอบได้เอง "อะไร" ที่ทำให้เขาเปลี่ยนไป และ
"ทำไม" เขาจึงมีความสุขกับการรอคอยคนที่เขารัก....
แล้วคุณก็จะรู้เอง......
9.20.2551
นาฬิกากับความรัก
-1.-
ใครที่ผูกนาฬิกาบ่อยๆ จนติด
คงจะรู้สึกได้ในวันที่นาฬิกาหายไปจากข้อมือ
ฉันเองก็เป็นคนที่ผูกนาฬิกามาตลอด
หากวันไหนลืมจะรู้สึกว่าบางอย่างมันหายไป
มันว่างๆ
และขัดเขินทุกครั้งที่ยกข้อมือที่ว่างเปล่าขึ้นมาดู
-2.-
เมื่อราวสองปีก่อนที่นาฬิกาเรือนโปรดของฉันพัง
ด้วยความไม่มีสติเอาข้อมือไปทุบผนังห้องน้ำเล่นๆ
โชคร้ายที่มือไม่เป็นอะไร นาฬิกาต่างหากที่พินาศ –
กระจกร้าว
ฉันถอดมันออกวางไว้ไม่ยอมเอาไปซ่อม
ด้วยว่ารู้สึกถึงภาพเก่าและวันเวลาที่เก็บอยู่ในนั้น
ฉันคิดโง่ๆ ว่าภาพเหล่านั้นจะตายไปพร้อมนาฬิกา
ฉันเลิกผูกนาฬิกา
และพบว่าตัวเองมีอาการยกข้อมือเก้อ-เก้อ
อยู่เป็นเวลานานพอดู
ความเคยชินเกิดขึ้น
เมื่อเราทำสิ่งใดสิ่งหนึ่งเป็นประจำในระยะเวลานานพอควร
และยังคงความเคยชินอยู่
เมื่อสิ่งหนึ่งสิ่งนั้นหายไปในระยะแรกๆ
จนเวลาผ่านไปนาน
ฉันจึงเริ่มชินกับการแอบมองเข็มนาฬิกาบนข้อมือคนอื่น
-3-
เวลาผ่านไป พร้อมกับบาดแผลที่เริ่มเลือนหาย
ฉันตัดสินใจซ่อมนาฬิกา
นาฬิกาเรือนโปรดเรือนนั้นก็กลับมาอยู่บนข้อมือฉันได้เกือบอาทิตย์กว่าแล้ว
เมื่อมันกลับมาวันแรกๆ ฉันรู้สึกไม่คุ้น
จนถึงตอนนี้ก็ยังไม่คุ้น
ฉันยังแอบมองนาฬิกาบนข้อมือคนอื่นอยู่เหมือนเดิม
ฉันรู้สึกเขินแกมขำทุกครั้งที่แอบมองข้อมือคนอื่นทั้งๆที่มีนาฬิกาอยู่บนข้อมือของตัวเอง
-4.-
ฉันนึกถึงใครบางคนที่มักจะปรากฏตัวพร้อมรอยยิ้มเสมอๆ
ในบางช่วงที่เขาหายหน้าหายเสียงไป ฉันรู้สึกขาดๆ
แต่ก็เพียงชั่วเวลาสั้นๆ
ในบางครั้งฉันพอใจที่มีเขาอยู่ใกล้ๆ ในวันที่ไม่แข็งแรง
แต่ในบางครั้งฉันกลับรู้สึกพอใจกับการได้เดินคนเดียว-เดี่ยว-เดี่ยวในวันว่าง
หรือเป็นความผูกพัน หรือเป็นเพียงความเคยชิน
--หัวใจฉันยังตอบคำถามได้ไม่กระจ่างชัดนัก
“คนเราจะรู้ค่าก็ต่อเมื่อเราสูญเสียสิ่งนั้นไป”
--ฉันมักได้ยินใครๆพูด
แต่ฉันกลับคิดว่าหากฉันยังมองไม่เห็น
ฉันน่าจะยอมเสียไปดีกว่าเพื่อให้ซึ้งถึงคุณค่านั้น
ฉันไม่อยากเอาเปรียบเขา
หากจะรั้งเขาไว้ด้วยความคุ้นเคยที่ไม่ใช่ความผูกพัน
ฉันไม่อยากโกหกตัวเอง หากจะรั้งเขาไว้ด้วยความไม่แน่ชัด
ฉันมีคำถามที่ยังขบไม่แตกกับคำว่า ผูกพัน
หรือว่าจะเป็นแค่คุ้นเคย
บางทีมันอาจจะเป็นการดี หากฉันจะอยู่ห่างหรือตัดขาด
เพื่อให้รู้จักหัวใจของตัวเองมากขึ้น
-5.-
กับใครบางคนที่ขาดหายไปจากชีวิต
อาจเป็นเหมือนนาฬิกาที่ขาดสาย
อาจรู้สึกแปลบๆและมองหากับการหายไปในช่วงแรก
แต่ไม่นาน….คงจะชิน
ใครที่ผูกนาฬิกาบ่อยๆ จนติด
คงจะรู้สึกได้ในวันที่นาฬิกาหายไปจากข้อมือ
ฉันเองก็เป็นคนที่ผูกนาฬิกามาตลอด
หากวันไหนลืมจะรู้สึกว่าบางอย่างมันหายไป
มันว่างๆ
และขัดเขินทุกครั้งที่ยกข้อมือที่ว่างเปล่าขึ้นมาดู
-2.-
เมื่อราวสองปีก่อนที่นาฬิกาเรือนโปรดของฉันพัง
ด้วยความไม่มีสติเอาข้อมือไปทุบผนังห้องน้ำเล่นๆ
โชคร้ายที่มือไม่เป็นอะไร นาฬิกาต่างหากที่พินาศ –
กระจกร้าว
ฉันถอดมันออกวางไว้ไม่ยอมเอาไปซ่อม
ด้วยว่ารู้สึกถึงภาพเก่าและวันเวลาที่เก็บอยู่ในนั้น
ฉันคิดโง่ๆ ว่าภาพเหล่านั้นจะตายไปพร้อมนาฬิกา
ฉันเลิกผูกนาฬิกา
และพบว่าตัวเองมีอาการยกข้อมือเก้อ-เก้อ
อยู่เป็นเวลานานพอดู
ความเคยชินเกิดขึ้น
เมื่อเราทำสิ่งใดสิ่งหนึ่งเป็นประจำในระยะเวลานานพอควร
และยังคงความเคยชินอยู่
เมื่อสิ่งหนึ่งสิ่งนั้นหายไปในระยะแรกๆ
จนเวลาผ่านไปนาน
ฉันจึงเริ่มชินกับการแอบมองเข็มนาฬิกาบนข้อมือคนอื่น
-3-
เวลาผ่านไป พร้อมกับบาดแผลที่เริ่มเลือนหาย
ฉันตัดสินใจซ่อมนาฬิกา
นาฬิกาเรือนโปรดเรือนนั้นก็กลับมาอยู่บนข้อมือฉันได้เกือบอาทิตย์กว่าแล้ว
เมื่อมันกลับมาวันแรกๆ ฉันรู้สึกไม่คุ้น
จนถึงตอนนี้ก็ยังไม่คุ้น
ฉันยังแอบมองนาฬิกาบนข้อมือคนอื่นอยู่เหมือนเดิม
ฉันรู้สึกเขินแกมขำทุกครั้งที่แอบมองข้อมือคนอื่นทั้งๆที่มีนาฬิกาอยู่บนข้อมือของตัวเอง
-4.-
ฉันนึกถึงใครบางคนที่มักจะปรากฏตัวพร้อมรอยยิ้มเสมอๆ
ในบางช่วงที่เขาหายหน้าหายเสียงไป ฉันรู้สึกขาดๆ
แต่ก็เพียงชั่วเวลาสั้นๆ
ในบางครั้งฉันพอใจที่มีเขาอยู่ใกล้ๆ ในวันที่ไม่แข็งแรง
แต่ในบางครั้งฉันกลับรู้สึกพอใจกับการได้เดินคนเดียว-เดี่ยว-เดี่ยวในวันว่าง
หรือเป็นความผูกพัน หรือเป็นเพียงความเคยชิน
--หัวใจฉันยังตอบคำถามได้ไม่กระจ่างชัดนัก
“คนเราจะรู้ค่าก็ต่อเมื่อเราสูญเสียสิ่งนั้นไป”
--ฉันมักได้ยินใครๆพูด
แต่ฉันกลับคิดว่าหากฉันยังมองไม่เห็น
ฉันน่าจะยอมเสียไปดีกว่าเพื่อให้ซึ้งถึงคุณค่านั้น
ฉันไม่อยากเอาเปรียบเขา
หากจะรั้งเขาไว้ด้วยความคุ้นเคยที่ไม่ใช่ความผูกพัน
ฉันไม่อยากโกหกตัวเอง หากจะรั้งเขาไว้ด้วยความไม่แน่ชัด
ฉันมีคำถามที่ยังขบไม่แตกกับคำว่า ผูกพัน
หรือว่าจะเป็นแค่คุ้นเคย
บางทีมันอาจจะเป็นการดี หากฉันจะอยู่ห่างหรือตัดขาด
เพื่อให้รู้จักหัวใจของตัวเองมากขึ้น
-5.-
กับใครบางคนที่ขาดหายไปจากชีวิต
อาจเป็นเหมือนนาฬิกาที่ขาดสาย
อาจรู้สึกแปลบๆและมองหากับการหายไปในช่วงแรก
แต่ไม่นาน….คงจะชิน
แก้วน้ำกับน้ำใส
โดยธรรมชาติของมนุษย์ ผู้หญิงกับผู้ชาย เป็นของคู่กันเป็นความสมบูรณ์
แบบของธรรมชาติ
ความรัก เธอ เปรียบเหมือน น้ำ
ส่วนความรักของฉัน เปรียบเหมือน แก้วน้ำใส
น้ำใสๆไหลไปเรื่อยๆไม่หยุดนิ่ง จะพักพิง
หยุดนิ่งในที่ๆพอใจ และจะไหลต่อไป ในที่แห่งใหม่ที่พึงใจกว่า
หวั่นไหว อ่อนไหว ตัดไม่ขาด
รักอิสระไม่มีรูปแบบที่แน่นอน
แก้วใสๆ หนึ่งใบตั้งอยู่กับที่
ไม่เคลื่อนที่เพราะมีใจที่มั่นคง
แต่แก้วใสนั้นเปราะบางแม้มั่นคง อาจหล่นแตก แหลกไป
ต้องบรรจงรักษาไว้ให้ดี
ความใสของแก้วสะท้อนถึงความรู้สึกของฉัน
ใสซื่อ บริสุทธิ์ต่อความรัก ไม่มี SEX มาเจือปน
น้ำอาจจะร้อนหรือเย็น ขึ้นอยู่กับอารมณ์ของน้ำ น้ำมีจุดเดือด
จุดเยือกแข็ง
ย่อมมีผลต่อแก้วใส ถ้าน้ำเดือด (ร้อน) แก้วก็จะเดือด (ร้อน) ไปด้วย
ถ้าน้ำเย็น แก้วก็จะเย็นไปด้วย
ถ้าเดี๋ยวร้อน เดี๋ยวเย็น แก้วอาจแตกได้ เพราะปรับสภาพตามไม่ทัน
เวลาเทน้ำใส่แก้ว จะเห็นฟองอากาศที่เกิดขึ้น คือช่องว่างระหว่างเรา
คือความลับของแต่ละคน เรื่องที่ไม่ควรรู้ ของกันและกัน เมื่อเวลาผ่านไป
น้ำที่เต็มอยู่ในแก้วใส จะระเหยไปทีละน้อย ทีละน้อย จนหมด และในขณะเดียวกัน
แก้วใสก็จะ ขุ่นลง ไม่สวยใสเหมือนเดิม ตามกาลเวลา ต้องหมั่นเติมน้ำในแก้ว
และทำความสะอาดแก้ว ให้สวยใสอยู่เหมือนเดิม
ความรักของเราจึงไม่จืดจางลง
แบบของธรรมชาติ
ความรัก เธอ เปรียบเหมือน น้ำ
ส่วนความรักของฉัน เปรียบเหมือน แก้วน้ำใส
น้ำใสๆไหลไปเรื่อยๆไม่หยุดนิ่ง จะพักพิง
หยุดนิ่งในที่ๆพอใจ และจะไหลต่อไป ในที่แห่งใหม่ที่พึงใจกว่า
หวั่นไหว อ่อนไหว ตัดไม่ขาด
รักอิสระไม่มีรูปแบบที่แน่นอน
แก้วใสๆ หนึ่งใบตั้งอยู่กับที่
ไม่เคลื่อนที่เพราะมีใจที่มั่นคง
แต่แก้วใสนั้นเปราะบางแม้มั่นคง อาจหล่นแตก แหลกไป
ต้องบรรจงรักษาไว้ให้ดี
ความใสของแก้วสะท้อนถึงความรู้สึกของฉัน
ใสซื่อ บริสุทธิ์ต่อความรัก ไม่มี SEX มาเจือปน
น้ำอาจจะร้อนหรือเย็น ขึ้นอยู่กับอารมณ์ของน้ำ น้ำมีจุดเดือด
จุดเยือกแข็ง
ย่อมมีผลต่อแก้วใส ถ้าน้ำเดือด (ร้อน) แก้วก็จะเดือด (ร้อน) ไปด้วย
ถ้าน้ำเย็น แก้วก็จะเย็นไปด้วย
ถ้าเดี๋ยวร้อน เดี๋ยวเย็น แก้วอาจแตกได้ เพราะปรับสภาพตามไม่ทัน
เวลาเทน้ำใส่แก้ว จะเห็นฟองอากาศที่เกิดขึ้น คือช่องว่างระหว่างเรา
คือความลับของแต่ละคน เรื่องที่ไม่ควรรู้ ของกันและกัน เมื่อเวลาผ่านไป
น้ำที่เต็มอยู่ในแก้วใส จะระเหยไปทีละน้อย ทีละน้อย จนหมด และในขณะเดียวกัน
แก้วใสก็จะ ขุ่นลง ไม่สวยใสเหมือนเดิม ตามกาลเวลา ต้องหมั่นเติมน้ำในแก้ว
และทำความสะอาดแก้ว ให้สวยใสอยู่เหมือนเดิม
ความรักของเราจึงไม่จืดจางลง
ผลิตภัณฑ์แห่งความรัก
สวัสดีผู้ใช้ทุกท่าน
ทางบริษัทขอขอบคุณท่านที่เลือกใช้ผลิตภัณฑ์ความรัก "Model LOV6" จากบริษัทเรา
โปรดอ่านคู่มือ การใช้งานนี้ให้เข้าใจก่อนที่จะใช้งาน
1. สิ่งที่ท่านจะได้รับมาพร้อมกับผลิตภัณฑ์นี้
1. หัวใจ 1 ชุด
2. พลังงานความมั่นใจ 1 ก้อน
3. แท่นชาร์จความจริงใจ 1 แท่น
4. สายความซื่อสัตย์ 1 เส้น
* อุปกรณ์เสริม "การให้อภัย" และ "การยอมรับซึ่งกันและกัน"
ไม่ได้รวมมาในชุดพื้นฐานนี้ท่านสามารถหาซื้อเพิ่มเติมได้ภายหลังจากตัวแทนจำหน่าย
2. เริ่มต้นใช้งาน
- เปิดหัวใจออกให้กว้างที่สุดเท่าที่คุณจะทำได้
- ใส่ความมั่นใจเข้าไปที่ด้านหลังเครื่อง ดูขั้วบวกขั้วลบให้ถูกต้อง หากท่านใส่ความมั่นใจผิดขั้ว
มันอาจจะส่งผลให้เสียความมั่นใจ หรือไม่ก็มั่นใจเกินกว่าเหตุ ไม่ว่าจะอย่างไรก็ตามมันทำให้
ระบบทำงานไม่สมบูรณ์
- วางหัวใจที่ใส่ความมั่นใจลงไปแล้วลงบนแท่นชาร์จความจริงใจ ต่อด้วยสายความซื่อสัตย์
จากนั้นชาร์จความจริงใจลงไปในหัวใจให้มากที่สุด
* ในช่วงเริ่มต้นของความรัก ท่านอาจจะต้องใช้เวลาในการเติมความจริงใจนานกว่าปกติ เพื่อให้มีพลังไปหล่อเลี้ยงความมั่นใจได้เพียงพอในการเริ่มต้นใช้งาน
**ในการชาร์จครั้งแรก หากสายความซื่อสัตย์ หลุด ระบบอาจจะเสียหายสมบูรณ์ได้
3. วิธีใช้งานง่ายๆ
- มอบหัวใจที่ใส่ความมั่นใจ และความจริงใจลงไปเต็มแล้วให้แก่ใครก็ได้ที่คุณต้องการ
ถ้าเขามีคลื่นความรักที่ตรงกับคุณ ความรักจะปรับจูนจนติด แค่เนี้ยะก็เสร็จแล้ว
4. ข้อผิดพลาด และวิธีการแก้ปัญหาเบื้องต้น
1. ส่ง "ความรัก" ออกไปแล้วไม่ได้รับการตอบ สนอง
การแก้ไข – ตรวจสอบว่าใส่ความมั่นใจลงไปแล้วหรือยัง
- ตรวจสอบว่า ชาร์จความจริงใจลงไปเต็มที่แล้วหรือไม่
- ตรวจสอบว่าสายความซื่อสัตย์นั้นต่ออยู่อย่าง ถูกต้อง
2. ทำความรักตกลงบนพื้น เกิดอาการช็อตและความร้อนขึ้น
- ความรักที่ตกลงพื้นแล้วครั้งหนึ่ง อาจจะแก้ไข ได้ด้วยอุปกรณ์เสริม "การให้อภัย" อย่างไรก็ตาม ความ รักที่ตกพื้นแล้วแม้ยังไม่แตก แต่ก็มีรอยร้าวเป็นตำหนิได้ และความมั่นใจอาจจะลดลงไปจนเกือบหมด ให้ชาร์จความจริงใจเพิ่มลงไปให้มากที่สุด โดยใช้ร่วมกับ "การให้อภัย"
3. เกิดความต่างศักย์ระหว่างความรักมากจนไม่สามารถจูนคลื่นติดได้
- ลองเปิดใจเพื่อจูนคลื่นใหม่ หากไม่ได้ผล ควร ใช้อุปกรณ์เสริม "การยอมรับซึ่งกันและกัน"
แต่หากใช้แล้วก็ยังไม่ได้ผลอยู่อีก ควรปิดสวิตช์ฉุกเฉิน "ตัดใจ" เพราะมิเช่นนั้น ความต่างศักย์อาจจะ
ช็อตให้ความรักของคุณเสียหายได้
5. ข้อจำกัดการรับประกันบริษัทขอสงวนสิทธิในการไม่รับประกันหรือไม่รับซ่อม หัวใจที่เสียหาย ในกรณีที่ผู้ใช้พยายามนำความรักไปยัดเยียดให้บุคคลที่เขาไม่ต้องการ หรือพยายามจูนเข้ากับความรักที่ต่างศักย์กันมากๆ จนมีปัญหาเข้ากันไม่ได้ ความเสียหาย แตกหัก หรือการทำงานผิดพลาดของความรักในเหตุดังกล่าวนี้ถือเป็นความบกพร่องของผู้ ใช้งานเอง
6. คำเตือน
- เคยมีรายงานว่า ความรักอาจจะมีผลกระทบ ทำให้คนตาบอด หูหนวก หรือตาฝ้าฟางได้
แต่ไม่ใช่ทุกคนที่จะเป็น
- ความรักอาจจืดจางได้ หากอยู่ห่างไกลด้วยระยะทาง หรืออยู่นอกพื้นที่บริการ
หวังว่าทุกท่านคงมีความสุขกับผลิตภัณฑ์อันเป็นที่ภาคภูมิใจ
ทางบริษัทขอขอบคุณท่านที่เลือกใช้ผลิตภัณฑ์ความรัก "Model LOV6" จากบริษัทเรา
โปรดอ่านคู่มือ การใช้งานนี้ให้เข้าใจก่อนที่จะใช้งาน
1. สิ่งที่ท่านจะได้รับมาพร้อมกับผลิตภัณฑ์นี้
1. หัวใจ 1 ชุด
2. พลังงานความมั่นใจ 1 ก้อน
3. แท่นชาร์จความจริงใจ 1 แท่น
4. สายความซื่อสัตย์ 1 เส้น
* อุปกรณ์เสริม "การให้อภัย" และ "การยอมรับซึ่งกันและกัน"
ไม่ได้รวมมาในชุดพื้นฐานนี้ท่านสามารถหาซื้อเพิ่มเติมได้ภายหลังจากตัวแทนจำหน่าย
2. เริ่มต้นใช้งาน
- เปิดหัวใจออกให้กว้างที่สุดเท่าที่คุณจะทำได้
- ใส่ความมั่นใจเข้าไปที่ด้านหลังเครื่อง ดูขั้วบวกขั้วลบให้ถูกต้อง หากท่านใส่ความมั่นใจผิดขั้ว
มันอาจจะส่งผลให้เสียความมั่นใจ หรือไม่ก็มั่นใจเกินกว่าเหตุ ไม่ว่าจะอย่างไรก็ตามมันทำให้
ระบบทำงานไม่สมบูรณ์
- วางหัวใจที่ใส่ความมั่นใจลงไปแล้วลงบนแท่นชาร์จความจริงใจ ต่อด้วยสายความซื่อสัตย์
จากนั้นชาร์จความจริงใจลงไปในหัวใจให้มากที่สุด
* ในช่วงเริ่มต้นของความรัก ท่านอาจจะต้องใช้เวลาในการเติมความจริงใจนานกว่าปกติ เพื่อให้มีพลังไปหล่อเลี้ยงความมั่นใจได้เพียงพอในการเริ่มต้นใช้งาน
**ในการชาร์จครั้งแรก หากสายความซื่อสัตย์ หลุด ระบบอาจจะเสียหายสมบูรณ์ได้
3. วิธีใช้งานง่ายๆ
- มอบหัวใจที่ใส่ความมั่นใจ และความจริงใจลงไปเต็มแล้วให้แก่ใครก็ได้ที่คุณต้องการ
ถ้าเขามีคลื่นความรักที่ตรงกับคุณ ความรักจะปรับจูนจนติด แค่เนี้ยะก็เสร็จแล้ว
4. ข้อผิดพลาด และวิธีการแก้ปัญหาเบื้องต้น
1. ส่ง "ความรัก" ออกไปแล้วไม่ได้รับการตอบ สนอง
การแก้ไข – ตรวจสอบว่าใส่ความมั่นใจลงไปแล้วหรือยัง
- ตรวจสอบว่า ชาร์จความจริงใจลงไปเต็มที่แล้วหรือไม่
- ตรวจสอบว่าสายความซื่อสัตย์นั้นต่ออยู่อย่าง ถูกต้อง
2. ทำความรักตกลงบนพื้น เกิดอาการช็อตและความร้อนขึ้น
- ความรักที่ตกลงพื้นแล้วครั้งหนึ่ง อาจจะแก้ไข ได้ด้วยอุปกรณ์เสริม "การให้อภัย" อย่างไรก็ตาม ความ รักที่ตกพื้นแล้วแม้ยังไม่แตก แต่ก็มีรอยร้าวเป็นตำหนิได้ และความมั่นใจอาจจะลดลงไปจนเกือบหมด ให้ชาร์จความจริงใจเพิ่มลงไปให้มากที่สุด โดยใช้ร่วมกับ "การให้อภัย"
3. เกิดความต่างศักย์ระหว่างความรักมากจนไม่สามารถจูนคลื่นติดได้
- ลองเปิดใจเพื่อจูนคลื่นใหม่ หากไม่ได้ผล ควร ใช้อุปกรณ์เสริม "การยอมรับซึ่งกันและกัน"
แต่หากใช้แล้วก็ยังไม่ได้ผลอยู่อีก ควรปิดสวิตช์ฉุกเฉิน "ตัดใจ" เพราะมิเช่นนั้น ความต่างศักย์อาจจะ
ช็อตให้ความรักของคุณเสียหายได้
5. ข้อจำกัดการรับประกันบริษัทขอสงวนสิทธิในการไม่รับประกันหรือไม่รับซ่อม หัวใจที่เสียหาย ในกรณีที่ผู้ใช้พยายามนำความรักไปยัดเยียดให้บุคคลที่เขาไม่ต้องการ หรือพยายามจูนเข้ากับความรักที่ต่างศักย์กันมากๆ จนมีปัญหาเข้ากันไม่ได้ ความเสียหาย แตกหัก หรือการทำงานผิดพลาดของความรักในเหตุดังกล่าวนี้ถือเป็นความบกพร่องของผู้ ใช้งานเอง
6. คำเตือน
- เคยมีรายงานว่า ความรักอาจจะมีผลกระทบ ทำให้คนตาบอด หูหนวก หรือตาฝ้าฟางได้
แต่ไม่ใช่ทุกคนที่จะเป็น
- ความรักอาจจืดจางได้ หากอยู่ห่างไกลด้วยระยะทาง หรืออยู่นอกพื้นที่บริการ
หวังว่าทุกท่านคงมีความสุขกับผลิตภัณฑ์อันเป็นที่ภาคภูมิใจ
ไดอารี่สีน้ำเงิน
เมื่ออาทิตย์ก่อน ฉันได้รับพัสดุไปรษณีย์ที่ส่งมาจากเพื่อนคนนึง
เพื่อนซึ่งฉันทำเค้าหล่นหายไปกับกาลเวลานานพอดู
เกือบปีที่ไม่ได้เจอะเจอกันเลย
ครั้งสุดท้ายฉันรู้จากเพื่อนอีกคนเพียงว่า เค้าป่วยแล้วลาออกจากงาน
แล้วพาตัวเองหนีความวุ่นวายของสังคมเมือง
กลับไปช่วยกิจการของของที่บ้านที่เกาะเล็ก ๆ แห่งหนึ่งในจังหวัด ตราด...
ฉันแกะกล่องพัสดุฯ แล้วฉันก็ได้พบ “ Diary สีน้ำเงิน” เล่มหนา
ที่ดูเหมือนผ่านการใช้งานมาอย่างหนัก
พร้อมกับข้อความที่เขียนด้ายปากกาเส้นเล็ก ๆ ว่า
“สำหรับความรู้สึกที่ดี ของความเป็นเพื่อน” พร้อมกับลายเซ็นของตัวเอง ....
นี่มัน Diary ของฉันที่เคยเขียนไปได้เพียงครึ่งหน้า
และได้ให้กับเพื่อนคนนี้ในวันหนึ่งที่ฉันได้รับรู้เรื่องราวไม่สบายใจของเขา
และพบว่าที่เขาเล่าให้ฉันฟังมันไม่ใช่ความทุกข์ที่เค้าอยากจะระบายออกมาทั้งหมด...
ฉันเลยแนะนำให้เขาเขียนในสิ่งที่เขาอธิบายเป็นคำพูดไม่ได้
และให้บรรยายมันลงใน Diary ของฉันเล่มนี้ แล้วบอกเขาด้วยว่า
ถ้าวันนึงที่เขาไว้ใจเพื่อนอย่างฉันเขาคงเล่าความทุกข์ของเขาทั้งหมดให้ฉันได้รับรู้
ฉันพลิกดู Diary สีน้ำเงินเล่มนี้อย่างคร่าว ๆ จากหน้าแรกจนหน้าสุดท้าย
... ไม่หน้าเชื่อเพื่อนของฉันคนนี้เขียนมามันจนหมดทุกหน้า ...
ไม่บ่อยครั้งนักที่ฉันจะได้เห็นผู้ชายมานั่งเขียนอะไรมากมายอย่างนี้
..และในหน้าสุดท้าย ฉันก็พบรูปของตัวเอง
ที่ถูกแปรเปลี่ยนมาเป็นที่คั่นหนังสือ กับข้อความหลังภาพที่ว่า
“ หากเธอมองฉันผ่านมิตรภาพของความเป็นเพื่อน ฉันก็คงเป็นได้แค่เพียงเพื่อน”
ฉันพลิกกลับมาที่หน้าแรก ตั้งต้นอ่านมันอย่างตั้งใจ
จากหนึ่ง เป็นสอง สาม และสี่ ..ตามลำดับเรื่อยมา ...
ฉันได้พบชื่อของตัวเองบ่อยครั้งใน Diary สีน้ำเงินเล่มนี้
เหมือนกับเป็นการเล่าสู่กันฟังของเพื่อนกับเพื่อน
เรื่องราวที่ฉันได้รับรู้จาก Diary หลายต่อหลายครั้งทำเอาฉันนั่งน้ำตาซึม ...
ไม่น่าเชื่อนะ ผู้ชายแข็ง ๆ กระด้าง ๆ
ที่มักจะทำอะไรให้คนอื่นได้ยิ้มได้หัวเราะอยู่ตลอดเวลาจะเก็บเอาอะไรมาคิดได้มากมายอย่างนี้....
ฉันอ่านมันหน้าแล้วหน้าเล่า...
แล้วฉันก็พบว่าเพื่อนที่ฉันเคยคิดว่าฉันรู้จักเขามากพอดู
มาวันนี้ฉันกลับรู้สึกว่าฉันไม่ได้รู้จักในตัวตนของเขาสักเท่าไหร่เลย
ฉันสัมผัสเค้าได้แค่เพียงเปลือกนอกที่เค้าแสดงออกมาให้คนอื่นได้รับรู้เพียงแค่นั้น...
มีบางแง่มุมที่ไม่เคยได้รู้ ฉันก็ได้รู้
บางเรื่องที่ฉันลืมไปอย่างไม่ได้ใส่ใจก็กลับมาอยู่ในความทรงจำอีกครั้ง ..
ฉันได้อ่าน Diary สีน้ำเงินเล่มนี้ได้มากพอดู ถึงได้รู้ว่า
สาเหตุที่เธอกลับมาอยู่ที่เกาะ มาช่วยกิจการที่บ้าน
เพราะอาการป่วยของเธอนั่นเอง
เธออยากกลับมาอยู่ใกล้ ๆ กลับมาดูแลแม่ของเธอในวาระสุดท้ายของตัวเอง ...
หมอบอกเธอว่า โรคมะเร็งที่เธอเป็นอยู่มันจะทำให้เธอมีชีวิตอยู่ได้อีกไม่นานนัก
เธอไม่กล้าแม้แต่จะบอกเรื่องนี้กับแม่ซึ่งทำงานหนักมาทั้งชีวิต
โดยที่ทั้งแม่และเธอไม่เคยได้รับการใส่ใจดูแลจากผู้เป็นพ่อเลย
..เธอกลัวแม่ของเธอรับไม่ได้ ..เธอไม่เคยบอกใครถึงสิ่งที่เธอเป็นอยู่
ทางบ้านรับรู้เพียงว่าเธอสุขภาพไม่ดี ....
ฉันนั่งนึกถึงแม่เธอที่เคยเจอะเจอเมื่อปีก่อน ผู้หญิงที่ดูเข้มแข็ง แกร่ง
อย่างไม่น่าเชื่อ แม่เธอบอกเสมอว่าที่ท่านอยู่ได้ทุกวันนี้ก็เพราะเธอ
เธอเป็นกำลังใจในการต่อสู้และการดำเนินไปของชีวิต..... แม่เธอจะรับได้ไหม
ถ้าวันนึงรู้ว่า กำลังใจของแม่กำลังจะจากไป...
ฉันรับรู้ถึงความเจ็บปวดที่เธอได้รับจากอาการข้างเคียงของโรคผ่านตัวหนังสือใน
Diary สีน้ำเงิน เธอเขียนไว้ว่า หลายต่อหลายครั้งที่เธอร้องไห้
และคิดถึงเพื่อนอย่างฉัน ยิ่งช่วงท้าย ๆ ของ Diary
ฉันได้เห็นชื่อของตัวเองบ่อยครั้งขึ้น
บ่อยมากจนรู้สึกว่าเวลานั้นเธอคงอยากให้ฉันอยู่ใกล้ๆ เธอจริง ๆ
แต่เธอไม่เคยโกรธที่ฉันห่างหายมาอย่างนี้ เธอบอกว่า
เธอรู้ข่าวคราวและความเป็นไปของฉันตลอดจากเพื่อนอีกคน
เธอรู้ว่าฉันเองก็มีเรื่องทุกข์ใจที่ต้องเผชิญอยู่เช่นกัน
เธอถึงไม่เคยเรียกร้องที่จะให้ฉันไปอยู่ข้างเธอยามนี้ ....
ฉันอ่าน Diary สีน้ำเงินเล่มนี้จนจบ ข้อความท้าย ๆ ของ Diary
คล้ายจะเป็นการสั่งเสีย ..เหมือนเธอรู้ว่าอะไรกำลังจะเกิดขึ้นกับเธอ
และเธอกำลังต้องการเพื่อนสักคนในเวลานี้ และคน ๆ นั้นก็คือฉัน
“ หากเธอมองฉันผ่านมิตรภาพของความเป็นเพื่อน
ฉันก็คงเป็นได้แค่เพียงเพื่อน”
แล้วฉันก็พบข้อความนี้อีกครั้ง มันเป็นข้อความสุดท้ายใน Diary
สีน้ำเงินเล่มนี้ ..ฉันอ่านมันจนจบ พร้อมกับปิดมันลงด้วยความรู้สึกผิด
นานแค่ไหนแล้วที่ฉันทำเพื่อนคนหนึ่งหายไปกับกาลเวลา
นี่ฉันเป็นเพื่อนชนิดไหนกันนี่
ยามที่เธอต้องการฉัน ฉันกลับห่างหายมาอย่างนี้
ฉันขอโทษ ขอโทษจริง ๆ ฉันสัญญา
พรุ่งนี้ฉันจะกลับไปเป็นเพื่อนที่ดีของเธอเหมือนก่อน กลับไปอยู่ข้างๆ
เธอยามที่เธอต้องการเพื่อนสักคน ....
แล้วพรุ่งนี้ฉันจะรีบไปหาเธอแต่เช้า
กลับไปทำหน้าที่ของเพื่อนที่พึงทำให้เพื่อน
...ฉันสัญญา เธอคงกำลังรอฉันอยู่ ....
วันนี้ฉันมาหาเธอที่บ้าน แต่สิ่งที่ฉันพบ ....
คือร่างของเธอที่นอนสงบนิ่งอยู่ตรงหน้า
...พบแม่ของเธอที่กำลังร้องไห้แทบขาดใจ
แม่โผเข้ากอดฉันเหมือนกำลังจะบอกว่า เธอไปแล้ว เธอจากไปแล้ว......
ฉันมาช้าไป มาช้าไปจริง ๆ
ฉันมาไม่ทันลมหายใจสุดท้ายของเธอด้วยซ้ำ ...
แม่เธอเล่าให้ฉันฟังหลังจากงานศพของเธอผ่านไป ...
แม่บอกว่าเธอมักจะพูดคุยถึงเรื่องราวของฉันให้แม่เธอได้รับรู้เสมอ
...เมื่อไหร่ที่เธอรับรู้ว่าฉันกำลังทุกข์ก็ดูเหมือนเธอกำลังทุกข์ไปกับฉันด้วย
..
แม่เคยบอกให้เธอมาหาฉันแต่เธอปฏิเสธ
เพราะเธอไม่อยากให้ฉันเห็นเธอในสภาพก่อนที่เธอจะจากไป
เธอกลัวว่าฉันจะเป็นห่วงเป็นกังวลไปกับเรื่องราวของเธอ
..แม่เธอบอกกับฉันว่าเธอห่วงฉันมาก แม้กระทั่งวาระสุดท้ายของชีวิตเธอ
เธอยังบอกกับแม่ว่า
ถ้าฉันมาที่บ้าน แสดงว่าฉันคงไม่ค่อยสบายใจ รู้สึกแย่กับชีวิต
..ฉันถึงพาตัวเองมาหาทะเลมาหาเพื่อนอย่างเธอ
...เธอฝากให้แม่ดูแลฉันแทนเธอด้วย ...
น้ำตาฉันยังคงอาบแก้ม ขอบคุณ ขอบคุณสำหรับทุก ๆ
ความห่วงใยที่เธอมีให้กันเสมอจนกระทั่ง วาระสุดท้ายของชีวิตเธอทะเลหน้าบ้านเธอที่ฉันเคยบอกว่า
เป็นทะเลที่สวยที่สุด วันนี้มันดูเศร้าไปถนัดตา ...หลับให้สบายเถอะเพื่อน
ฉันจะไม่มีวันลืมเพื่อนอย่างเธอไปได้เลย ..ฉันสัญญา...
วันนี้ฉันนั่งสำรวจตัวเองอีกครั้ง พร้อมกับถามตัวเองว่า
ฉันทำใครหล่นหายไปกับกาลเวลาอีกไหม ... แล้วถ้าฉันพบว่ามี
ฉันจะรีบกลับไปทวงถามให้เค้ากลับมาด้วยความรู้สึกดีๆ
และจะพยายามอย่างที่สุดที่จะรักษาเค้าไว้กับฉันตลอดไป
เพื่อนซึ่งฉันทำเค้าหล่นหายไปกับกาลเวลานานพอดู
เกือบปีที่ไม่ได้เจอะเจอกันเลย
ครั้งสุดท้ายฉันรู้จากเพื่อนอีกคนเพียงว่า เค้าป่วยแล้วลาออกจากงาน
แล้วพาตัวเองหนีความวุ่นวายของสังคมเมือง
กลับไปช่วยกิจการของของที่บ้านที่เกาะเล็ก ๆ แห่งหนึ่งในจังหวัด ตราด...
ฉันแกะกล่องพัสดุฯ แล้วฉันก็ได้พบ “ Diary สีน้ำเงิน” เล่มหนา
ที่ดูเหมือนผ่านการใช้งานมาอย่างหนัก
พร้อมกับข้อความที่เขียนด้ายปากกาเส้นเล็ก ๆ ว่า
“สำหรับความรู้สึกที่ดี ของความเป็นเพื่อน” พร้อมกับลายเซ็นของตัวเอง ....
นี่มัน Diary ของฉันที่เคยเขียนไปได้เพียงครึ่งหน้า
และได้ให้กับเพื่อนคนนี้ในวันหนึ่งที่ฉันได้รับรู้เรื่องราวไม่สบายใจของเขา
และพบว่าที่เขาเล่าให้ฉันฟังมันไม่ใช่ความทุกข์ที่เค้าอยากจะระบายออกมาทั้งหมด...
ฉันเลยแนะนำให้เขาเขียนในสิ่งที่เขาอธิบายเป็นคำพูดไม่ได้
และให้บรรยายมันลงใน Diary ของฉันเล่มนี้ แล้วบอกเขาด้วยว่า
ถ้าวันนึงที่เขาไว้ใจเพื่อนอย่างฉันเขาคงเล่าความทุกข์ของเขาทั้งหมดให้ฉันได้รับรู้
ฉันพลิกดู Diary สีน้ำเงินเล่มนี้อย่างคร่าว ๆ จากหน้าแรกจนหน้าสุดท้าย
... ไม่หน้าเชื่อเพื่อนของฉันคนนี้เขียนมามันจนหมดทุกหน้า ...
ไม่บ่อยครั้งนักที่ฉันจะได้เห็นผู้ชายมานั่งเขียนอะไรมากมายอย่างนี้
..และในหน้าสุดท้าย ฉันก็พบรูปของตัวเอง
ที่ถูกแปรเปลี่ยนมาเป็นที่คั่นหนังสือ กับข้อความหลังภาพที่ว่า
“ หากเธอมองฉันผ่านมิตรภาพของความเป็นเพื่อน ฉันก็คงเป็นได้แค่เพียงเพื่อน”
ฉันพลิกกลับมาที่หน้าแรก ตั้งต้นอ่านมันอย่างตั้งใจ
จากหนึ่ง เป็นสอง สาม และสี่ ..ตามลำดับเรื่อยมา ...
ฉันได้พบชื่อของตัวเองบ่อยครั้งใน Diary สีน้ำเงินเล่มนี้
เหมือนกับเป็นการเล่าสู่กันฟังของเพื่อนกับเพื่อน
เรื่องราวที่ฉันได้รับรู้จาก Diary หลายต่อหลายครั้งทำเอาฉันนั่งน้ำตาซึม ...
ไม่น่าเชื่อนะ ผู้ชายแข็ง ๆ กระด้าง ๆ
ที่มักจะทำอะไรให้คนอื่นได้ยิ้มได้หัวเราะอยู่ตลอดเวลาจะเก็บเอาอะไรมาคิดได้มากมายอย่างนี้....
ฉันอ่านมันหน้าแล้วหน้าเล่า...
แล้วฉันก็พบว่าเพื่อนที่ฉันเคยคิดว่าฉันรู้จักเขามากพอดู
มาวันนี้ฉันกลับรู้สึกว่าฉันไม่ได้รู้จักในตัวตนของเขาสักเท่าไหร่เลย
ฉันสัมผัสเค้าได้แค่เพียงเปลือกนอกที่เค้าแสดงออกมาให้คนอื่นได้รับรู้เพียงแค่นั้น...
มีบางแง่มุมที่ไม่เคยได้รู้ ฉันก็ได้รู้
บางเรื่องที่ฉันลืมไปอย่างไม่ได้ใส่ใจก็กลับมาอยู่ในความทรงจำอีกครั้ง ..
ฉันได้อ่าน Diary สีน้ำเงินเล่มนี้ได้มากพอดู ถึงได้รู้ว่า
สาเหตุที่เธอกลับมาอยู่ที่เกาะ มาช่วยกิจการที่บ้าน
เพราะอาการป่วยของเธอนั่นเอง
เธออยากกลับมาอยู่ใกล้ ๆ กลับมาดูแลแม่ของเธอในวาระสุดท้ายของตัวเอง ...
หมอบอกเธอว่า โรคมะเร็งที่เธอเป็นอยู่มันจะทำให้เธอมีชีวิตอยู่ได้อีกไม่นานนัก
เธอไม่กล้าแม้แต่จะบอกเรื่องนี้กับแม่ซึ่งทำงานหนักมาทั้งชีวิต
โดยที่ทั้งแม่และเธอไม่เคยได้รับการใส่ใจดูแลจากผู้เป็นพ่อเลย
..เธอกลัวแม่ของเธอรับไม่ได้ ..เธอไม่เคยบอกใครถึงสิ่งที่เธอเป็นอยู่
ทางบ้านรับรู้เพียงว่าเธอสุขภาพไม่ดี ....
ฉันนั่งนึกถึงแม่เธอที่เคยเจอะเจอเมื่อปีก่อน ผู้หญิงที่ดูเข้มแข็ง แกร่ง
อย่างไม่น่าเชื่อ แม่เธอบอกเสมอว่าที่ท่านอยู่ได้ทุกวันนี้ก็เพราะเธอ
เธอเป็นกำลังใจในการต่อสู้และการดำเนินไปของชีวิต..... แม่เธอจะรับได้ไหม
ถ้าวันนึงรู้ว่า กำลังใจของแม่กำลังจะจากไป...
ฉันรับรู้ถึงความเจ็บปวดที่เธอได้รับจากอาการข้างเคียงของโรคผ่านตัวหนังสือใน
Diary สีน้ำเงิน เธอเขียนไว้ว่า หลายต่อหลายครั้งที่เธอร้องไห้
และคิดถึงเพื่อนอย่างฉัน ยิ่งช่วงท้าย ๆ ของ Diary
ฉันได้เห็นชื่อของตัวเองบ่อยครั้งขึ้น
บ่อยมากจนรู้สึกว่าเวลานั้นเธอคงอยากให้ฉันอยู่ใกล้ๆ เธอจริง ๆ
แต่เธอไม่เคยโกรธที่ฉันห่างหายมาอย่างนี้ เธอบอกว่า
เธอรู้ข่าวคราวและความเป็นไปของฉันตลอดจากเพื่อนอีกคน
เธอรู้ว่าฉันเองก็มีเรื่องทุกข์ใจที่ต้องเผชิญอยู่เช่นกัน
เธอถึงไม่เคยเรียกร้องที่จะให้ฉันไปอยู่ข้างเธอยามนี้ ....
ฉันอ่าน Diary สีน้ำเงินเล่มนี้จนจบ ข้อความท้าย ๆ ของ Diary
คล้ายจะเป็นการสั่งเสีย ..เหมือนเธอรู้ว่าอะไรกำลังจะเกิดขึ้นกับเธอ
และเธอกำลังต้องการเพื่อนสักคนในเวลานี้ และคน ๆ นั้นก็คือฉัน
“ หากเธอมองฉันผ่านมิตรภาพของความเป็นเพื่อน
ฉันก็คงเป็นได้แค่เพียงเพื่อน”
แล้วฉันก็พบข้อความนี้อีกครั้ง มันเป็นข้อความสุดท้ายใน Diary
สีน้ำเงินเล่มนี้ ..ฉันอ่านมันจนจบ พร้อมกับปิดมันลงด้วยความรู้สึกผิด
นานแค่ไหนแล้วที่ฉันทำเพื่อนคนหนึ่งหายไปกับกาลเวลา
นี่ฉันเป็นเพื่อนชนิดไหนกันนี่
ยามที่เธอต้องการฉัน ฉันกลับห่างหายมาอย่างนี้
ฉันขอโทษ ขอโทษจริง ๆ ฉันสัญญา
พรุ่งนี้ฉันจะกลับไปเป็นเพื่อนที่ดีของเธอเหมือนก่อน กลับไปอยู่ข้างๆ
เธอยามที่เธอต้องการเพื่อนสักคน ....
แล้วพรุ่งนี้ฉันจะรีบไปหาเธอแต่เช้า
กลับไปทำหน้าที่ของเพื่อนที่พึงทำให้เพื่อน
...ฉันสัญญา เธอคงกำลังรอฉันอยู่ ....
วันนี้ฉันมาหาเธอที่บ้าน แต่สิ่งที่ฉันพบ ....
คือร่างของเธอที่นอนสงบนิ่งอยู่ตรงหน้า
...พบแม่ของเธอที่กำลังร้องไห้แทบขาดใจ
แม่โผเข้ากอดฉันเหมือนกำลังจะบอกว่า เธอไปแล้ว เธอจากไปแล้ว......
ฉันมาช้าไป มาช้าไปจริง ๆ
ฉันมาไม่ทันลมหายใจสุดท้ายของเธอด้วยซ้ำ ...
แม่เธอเล่าให้ฉันฟังหลังจากงานศพของเธอผ่านไป ...
แม่บอกว่าเธอมักจะพูดคุยถึงเรื่องราวของฉันให้แม่เธอได้รับรู้เสมอ
...เมื่อไหร่ที่เธอรับรู้ว่าฉันกำลังทุกข์ก็ดูเหมือนเธอกำลังทุกข์ไปกับฉันด้วย
..
แม่เคยบอกให้เธอมาหาฉันแต่เธอปฏิเสธ
เพราะเธอไม่อยากให้ฉันเห็นเธอในสภาพก่อนที่เธอจะจากไป
เธอกลัวว่าฉันจะเป็นห่วงเป็นกังวลไปกับเรื่องราวของเธอ
..แม่เธอบอกกับฉันว่าเธอห่วงฉันมาก แม้กระทั่งวาระสุดท้ายของชีวิตเธอ
เธอยังบอกกับแม่ว่า
ถ้าฉันมาที่บ้าน แสดงว่าฉันคงไม่ค่อยสบายใจ รู้สึกแย่กับชีวิต
..ฉันถึงพาตัวเองมาหาทะเลมาหาเพื่อนอย่างเธอ
...เธอฝากให้แม่ดูแลฉันแทนเธอด้วย ...
น้ำตาฉันยังคงอาบแก้ม ขอบคุณ ขอบคุณสำหรับทุก ๆ
ความห่วงใยที่เธอมีให้กันเสมอจนกระทั่ง วาระสุดท้ายของชีวิตเธอทะเลหน้าบ้านเธอที่ฉันเคยบอกว่า
เป็นทะเลที่สวยที่สุด วันนี้มันดูเศร้าไปถนัดตา ...หลับให้สบายเถอะเพื่อน
ฉันจะไม่มีวันลืมเพื่อนอย่างเธอไปได้เลย ..ฉันสัญญา...
วันนี้ฉันนั่งสำรวจตัวเองอีกครั้ง พร้อมกับถามตัวเองว่า
ฉันทำใครหล่นหายไปกับกาลเวลาอีกไหม ... แล้วถ้าฉันพบว่ามี
ฉันจะรีบกลับไปทวงถามให้เค้ากลับมาด้วยความรู้สึกดีๆ
และจะพยายามอย่างที่สุดที่จะรักษาเค้าไว้กับฉันตลอดไป
สุดที่รัก...รักที่สุด
สุดที่รัก' มาถามฉันว่า 'รักแค่ไหน'
ฉันตอบ 'รักที่สุด'
พ่อแม่มาถามฉันว่า 'รักแค่ไหน'
ฉันตอบ 'รักที่สุด'
พี่น้องมาถามฉันว่า 'รักแค่ไหน'
ฉันตอบ 'รักที่สุด'
เพื่อนสนิท มาถามฉันว่า 'รักแค่ไหน'
ฉันตอบ 'รักที่สุด'
สัตว์เลี้ยงฉันออกลูก
ฉันก็พูดกับมันว่า 'รักที่สุด'
ต้นไม้ฉันออกดอก
ฉันก็บอกมันว่า 'รักที่สุด'
สุดที่รัก กลับมาถามในวันหนึ่ง 'ตกลงเธอรักฉันที่สุดรึเปล่า'
ฉันตอบ 'รักที่สุด'
สุดที่รักถาม 'แล้วพ่อแม่ พี่น้องกับคนอื่นๆ ล่ะ ไม่ได้รักที่สุดเหรอ'
ฉันตอบ 'รักที่สุดเหมือนกัน'
สุดที่รักโมโห 'ฉันเป็นสุดที่รักของเธอ เธอต้องรักฉันที่สุดคนเดียว'
ฉันคิดนิดหนึ่ง 'แต่ฉัน...รักที่สุดทุกคน'
สุดที่รักงอน 'คนหลายใจ...ไปตายซะ'
ฉันผิดตรงไหน ที่ฉันรักคนสำคัญในชีวิตฉันทุกคน ฉันสับสน ฉันจึงไปโดดน้ำตายตามคำสุดท้ายของสุดที่รัก
ฉันขึ้นไปบนสะพานที่สูงที่สุด กระโดดลงไปในแม่น้ำตรงจุดที่ลึกที่สุด
ฉันไม่ตาย เพราะฉันว่ายน้ำเป็น และฉันก็ รักตัวเองที่สุด
ฉันว่ายน้ำไปข้างหน้าเรื่อยๆ จากแม่น้ำออกทะเล จากทะเลออกมหาสมุทร ว่ายจนกว่าจะสุดทาง ผ่านเกาะ ผ่านประเทศต่างๆ มากมาย
แล้วฉันก็วนกลับมาที่เดิม สะพานเดิมที่ฉันกระโดดน้ำฆ่าตัวตาย
ฉันค้นพบแล้วว่า...
โลกกลม
มีเกาะ มีประเทศ ตั้งอยู่บนตำแหน่งต่างๆ บนโลก ไม่ทับซ้อนกัน
ทุกเกาะ ทุกประเทศมีความสำคัญ มีหนึ่งเดียว และอยู่ทุกมุมสุดของโลก
เหมือนความรักของฉัน
เป็นทรงกลม
มีคนสำคัญตั้งอยู่บนตำแหน่งต่างๆ ของความรัก
แต่ละคนมีหนึ่งเดียว ไม่ทับซ้อนกัน
ทุกคนคือ 'สุดที่รัก' และฉันก็ 'รักที่สุด'
ฉันตอบ 'รักที่สุด'
พ่อแม่มาถามฉันว่า 'รักแค่ไหน'
ฉันตอบ 'รักที่สุด'
พี่น้องมาถามฉันว่า 'รักแค่ไหน'
ฉันตอบ 'รักที่สุด'
เพื่อนสนิท มาถามฉันว่า 'รักแค่ไหน'
ฉันตอบ 'รักที่สุด'
สัตว์เลี้ยงฉันออกลูก
ฉันก็พูดกับมันว่า 'รักที่สุด'
ต้นไม้ฉันออกดอก
ฉันก็บอกมันว่า 'รักที่สุด'
สุดที่รัก กลับมาถามในวันหนึ่ง 'ตกลงเธอรักฉันที่สุดรึเปล่า'
ฉันตอบ 'รักที่สุด'
สุดที่รักถาม 'แล้วพ่อแม่ พี่น้องกับคนอื่นๆ ล่ะ ไม่ได้รักที่สุดเหรอ'
ฉันตอบ 'รักที่สุดเหมือนกัน'
สุดที่รักโมโห 'ฉันเป็นสุดที่รักของเธอ เธอต้องรักฉันที่สุดคนเดียว'
ฉันคิดนิดหนึ่ง 'แต่ฉัน...รักที่สุดทุกคน'
สุดที่รักงอน 'คนหลายใจ...ไปตายซะ'
ฉันผิดตรงไหน ที่ฉันรักคนสำคัญในชีวิตฉันทุกคน ฉันสับสน ฉันจึงไปโดดน้ำตายตามคำสุดท้ายของสุดที่รัก
ฉันขึ้นไปบนสะพานที่สูงที่สุด กระโดดลงไปในแม่น้ำตรงจุดที่ลึกที่สุด
ฉันไม่ตาย เพราะฉันว่ายน้ำเป็น และฉันก็ รักตัวเองที่สุด
ฉันว่ายน้ำไปข้างหน้าเรื่อยๆ จากแม่น้ำออกทะเล จากทะเลออกมหาสมุทร ว่ายจนกว่าจะสุดทาง ผ่านเกาะ ผ่านประเทศต่างๆ มากมาย
แล้วฉันก็วนกลับมาที่เดิม สะพานเดิมที่ฉันกระโดดน้ำฆ่าตัวตาย
ฉันค้นพบแล้วว่า...
โลกกลม
มีเกาะ มีประเทศ ตั้งอยู่บนตำแหน่งต่างๆ บนโลก ไม่ทับซ้อนกัน
ทุกเกาะ ทุกประเทศมีความสำคัญ มีหนึ่งเดียว และอยู่ทุกมุมสุดของโลก
เหมือนความรักของฉัน
เป็นทรงกลม
มีคนสำคัญตั้งอยู่บนตำแหน่งต่างๆ ของความรัก
แต่ละคนมีหนึ่งเดียว ไม่ทับซ้อนกัน
ทุกคนคือ 'สุดที่รัก' และฉันก็ 'รักที่สุด'
ความรู้สึกยามฝนตก
ทำไมเวลาที่ฝนตก เรามักจะคิดถึงคนที่เรารัก เราผูกพัน
และบางครั้งก็รู้สึกเหงาด้วย
เมื่อก่อนนี้ ท้องฟ้า แผ่นดิน และผืนน้ำ เป็นเพื่อนรักกัน
ทั้งสามอยู่ใกล้ชิดติดกัน จนกระทั่งโลกได้กำเนิดพืชและสัตว์ขึ้น
แผ่นดินและผืนน้ำก็มัวแต่ดูแลเอาใจใส่พืชและสัตว์ จนละเลยและไม่สนใจท้องฟ้า
ท้องฟ้าก็เริ่มรู้สึกน้อยใจ และถอยตัวห่างออกไป ห่างออกไปทุกที ทุกที
จนถึงวันที่มีนกตัวแรกออกโบยบิน
แผ่นดินและผืนน้ำจึงได้รู้ว่าท้องฟ้าได้จากไปไกลแสนไกล แผ่นดินและผืนน้ำพยายามส่งเสียงเรียกท้องฟ้า
แต่ท้องฟ้าอยู่ไกลมาก เลยไม่ได้ยิน
นกตัวนั้นจึงอาสาที่จะไปบอกกับท้องฟ้า นกก็บินขึ้นสูง สูงขึ้น สูงขึ้น
และส่งเสียงเรียก แต่เสียงนกนั้นเบาเกินไป ไปไม่ถึงท้องฟ้า แต่นกก็สัญญาว่า
ต่อไปนี้นกทุกตัวจะบินขึ้นสู่ท้องฟ้าเพื่อนำข่าวจากแผ่นดินและผืนน้ำไปบอก
ผืนน้ำและแผ่นดินรู้สึกเศร้าใจที่เพื่อนได้ห่างออกไปไกล
และคิดถึงเพื่อนเหลือเกิน ผืนน้ำพยายามที่จะม้วนตัวเป็นเกลียวคลื่นครั้งแล้วครั้งเล่า
แผ่นดินพยายามยกตัวสูงจนตั้งตระหง่าน แต่นั่นก็ยังสูงไม่พอ ยังไม่ใกล้ท้องฟ้า
พระอาทิตย์ซึ่งเฝ้ามองดูเหตุการณ์มาโดยตลอด ก็บอกกับทั้งสองว่า
"เราอาจจะช่วยพวกเจ้าได้" พระอาทิตย์จึงอาสาช่วย
โดยการส่องแสงลงมายังผืนน้ำและแผ่นดิน ทำให้ระเหยกลายเป็นไอ ลอยไปรวมตัวกันเป็นก้อนเมฆ
ลอยขึ้นไปบอกข่าวแก่ท้องฟ้า เล่าเรื่องราวต่างๆเป็นรูปตามที่ แผ่นดินและผืนน้ำได้พบเจอมา
และบอกว่าแผ่นดินและผืนน้ำคิดถึงมาก
อยากให้ท้องฟ้าลงมาสนิทแนบชิดเหมือนเมื่อก่อน
ท้องฟ้าได้รับรู้เรื่องราว ก็รู้สึกเสียใจ แต่ก็กลับลงไปไม่ได้
"ฉันกลับลงไปไม่ได้หรอก เพราะฉันเติบโตขึ้น และอยู่สูงเกินไป ลงไปไม่ได้แล้ว
ฉันได้แผ่ขยายตัวเองจนกว้างขวาง ที่ฉันทำได้ก็เพียงแต่เฝ้ามองดูอยู่ไกลๆ
และโอบกอดแผ่นดินและผืนน้ำไว้อย่างอ่อนโยนเท่านั้น และถึงแม้จะมีนกบินมาส่งข่าว
แต่ฉันก็ยังคิดถึงแผ่นดินและผืนน้ำ และอยากจะบอกกับทั้งสองว่า
ฉันเองคิดถึงเพื่อนมากมายเพียงใด"
ก้อนเมฆก็ตอบว่า "อยู่บนนี้นานๆก็เหงาเหมือนกัน
บางทีก็อยากกลับลงไปข้างล่างบ้าง" ท้องฟ้าเลยบอกว่า "ฉันก็เหงาเหมือนกัน แต่ว่าฉันกลับลงไปไม่ได้
แต่เจ้าลงไปได้นี่ ถ้าอย่างนั้นฉันจะส่งเจ้ากลับลงไป
และความคิดถึงของฉันก็หนักมากพอที่จะส่งพวกเจ้าลงไปหมดทั้งท้องฟ้า"
จากนั้นก้อนเมฆทั้งหมดก็รวมตัวกัน
และรวมเข้ากับความคิดถึงอันมากมายของท้องฟ้า แล้วตกลงมาเป็นหยาดฝน ส่งผ่านความรัก
ความคิดถึงมายังแผ่นดินและผืนน้ำ
จึงไม่แปลก ถ้าเมื่อใดที่ฝนตก แล้วเราจะรู้สึกคิดถึงคนที่เรารัก
คนที่เราผูกพัน และบางครั้ง ท้องฟ้าก็ส่งความเหงาลงมาด้วย
และบางครั้งก็รู้สึกเหงาด้วย
เมื่อก่อนนี้ ท้องฟ้า แผ่นดิน และผืนน้ำ เป็นเพื่อนรักกัน
ทั้งสามอยู่ใกล้ชิดติดกัน จนกระทั่งโลกได้กำเนิดพืชและสัตว์ขึ้น
แผ่นดินและผืนน้ำก็มัวแต่ดูแลเอาใจใส่พืชและสัตว์ จนละเลยและไม่สนใจท้องฟ้า
ท้องฟ้าก็เริ่มรู้สึกน้อยใจ และถอยตัวห่างออกไป ห่างออกไปทุกที ทุกที
จนถึงวันที่มีนกตัวแรกออกโบยบิน
แผ่นดินและผืนน้ำจึงได้รู้ว่าท้องฟ้าได้จากไปไกลแสนไกล แผ่นดินและผืนน้ำพยายามส่งเสียงเรียกท้องฟ้า
แต่ท้องฟ้าอยู่ไกลมาก เลยไม่ได้ยิน
นกตัวนั้นจึงอาสาที่จะไปบอกกับท้องฟ้า นกก็บินขึ้นสูง สูงขึ้น สูงขึ้น
และส่งเสียงเรียก แต่เสียงนกนั้นเบาเกินไป ไปไม่ถึงท้องฟ้า แต่นกก็สัญญาว่า
ต่อไปนี้นกทุกตัวจะบินขึ้นสู่ท้องฟ้าเพื่อนำข่าวจากแผ่นดินและผืนน้ำไปบอก
ผืนน้ำและแผ่นดินรู้สึกเศร้าใจที่เพื่อนได้ห่างออกไปไกล
และคิดถึงเพื่อนเหลือเกิน ผืนน้ำพยายามที่จะม้วนตัวเป็นเกลียวคลื่นครั้งแล้วครั้งเล่า
แผ่นดินพยายามยกตัวสูงจนตั้งตระหง่าน แต่นั่นก็ยังสูงไม่พอ ยังไม่ใกล้ท้องฟ้า
พระอาทิตย์ซึ่งเฝ้ามองดูเหตุการณ์มาโดยตลอด ก็บอกกับทั้งสองว่า
"เราอาจจะช่วยพวกเจ้าได้" พระอาทิตย์จึงอาสาช่วย
โดยการส่องแสงลงมายังผืนน้ำและแผ่นดิน ทำให้ระเหยกลายเป็นไอ ลอยไปรวมตัวกันเป็นก้อนเมฆ
ลอยขึ้นไปบอกข่าวแก่ท้องฟ้า เล่าเรื่องราวต่างๆเป็นรูปตามที่ แผ่นดินและผืนน้ำได้พบเจอมา
และบอกว่าแผ่นดินและผืนน้ำคิดถึงมาก
อยากให้ท้องฟ้าลงมาสนิทแนบชิดเหมือนเมื่อก่อน
ท้องฟ้าได้รับรู้เรื่องราว ก็รู้สึกเสียใจ แต่ก็กลับลงไปไม่ได้
"ฉันกลับลงไปไม่ได้หรอก เพราะฉันเติบโตขึ้น และอยู่สูงเกินไป ลงไปไม่ได้แล้ว
ฉันได้แผ่ขยายตัวเองจนกว้างขวาง ที่ฉันทำได้ก็เพียงแต่เฝ้ามองดูอยู่ไกลๆ
และโอบกอดแผ่นดินและผืนน้ำไว้อย่างอ่อนโยนเท่านั้น และถึงแม้จะมีนกบินมาส่งข่าว
แต่ฉันก็ยังคิดถึงแผ่นดินและผืนน้ำ และอยากจะบอกกับทั้งสองว่า
ฉันเองคิดถึงเพื่อนมากมายเพียงใด"
ก้อนเมฆก็ตอบว่า "อยู่บนนี้นานๆก็เหงาเหมือนกัน
บางทีก็อยากกลับลงไปข้างล่างบ้าง" ท้องฟ้าเลยบอกว่า "ฉันก็เหงาเหมือนกัน แต่ว่าฉันกลับลงไปไม่ได้
แต่เจ้าลงไปได้นี่ ถ้าอย่างนั้นฉันจะส่งเจ้ากลับลงไป
และความคิดถึงของฉันก็หนักมากพอที่จะส่งพวกเจ้าลงไปหมดทั้งท้องฟ้า"
จากนั้นก้อนเมฆทั้งหมดก็รวมตัวกัน
และรวมเข้ากับความคิดถึงอันมากมายของท้องฟ้า แล้วตกลงมาเป็นหยาดฝน ส่งผ่านความรัก
ความคิดถึงมายังแผ่นดินและผืนน้ำ
จึงไม่แปลก ถ้าเมื่อใดที่ฝนตก แล้วเราจะรู้สึกคิดถึงคนที่เรารัก
คนที่เราผูกพัน และบางครั้ง ท้องฟ้าก็ส่งความเหงาลงมาด้วย
เสี้ยวหนึ่งของค;ามรัก
เสี้ยวหนึ่งในมิติความรักของเรา
เวลาใดก็ตามถ้าเราไม่แน่ใจในตัวเอง
เกิดความสงสัยว่าในขณะนี้เรารักคนคนนี้อยู่หรือเปล่านั้น
เราจะสามารถถามตัวเราเองด้วยคำถามง่ายๆเช่น
……
เมื่อเรารักใครก็ตามถ้าเป็นความรักที่แท้จริงแล้ว
เราจะรู้สึกอยากให้เขามีความสุข
เราจะรู้สึกอยากจะให้เขาได้พบเจอแต่สิ่งที่ดีๆ
และอยากให้คนอื่นๆนั้นรักเขาเหมือนที่เรารัก
……
หากเราอยากรู้ว่าใครคนนั้นได้รักเราอย่างแท้จริงหรือไม่
เราจะสังเกตได้จากการกระทำโดยทั่วไปที่ไม่มีการเสแสร้งหรือแสดง
เช่น เขาอยากให้เราได้กินอิ่มก่อนตัวเขาเองในยามที่ต่างก็หิวเป็นต้น
กลับกันหากเราอยากให้ใครกินอิ่มก่อนเราแล้ว เขาคือคนที่เรารัก
แม่ที่รักเราจะให้เรากินได้อิ่มก่อนตัวเองเสมอ เช่นเดียวกัน
……
กาลครั้งหนึ่งเราเคยคิดว่าถ้าเรามีแฟนเราคงจะไม่มีใจไปรักใครที่ไหนได้อีก
กาลครั้งนี้เราคิดว่าถึงเราจะมีแฟนที่เรารักแล้วเราก็ยังสามารถที่จะรักและจริงใจ
กับคนทุกคนที่เรารู้จักได้
……
กาลครั้งหนึ่งเราเคยสงสัยในเหตุผลที่ ว่าที่พ่อตาถามว่าที่ลูกเขยว่าทำไมถึงคิดแต่งกับลูกสาวตน
ว่าที่ลูกเขยตอบไปว่า her heart is gold หรือ หัวใจเธอเปรียบดังทอง
เราเคยคิดว่าหัวใจทองคำนั้นเป็นอย่างไร
ถ้าคนเราชอบที่จะคบกันที่จิตใจแล้ว
เราจึงสงสัยว่าคนที่มีจิตใจที่ดีงามนั้นเป็นอย่างไร
และเคยสงสัยว่าตัวเราเองนั้นจะสามารถพัฒนาจิตใจของตัวเองให้เป็นคนที่จิตใจดีงามบ้างได้หรือไม่
……
กาลครั้งหนึ่ง เราเคยคิดว่าเราไม่ควรจะใช้คำว่ารักอย่างพร่ำเพรื่อเกินไป
กาลครั้งนี้สิ เรากลับมีความคิดว่าเราควรจะมอบและแบ่งปันความรักให้คนรอบข้างอย่างพร่ำเพรื่อ
……
กาลครั้งหนึ่งเราเคยคิดว่า ความรักกับความใคร่นั้นเป็นสิ่งคู่กัน
กาลครั้งนี้ เราคิดว่าแม้สองสิ่งนี้จะเกี่ยวข้องกันบ้างแต่เรายังสามารถแยกความแตกต่างได้
สิ่งที่ชัดเจนคือความใคร่เป็นความต้องการพื้นฐานที่ติดตัวมาแต่เกิดแต่ความรักหาได้เป็นเช่นนั้น
ความใคร่อาจถือได้ว่าเป็นสัญชาติญาณ แต่ความรักนั้นไม่ใช่
และความใคร่เป็นความต้องการเป็นผู้รับ แต่ความรักนั้นเป็นความรู้ของผู้ให้
ถึงแม้ความรักจะไม่มีมาแต่เกิด แต่ความรักก็สามารถเกิดขึ้นกับใครก็ได้
โดยอาจเกิดจากการพัฒนาของจิตใจ และการยกระดับจิตใจให้สูงขึ้น
ความรักเป็นความรู้สึกที่วิเศษณ์
เพราะมีพื้นฐานมาจากการที่เราคำนึงและใส่ใจในความรู้สึกของผู้อื่น
แทนที่เราจะเห็นแก่ตัวซึ่งเป็นสิ่งที่กระทำได้ง่าย
แต่ความรักทำให้เรา สามารถแบ่งปันน้ำใจให้ผู้อื่นได้
ทำให้เราสามารถมีความปรารถนาดี มีความห่วงใย และอยากแบ่งปันความสุขคนที่เรารัก
รวมทั้งยังทำให้เราสามารถเสียสละเพื่อผู้อื่นได้ เพียงเพราะปรารถนาอยากให้คนเหล่านั้นมีความสุข
และพบเจอสิ่งที่ดีงาม ดังนี้จึงอาจถือว่าความรักเป็นสิ่งอัศจรรย์
เป็นสิ่งที่สร้างความสุขให้กับทั้งผู้ที่เป็นฝ่ายมอบความรักและผู้ที่ได้รับความรัก
……
เราสามารถมอบความรักที่แท้จริงให้ใครคนไหนสักกี่คนก็ได้อย่างเต็มที่โดยมิต้องเสียดายสิ่งใด
เพราะทุกครั้งที่เรามอบควากรักที่บริสุทธิ์ให้กับใครก็ตาม จิตใจของเราจักเต็มเปี่ยมไปด้วยความสุข
หากเรามอบรักให้ใครแล้วจิตใจกลับมีความทุกข์เจือปนอยู่แล้วล่ะก็
สิ่งที่เราได้ให้ไปนั้นยังมิใช่ความรักที่แท้จริง
……
ในชีวิตเรานั้น มีคนที่เรารักมากมาย
ทั้งพ่อแม่ พี่น้อง ญาติ เพื่อน ผู้ที่มีบุญคุณกับเราทั้งหลาย และคนที่เรารู้จักอีกมากมาย
ทั้งรุ่นน้องรุ่นพี่รวมทั้งถ้าวันหนึ่งเรามีแฟน เราก็คงรักแฟนเราอีกเช่นกัน
ในบุคคลที่กล่าวมาแล้วเหล่านี้เราไม่รู้หรอกว่าเรารักใครมากกว่ากัน
ไม่รู้ว่าเรารักใครมากแค่ไหน
ถึงแม้ว่าเราไม่อาจจะเปรียบเทียบได้
เรารู้เพียงแต่ ไม่ว่าเราจะรักใคร เราก็จะรักอย่างเต็มที่
เรารู้เพียงแต่ ทุกคนที่เรารักนั้นต่างก็เป็นคนที่เรารักมากมาย
และหากมีสิ่งไม่ดีเกิดกับบุคคลที่เรารักให้ต้องไม่สบายใจ
หรือหากเกิดเป็นอะไรไปไม่ว่าจะเป็นใครก็ตามเราก็คงต้องเสียใจไม่ต่างกัน
……
กาลครั้งหนึ่ง เราเคยคิดว่าคนที่เรารักจักต้องรักเราคนเดียว
ตอนเด็กเราเคยคิดว่าพ่อกับแม่จะต้องรักเราไม่น้อยกว่าใครแม้แต่พี่น้องของเราเอง
ถึงแม้เราจะทำตัวไม่ดีอย่างไรแต่ก็ไม่ต้องการให้ พ่อและแม่รักพี่ชายของเรามากกว่ารักเรา
เราเคยคิดว่าถ้าวันหนึ่งเรามีแฟน เราคงอยากให้เธอรักเราคนเดียวไม่ไปรักใครคนอื่นอีก
หากแฟนเราไปเดินกับผู้ชายคนอื่น เราคงหึงหวงและคงไม่ชอบแน่ๆรวมทั้งคงรู้สึกไม่ดีอย่างมาก
กาลครั้งนี้ เราสามารถจะรักโดยปราศจากเงื่อนไข ปราศจากความหึงหวง
และไม่ได้คิดว่าตัวเรานั้นเป็นเจ้าของคนที่เรารักเลย
เขาก็ยังมีชีวิตเป็นของเขาเอง สามารถทำสิ่งใดๆก็ที่ใจเขาอยากจะทำ
เขาจะรักใครอีกสักกี่คนก็เป็น เรื่องธรรมดา และเป็นสิ่งที่เรารู้สึกยินดี
คนที่เขารักอาจเป็นพ่อแม่ของเขาเองหรือญาติพี่น้องหรือเป็นแฟน
หรือบุคคลใดที่เขารู้จักและถึงแม้จะเป็นสัตว์เลี้ยงหรือสิ่งของก็ตาม
หากเป็นสิ่งที่เขารักเราจะรักบุคคลหรือสิ่งเหล่านั้นเช่นเดียวกัน
……
กาลครั้งหนึ่ง เราเชื่อว่าการเป็นคนเจ้าชู้ นั้นเป็นสิ่งที่ไม่ดี
กาลครั้งนี้ เราคิดว่าเจ้าชู้นั้นมีหลายแบบทั้งที่ ดีบ้างและไม่ดีบ้างแตกต่างกันออกไป
แบบที่เราคิดว่าไม่ดีที่สุดนั้น คือเจ้าชู้แบบพร่าผู้หญิง หรือพูดง่ายๆ ว่าพวกฟันแล้วทิ้ง
มีผู้เคยกล่าวว่ามีผู้ชายไม่น้อย ที่ขาดศีลธรรม ชอบพร่าผู้หญิงไม่เลือก
เมื่อพบใครก็พูดจาเกี้ยวพาราสีจนตายใจ ก็จะพร่าผู้หญิงคนนั้นแล้วทอดทิ้งไป
หรือถ้าไม่ทอดทิ้งก็จะหาประโยชน์คอยหาประโยชน์อยู่นั่นเอง
เมื่อพบคนใหม่จะทำเช่นนี้เรื่อยๆ ไม่สิ้นสุดตามความพอใจและโอกาส
เป็นการผิดศีลธรรมและมนุษยธรรมอย่างมาก
หากเป็นญาติพี่น้องหรือลูกหลานเราถูกรังแกถูกพร่าบ้างเราจะรู้สึกอย่างไร
ยิ่งถ้าท้องหรือมีลูกขึ้นมา แล้วการถูกทอดทิ้งจะยิ่งทรมานจิตใจ และเป็นการประจาน
ผู้หญิงคนอาจจะไม่อยากเข้าบ้าน ต้องซัดเซพเนจรยังความอับอายขายหน้าเป็นอันมาก
ต้องทุกข์ใจ และประสพกับความยากลำบากสาหัส
ต้องได้รับความพึงรังเกียจจาก ญาติพี่น้องมิตรสหายและสังคม
หากผู้หญิงคนนั้นมีจิตใจที่เข้มแข็งก็โชคดี แต่ถ้าไม่แล้ว
อาจต้องกลายไปเป็นผู้หญิงหากิน หรือค่าตัวตาย ทำแท้ง และเป็นปัญหาสังคม
เราซึ่งเป็นผู้ที่ก่อกรรมจะต้องเป็นผู้รับบาปอย่างมหันต์
ถ้าใครรู้ก็ตำหนิและเป็นที่รังเกียจจากสังคมที่ดี
เป็นที่รังเกียจของผู้หญิงดีๆ ไม่มีใครอยากรู้จักติดต่อคบหา ต้องเสียเกียรติ อนาคตหมองมัว
การเจ้าชู้พร่าผู้หญิงจึงเป็นการกระทำที่เลว เป็นกรรมอันชั่วช้า
สำหรับเราคิดว่าแม้จะมีเป็นส่วนน้อยแต่ก็พบเห็นได้ทั่วไปในสังคม
เป็นการกระทำที่ปราศจากความรักในเพื่อนมนุษย์ด้วยกัน
……
กาลครั้งหนึ่ง เราเคยคิดว่าถ้าเรามีแฟนแล้วต้องเลิกกัน
เราคงเสียใจ อกหัก คงจะเลิกรักกันและคงจะไม่อยากเจอะเจอเห็นหน้าพูดคุยกันอีก
กาลครั้งนี้นั้นเราคิดว่าหากเรารักใครแล้วคงจะไม่วันที่จะเลิกรักได้
คนที่เรารักไม่จำเป็นจะต้องเป็นกับแฟนกับเราเสมอไป
หรือหากคบกันกับเราเป็นแฟนแล้ว แฟนเราจะยังรักใครอีกก็ได้
หากวันหนึ่งต้องเลิกความสัมพันธ์การเป็นแฟนกันไม่ว่าด้วยเหตุใดก็ตาม
ก็คงจะยังรักกันเหมือนเดิมไม่ ไม่ต้องรู้สึกอกหัก และไม่ต้องเศร้าโศกเสียใจ
เราจะยังคงอยากพบเจอทักทายพูดคุยกันอีกไม่ต่างจากเดิม
หากคนที่เรารักจะมีแฟนหรือแต่งงานหรือมีสิ่งใดที่เป็นเรื่องดีๆเกิดขึ้นในชีวิตเขาก็ตาม
เราคงจะยินดีและดีใจด้วยกับเขาเป็นอย่างยิ่ง
……
กาลครั้งหนึ่ง เราอยากมีแฟน เฝ้ารอคอยว่าเมื่อไรจะมีคนมารักเข้าใจเราเสียที
เราเที่ยวไขว่คว้า เที่ยวเสาะหา ทั้งความรักและคนๆนั้นอยู่เรื่อยมา
เราเที่ยวเสาะหาความรักอยู่นานแสนนาน
พร้อมทั้งสงสัยในความหมายว่าความรักคืออะไรทำไมจึงมีหลากหลายนิยาม
เคยมีผู้รู้เคยพูดว่า เรื่องแบบนี้เมื่อถึงเวลาแล้วเดี๋ยวก็มาเอง
แต่เราก็ยังไม่เข้าใจและยังสงสัยว่า เมื่อไรจะถึงเวลา เมื่อไรจะมาเสียที
กาลครั้งนี้ เราก็ยังคงอยากจะมีแฟนอยู่เหมือนเดิม แต่
เราเข้าใจคำพูดของเพื่อนเราที่ว่าเขาไม่มีความคิดนี้มาหลายปีแล้ว
เราเข้าใจแล้วว่าเมื่อถึงเวลาก็มาเองหมายความว่าอย่างไร
เราเลิกวิ่งเสาะหาความรักและไม่สงสัยหรือสนใจว่าความรักคืออะไร
ตอนนี้เราคิดเพียงจะจริงใจและมอบความรักให้คนทุกคนเท่านั้นเอง
……
กาลครั้งหนึ่งเราเคยได้ยินว่าความรักนั้นเป็นสิ่งที่สวยงาม
ยามใดที่มีความรักเราจะมีแต่ความสุขโลกก็เป็นแต่สีชมพู
แต่มันก็มักจะเป็นแค่ช่วงเวลาสั้นๆเท่านั้นสักพัก เวลาก็มักจะทำให้
บางสิ่งบางอย่างเกิดการเปลี่ยนแปลง อยู่เสมอๆ
กาลครั้งนี้เรา ได้รู้จักความรักที่อยู่เหนือการเวลา ที่ไม่มีสิ่งใดๆเปลี่ยนแปลงได้
แม้เราจะเคยได้ยินว่าความรักนั้นสวยงาม แต่วันหนึ่งเราก็เข้าใจอย่างลึกซึ้ง ในความงามของความรัก
ว่าเป็นสิ่งที่ดี และมีคุณค่ายิ่งเพียงใด ได้มีโอกาสรับรู้ว่าความรักนั้นวิเศษณ์เพียงใด
แค่นั่งพิมพ์ในตอนนี้เราก็มีความสุขแล้ว
แต่กว่าจะมีวันนี้ กว่าจะเข้าใจและรู้ซึ้งถึงคุณค่าของความรัก กว่าจะมีวันที่เราจะรู้จักความรักที่แท้จริง
กว่าจะมีวันที่เราสามารถมอบความรักที่บริสุทธิ์ ให้แก่ผู้อื่นได้นั้น
เวลาก็ผ่านล่วงเลยจนเกือบถึง 1 ใน 3 ของชีวิต
แต่เราก็ไม่ได้เสียดายเวลาที่ผ่านมาที่ใช้ไปในการเรียนรู้และลองผิดลองถูกเลย
อย่างน้อยเราก็สามารถค้นพบอีกหลายสิ่งเช่น จากที่เราเคยรู้เพียงว่าความรักนั้นสวยงาม
มาตอนนี้เรายิ่งเข้าใจซึ้งในความสวยงามนั้นมากยิ่งขึ้นกว่าเดิม
และพบว่าการเรียนรู้ไม่ได้ใช้เวลาเพียงแค่วันหนึ่งหรือสองวัน
แต่ในแต่ละวันที่ผ่านไปเราจะต้องพัฒนาความคิด ความรัก และจิตใจ
ให้ดีขึ้นอยู่เสมอ หรืออย่างน้อย ก็ไม่ให้ลดน้อยถอยลงกว่าเดิม
……
กาลครั้งหนึ่ง เราเคยอยากให้คนที่เรารักเป็นแฟนกับเรา
กาลครั้งนี้ เราคิดว่ามันไม่ใช่สิ่งคัญกับการที่คนที่เรารักทุกคนต้องมาเป็นแฟนเรา
ลางที เราอยากให้คนที่เรารักมีแฟนเป็นคนที่มีสิ่งต่างๆ ดีกว่าเราด้วยซ้ำไป
เราอยากให้คนนั้นเป็นคนที่เอาใจใส่คนที่เรารัก
เราอยากให้คนนั้นเป็นคนมีเวลาให้คนที่เรารักมากกว่าเรา
เราอยากให้คนนั้นมีความรักที่แท้จริง ไม่หวังสิ่งตอบแทนเหมือนที่เรารัก
……
หากเปรียบกับชีวิตของคน
ยามสุขล้นจนใจมันยั้งไม่อยู่
ก็คงเปรียบได้กับฤดู .. คงเป็นฤดูที่แสนสดใส
แต่ถ้าวันหนึ่งวันใดที่ใจเจ็บจนทุกข์
ดังพายุที่โหมเข้าใส่ บอกกับตัวเองเอาไว้
ความเจ็บต้องมีวันหาย ไม่ต่างอะไรที่เราต้องเจอทุกข์ฤดู
อดทนเวลาที่ฝนพรำ อย่างน้อยก็ทำให้เราได้เห็นถึงความแตกต่าง
เมื่อวันเวลาที่ฝนจางฟ้าก็คงสว่างและทำให้เราได้เข้าใจ
ว่ามันคุ้มค่าแค่ไหนที่เฝ้ารอ
……
ถ้าฉันรู้ว่ารักมันงดงามมากอย่างนี้
หากได้รู้ก็คงไม่ปล่อยมานาน
จะรีบไขว่คว้าตั้งแต่ครั้งเมื่อวันวาน
ไม่ยอมจะผ่านไม่ยอมจะปล่อยให้มันหลุดลอย
มาวันนี้นี้เมื้อฉันได้พบมัน
จึงได้รู้ว่าความรักนี้ช่างวิเศษเพียงใด
จะคอยรักษาดูแลรักนี้เรื่อยไป
ไม่ยอมให้ใครเข้ามาทำร้าย
เวลาใดก็ตามถ้าเราไม่แน่ใจในตัวเอง
เกิดความสงสัยว่าในขณะนี้เรารักคนคนนี้อยู่หรือเปล่านั้น
เราจะสามารถถามตัวเราเองด้วยคำถามง่ายๆเช่น
……
เมื่อเรารักใครก็ตามถ้าเป็นความรักที่แท้จริงแล้ว
เราจะรู้สึกอยากให้เขามีความสุข
เราจะรู้สึกอยากจะให้เขาได้พบเจอแต่สิ่งที่ดีๆ
และอยากให้คนอื่นๆนั้นรักเขาเหมือนที่เรารัก
……
หากเราอยากรู้ว่าใครคนนั้นได้รักเราอย่างแท้จริงหรือไม่
เราจะสังเกตได้จากการกระทำโดยทั่วไปที่ไม่มีการเสแสร้งหรือแสดง
เช่น เขาอยากให้เราได้กินอิ่มก่อนตัวเขาเองในยามที่ต่างก็หิวเป็นต้น
กลับกันหากเราอยากให้ใครกินอิ่มก่อนเราแล้ว เขาคือคนที่เรารัก
แม่ที่รักเราจะให้เรากินได้อิ่มก่อนตัวเองเสมอ เช่นเดียวกัน
……
กาลครั้งหนึ่งเราเคยคิดว่าถ้าเรามีแฟนเราคงจะไม่มีใจไปรักใครที่ไหนได้อีก
กาลครั้งนี้เราคิดว่าถึงเราจะมีแฟนที่เรารักแล้วเราก็ยังสามารถที่จะรักและจริงใจ
กับคนทุกคนที่เรารู้จักได้
……
กาลครั้งหนึ่งเราเคยสงสัยในเหตุผลที่ ว่าที่พ่อตาถามว่าที่ลูกเขยว่าทำไมถึงคิดแต่งกับลูกสาวตน
ว่าที่ลูกเขยตอบไปว่า her heart is gold หรือ หัวใจเธอเปรียบดังทอง
เราเคยคิดว่าหัวใจทองคำนั้นเป็นอย่างไร
ถ้าคนเราชอบที่จะคบกันที่จิตใจแล้ว
เราจึงสงสัยว่าคนที่มีจิตใจที่ดีงามนั้นเป็นอย่างไร
และเคยสงสัยว่าตัวเราเองนั้นจะสามารถพัฒนาจิตใจของตัวเองให้เป็นคนที่จิตใจดีงามบ้างได้หรือไม่
……
กาลครั้งหนึ่ง เราเคยคิดว่าเราไม่ควรจะใช้คำว่ารักอย่างพร่ำเพรื่อเกินไป
กาลครั้งนี้สิ เรากลับมีความคิดว่าเราควรจะมอบและแบ่งปันความรักให้คนรอบข้างอย่างพร่ำเพรื่อ
……
กาลครั้งหนึ่งเราเคยคิดว่า ความรักกับความใคร่นั้นเป็นสิ่งคู่กัน
กาลครั้งนี้ เราคิดว่าแม้สองสิ่งนี้จะเกี่ยวข้องกันบ้างแต่เรายังสามารถแยกความแตกต่างได้
สิ่งที่ชัดเจนคือความใคร่เป็นความต้องการพื้นฐานที่ติดตัวมาแต่เกิดแต่ความรักหาได้เป็นเช่นนั้น
ความใคร่อาจถือได้ว่าเป็นสัญชาติญาณ แต่ความรักนั้นไม่ใช่
และความใคร่เป็นความต้องการเป็นผู้รับ แต่ความรักนั้นเป็นความรู้ของผู้ให้
ถึงแม้ความรักจะไม่มีมาแต่เกิด แต่ความรักก็สามารถเกิดขึ้นกับใครก็ได้
โดยอาจเกิดจากการพัฒนาของจิตใจ และการยกระดับจิตใจให้สูงขึ้น
ความรักเป็นความรู้สึกที่วิเศษณ์
เพราะมีพื้นฐานมาจากการที่เราคำนึงและใส่ใจในความรู้สึกของผู้อื่น
แทนที่เราจะเห็นแก่ตัวซึ่งเป็นสิ่งที่กระทำได้ง่าย
แต่ความรักทำให้เรา สามารถแบ่งปันน้ำใจให้ผู้อื่นได้
ทำให้เราสามารถมีความปรารถนาดี มีความห่วงใย และอยากแบ่งปันความสุขคนที่เรารัก
รวมทั้งยังทำให้เราสามารถเสียสละเพื่อผู้อื่นได้ เพียงเพราะปรารถนาอยากให้คนเหล่านั้นมีความสุข
และพบเจอสิ่งที่ดีงาม ดังนี้จึงอาจถือว่าความรักเป็นสิ่งอัศจรรย์
เป็นสิ่งที่สร้างความสุขให้กับทั้งผู้ที่เป็นฝ่ายมอบความรักและผู้ที่ได้รับความรัก
……
เราสามารถมอบความรักที่แท้จริงให้ใครคนไหนสักกี่คนก็ได้อย่างเต็มที่โดยมิต้องเสียดายสิ่งใด
เพราะทุกครั้งที่เรามอบควากรักที่บริสุทธิ์ให้กับใครก็ตาม จิตใจของเราจักเต็มเปี่ยมไปด้วยความสุข
หากเรามอบรักให้ใครแล้วจิตใจกลับมีความทุกข์เจือปนอยู่แล้วล่ะก็
สิ่งที่เราได้ให้ไปนั้นยังมิใช่ความรักที่แท้จริง
……
ในชีวิตเรานั้น มีคนที่เรารักมากมาย
ทั้งพ่อแม่ พี่น้อง ญาติ เพื่อน ผู้ที่มีบุญคุณกับเราทั้งหลาย และคนที่เรารู้จักอีกมากมาย
ทั้งรุ่นน้องรุ่นพี่รวมทั้งถ้าวันหนึ่งเรามีแฟน เราก็คงรักแฟนเราอีกเช่นกัน
ในบุคคลที่กล่าวมาแล้วเหล่านี้เราไม่รู้หรอกว่าเรารักใครมากกว่ากัน
ไม่รู้ว่าเรารักใครมากแค่ไหน
ถึงแม้ว่าเราไม่อาจจะเปรียบเทียบได้
เรารู้เพียงแต่ ไม่ว่าเราจะรักใคร เราก็จะรักอย่างเต็มที่
เรารู้เพียงแต่ ทุกคนที่เรารักนั้นต่างก็เป็นคนที่เรารักมากมาย
และหากมีสิ่งไม่ดีเกิดกับบุคคลที่เรารักให้ต้องไม่สบายใจ
หรือหากเกิดเป็นอะไรไปไม่ว่าจะเป็นใครก็ตามเราก็คงต้องเสียใจไม่ต่างกัน
……
กาลครั้งหนึ่ง เราเคยคิดว่าคนที่เรารักจักต้องรักเราคนเดียว
ตอนเด็กเราเคยคิดว่าพ่อกับแม่จะต้องรักเราไม่น้อยกว่าใครแม้แต่พี่น้องของเราเอง
ถึงแม้เราจะทำตัวไม่ดีอย่างไรแต่ก็ไม่ต้องการให้ พ่อและแม่รักพี่ชายของเรามากกว่ารักเรา
เราเคยคิดว่าถ้าวันหนึ่งเรามีแฟน เราคงอยากให้เธอรักเราคนเดียวไม่ไปรักใครคนอื่นอีก
หากแฟนเราไปเดินกับผู้ชายคนอื่น เราคงหึงหวงและคงไม่ชอบแน่ๆรวมทั้งคงรู้สึกไม่ดีอย่างมาก
กาลครั้งนี้ เราสามารถจะรักโดยปราศจากเงื่อนไข ปราศจากความหึงหวง
และไม่ได้คิดว่าตัวเรานั้นเป็นเจ้าของคนที่เรารักเลย
เขาก็ยังมีชีวิตเป็นของเขาเอง สามารถทำสิ่งใดๆก็ที่ใจเขาอยากจะทำ
เขาจะรักใครอีกสักกี่คนก็เป็น เรื่องธรรมดา และเป็นสิ่งที่เรารู้สึกยินดี
คนที่เขารักอาจเป็นพ่อแม่ของเขาเองหรือญาติพี่น้องหรือเป็นแฟน
หรือบุคคลใดที่เขารู้จักและถึงแม้จะเป็นสัตว์เลี้ยงหรือสิ่งของก็ตาม
หากเป็นสิ่งที่เขารักเราจะรักบุคคลหรือสิ่งเหล่านั้นเช่นเดียวกัน
……
กาลครั้งหนึ่ง เราเชื่อว่าการเป็นคนเจ้าชู้ นั้นเป็นสิ่งที่ไม่ดี
กาลครั้งนี้ เราคิดว่าเจ้าชู้นั้นมีหลายแบบทั้งที่ ดีบ้างและไม่ดีบ้างแตกต่างกันออกไป
แบบที่เราคิดว่าไม่ดีที่สุดนั้น คือเจ้าชู้แบบพร่าผู้หญิง หรือพูดง่ายๆ ว่าพวกฟันแล้วทิ้ง
มีผู้เคยกล่าวว่ามีผู้ชายไม่น้อย ที่ขาดศีลธรรม ชอบพร่าผู้หญิงไม่เลือก
เมื่อพบใครก็พูดจาเกี้ยวพาราสีจนตายใจ ก็จะพร่าผู้หญิงคนนั้นแล้วทอดทิ้งไป
หรือถ้าไม่ทอดทิ้งก็จะหาประโยชน์คอยหาประโยชน์อยู่นั่นเอง
เมื่อพบคนใหม่จะทำเช่นนี้เรื่อยๆ ไม่สิ้นสุดตามความพอใจและโอกาส
เป็นการผิดศีลธรรมและมนุษยธรรมอย่างมาก
หากเป็นญาติพี่น้องหรือลูกหลานเราถูกรังแกถูกพร่าบ้างเราจะรู้สึกอย่างไร
ยิ่งถ้าท้องหรือมีลูกขึ้นมา แล้วการถูกทอดทิ้งจะยิ่งทรมานจิตใจ และเป็นการประจาน
ผู้หญิงคนอาจจะไม่อยากเข้าบ้าน ต้องซัดเซพเนจรยังความอับอายขายหน้าเป็นอันมาก
ต้องทุกข์ใจ และประสพกับความยากลำบากสาหัส
ต้องได้รับความพึงรังเกียจจาก ญาติพี่น้องมิตรสหายและสังคม
หากผู้หญิงคนนั้นมีจิตใจที่เข้มแข็งก็โชคดี แต่ถ้าไม่แล้ว
อาจต้องกลายไปเป็นผู้หญิงหากิน หรือค่าตัวตาย ทำแท้ง และเป็นปัญหาสังคม
เราซึ่งเป็นผู้ที่ก่อกรรมจะต้องเป็นผู้รับบาปอย่างมหันต์
ถ้าใครรู้ก็ตำหนิและเป็นที่รังเกียจจากสังคมที่ดี
เป็นที่รังเกียจของผู้หญิงดีๆ ไม่มีใครอยากรู้จักติดต่อคบหา ต้องเสียเกียรติ อนาคตหมองมัว
การเจ้าชู้พร่าผู้หญิงจึงเป็นการกระทำที่เลว เป็นกรรมอันชั่วช้า
สำหรับเราคิดว่าแม้จะมีเป็นส่วนน้อยแต่ก็พบเห็นได้ทั่วไปในสังคม
เป็นการกระทำที่ปราศจากความรักในเพื่อนมนุษย์ด้วยกัน
……
กาลครั้งหนึ่ง เราเคยคิดว่าถ้าเรามีแฟนแล้วต้องเลิกกัน
เราคงเสียใจ อกหัก คงจะเลิกรักกันและคงจะไม่อยากเจอะเจอเห็นหน้าพูดคุยกันอีก
กาลครั้งนี้นั้นเราคิดว่าหากเรารักใครแล้วคงจะไม่วันที่จะเลิกรักได้
คนที่เรารักไม่จำเป็นจะต้องเป็นกับแฟนกับเราเสมอไป
หรือหากคบกันกับเราเป็นแฟนแล้ว แฟนเราจะยังรักใครอีกก็ได้
หากวันหนึ่งต้องเลิกความสัมพันธ์การเป็นแฟนกันไม่ว่าด้วยเหตุใดก็ตาม
ก็คงจะยังรักกันเหมือนเดิมไม่ ไม่ต้องรู้สึกอกหัก และไม่ต้องเศร้าโศกเสียใจ
เราจะยังคงอยากพบเจอทักทายพูดคุยกันอีกไม่ต่างจากเดิม
หากคนที่เรารักจะมีแฟนหรือแต่งงานหรือมีสิ่งใดที่เป็นเรื่องดีๆเกิดขึ้นในชีวิตเขาก็ตาม
เราคงจะยินดีและดีใจด้วยกับเขาเป็นอย่างยิ่ง
……
กาลครั้งหนึ่ง เราอยากมีแฟน เฝ้ารอคอยว่าเมื่อไรจะมีคนมารักเข้าใจเราเสียที
เราเที่ยวไขว่คว้า เที่ยวเสาะหา ทั้งความรักและคนๆนั้นอยู่เรื่อยมา
เราเที่ยวเสาะหาความรักอยู่นานแสนนาน
พร้อมทั้งสงสัยในความหมายว่าความรักคืออะไรทำไมจึงมีหลากหลายนิยาม
เคยมีผู้รู้เคยพูดว่า เรื่องแบบนี้เมื่อถึงเวลาแล้วเดี๋ยวก็มาเอง
แต่เราก็ยังไม่เข้าใจและยังสงสัยว่า เมื่อไรจะถึงเวลา เมื่อไรจะมาเสียที
กาลครั้งนี้ เราก็ยังคงอยากจะมีแฟนอยู่เหมือนเดิม แต่
เราเข้าใจคำพูดของเพื่อนเราที่ว่าเขาไม่มีความคิดนี้มาหลายปีแล้ว
เราเข้าใจแล้วว่าเมื่อถึงเวลาก็มาเองหมายความว่าอย่างไร
เราเลิกวิ่งเสาะหาความรักและไม่สงสัยหรือสนใจว่าความรักคืออะไร
ตอนนี้เราคิดเพียงจะจริงใจและมอบความรักให้คนทุกคนเท่านั้นเอง
……
กาลครั้งหนึ่งเราเคยได้ยินว่าความรักนั้นเป็นสิ่งที่สวยงาม
ยามใดที่มีความรักเราจะมีแต่ความสุขโลกก็เป็นแต่สีชมพู
แต่มันก็มักจะเป็นแค่ช่วงเวลาสั้นๆเท่านั้นสักพัก เวลาก็มักจะทำให้
บางสิ่งบางอย่างเกิดการเปลี่ยนแปลง อยู่เสมอๆ
กาลครั้งนี้เรา ได้รู้จักความรักที่อยู่เหนือการเวลา ที่ไม่มีสิ่งใดๆเปลี่ยนแปลงได้
แม้เราจะเคยได้ยินว่าความรักนั้นสวยงาม แต่วันหนึ่งเราก็เข้าใจอย่างลึกซึ้ง ในความงามของความรัก
ว่าเป็นสิ่งที่ดี และมีคุณค่ายิ่งเพียงใด ได้มีโอกาสรับรู้ว่าความรักนั้นวิเศษณ์เพียงใด
แค่นั่งพิมพ์ในตอนนี้เราก็มีความสุขแล้ว
แต่กว่าจะมีวันนี้ กว่าจะเข้าใจและรู้ซึ้งถึงคุณค่าของความรัก กว่าจะมีวันที่เราจะรู้จักความรักที่แท้จริง
กว่าจะมีวันที่เราสามารถมอบความรักที่บริสุทธิ์ ให้แก่ผู้อื่นได้นั้น
เวลาก็ผ่านล่วงเลยจนเกือบถึง 1 ใน 3 ของชีวิต
แต่เราก็ไม่ได้เสียดายเวลาที่ผ่านมาที่ใช้ไปในการเรียนรู้และลองผิดลองถูกเลย
อย่างน้อยเราก็สามารถค้นพบอีกหลายสิ่งเช่น จากที่เราเคยรู้เพียงว่าความรักนั้นสวยงาม
มาตอนนี้เรายิ่งเข้าใจซึ้งในความสวยงามนั้นมากยิ่งขึ้นกว่าเดิม
และพบว่าการเรียนรู้ไม่ได้ใช้เวลาเพียงแค่วันหนึ่งหรือสองวัน
แต่ในแต่ละวันที่ผ่านไปเราจะต้องพัฒนาความคิด ความรัก และจิตใจ
ให้ดีขึ้นอยู่เสมอ หรืออย่างน้อย ก็ไม่ให้ลดน้อยถอยลงกว่าเดิม
……
กาลครั้งหนึ่ง เราเคยอยากให้คนที่เรารักเป็นแฟนกับเรา
กาลครั้งนี้ เราคิดว่ามันไม่ใช่สิ่งคัญกับการที่คนที่เรารักทุกคนต้องมาเป็นแฟนเรา
ลางที เราอยากให้คนที่เรารักมีแฟนเป็นคนที่มีสิ่งต่างๆ ดีกว่าเราด้วยซ้ำไป
เราอยากให้คนนั้นเป็นคนที่เอาใจใส่คนที่เรารัก
เราอยากให้คนนั้นเป็นคนมีเวลาให้คนที่เรารักมากกว่าเรา
เราอยากให้คนนั้นมีความรักที่แท้จริง ไม่หวังสิ่งตอบแทนเหมือนที่เรารัก
……
หากเปรียบกับชีวิตของคน
ยามสุขล้นจนใจมันยั้งไม่อยู่
ก็คงเปรียบได้กับฤดู .. คงเป็นฤดูที่แสนสดใส
แต่ถ้าวันหนึ่งวันใดที่ใจเจ็บจนทุกข์
ดังพายุที่โหมเข้าใส่ บอกกับตัวเองเอาไว้
ความเจ็บต้องมีวันหาย ไม่ต่างอะไรที่เราต้องเจอทุกข์ฤดู
อดทนเวลาที่ฝนพรำ อย่างน้อยก็ทำให้เราได้เห็นถึงความแตกต่าง
เมื่อวันเวลาที่ฝนจางฟ้าก็คงสว่างและทำให้เราได้เข้าใจ
ว่ามันคุ้มค่าแค่ไหนที่เฝ้ารอ
……
ถ้าฉันรู้ว่ารักมันงดงามมากอย่างนี้
หากได้รู้ก็คงไม่ปล่อยมานาน
จะรีบไขว่คว้าตั้งแต่ครั้งเมื่อวันวาน
ไม่ยอมจะผ่านไม่ยอมจะปล่อยให้มันหลุดลอย
มาวันนี้นี้เมื้อฉันได้พบมัน
จึงได้รู้ว่าความรักนี้ช่างวิเศษเพียงใด
จะคอยรักษาดูแลรักนี้เรื่อยไป
ไม่ยอมให้ใครเข้ามาทำร้าย
เมื่อคุณไม่ใช่คนแรก
นช่วงของความรัก บางคน บางคู่อาจจะเจอปัญหาที่ว่า แฟนหรือคนรักของคุณไม่ได้ชอบคุณเป็นคนแรก จริงอยูนะคะ ไม่ว่าจะเป็นผู้ชายหรือผู้หญิงส่วนใหญ่ แล้วก้อจะเคยรู้สึกชอบหรือรักกับคน อื่นมาก่อน
แท้จริงแล้วการที่เค้าจะรักใครมาก่อนนั้นไม่ใช่ปัญหาเลยนะคะ ถ้าหากคุณไม่เป็นคนคิดมากเกินไป เพราะการที่เค้าตกลงคบกับคุณนั่นอาจจะแสดงให้เห็นได้ว่า “ เค้าได้ลืมคนที่แล้วของเค้าได้แล้ว”
แต่ถ้าหากคุณกลับคิดว่า “เค้าเอาคุณมาเพื่อที่จะใช้คุณแทนที่คนเก่าของเค้าล่ะก้อ” ขอให้คุณคิดนะคะว่าตัวคุณนั้นจะต้องมีอะไรที่คล้ายหรือเหมือนกับ คนเก่าของ เค้า เค้าจึงได้เลือกคุณมาแทนที่”
แล้วสักวันเค้าจะรักคุณที่คุณเป็นตัวของตัวเอง เมื่อเค้าได้ใช้เวลาลืมคนเก่าของเค้าได้แล้ว และเพื่อที่จะให้ความรักของคุณมีความสุขด้วยกันทั้งสองฝ่ายนะคะ คุณก็จงคิดว่า “ขอให้คิดถึงแต่ตอนนี้และอนาคต”(ว่าตอนนี้เค้ารักคุณดีอยู่หรือเปล่า แล้วคุณก็จะมีความสุขกับความรักของคุณ
แท้จริงแล้วการที่เค้าจะรักใครมาก่อนนั้นไม่ใช่ปัญหาเลยนะคะ ถ้าหากคุณไม่เป็นคนคิดมากเกินไป เพราะการที่เค้าตกลงคบกับคุณนั่นอาจจะแสดงให้เห็นได้ว่า “ เค้าได้ลืมคนที่แล้วของเค้าได้แล้ว”
แต่ถ้าหากคุณกลับคิดว่า “เค้าเอาคุณมาเพื่อที่จะใช้คุณแทนที่คนเก่าของเค้าล่ะก้อ” ขอให้คุณคิดนะคะว่าตัวคุณนั้นจะต้องมีอะไรที่คล้ายหรือเหมือนกับ คนเก่าของ เค้า เค้าจึงได้เลือกคุณมาแทนที่”
แล้วสักวันเค้าจะรักคุณที่คุณเป็นตัวของตัวเอง เมื่อเค้าได้ใช้เวลาลืมคนเก่าของเค้าได้แล้ว และเพื่อที่จะให้ความรักของคุณมีความสุขด้วยกันทั้งสองฝ่ายนะคะ คุณก็จงคิดว่า “ขอให้คิดถึงแต่ตอนนี้และอนาคต”(ว่าตอนนี้เค้ารักคุณดีอยู่หรือเปล่า แล้วคุณก็จะมีความสุขกับความรักของคุณ
เพราะรัก (เฮ้อเศร้า)
ฉันตื่นนอนในตอนเช้าพร้อมกับโทรไปหาเธอว่าเมื่อคืนหลับฝันดีไหม"
เธอรับสายพร้อมกับตอบกลับมาด้วยน้ำเสียงหงุดหงิดว่าจะรู้ไปทำไมหรอ
"ฉันออกจากบ้านไปรับเธอเพื่อนั่งรถเมล์ไปส่งเธอที่ทำงาน"
เธอทำหน้าเบื่อเมื่อเห็นหน้าฉันแล้วพูดออกมาว่า เมื่อไหร่จะได้นั่งรถเก๋งสักที
"ฉันพาเธอไปทานอาหารเช้าที่ร้านข้าวแกงเล็กๆหน้าปากซอย"
เธอส่ายหน้าแล้วบอกกับฉันว่า อยากเปลี่ยนไปนั่งจิบกาแฟในห้องแอร์เย็นๆจัง
"ฉันเดินไปส่งเธอถึงห้องทำงาน และบอกว่าเย็นนี้จะรีบมารับให้เร็วที่สุด"
เธอพูดใส่อารมณ์ออกมาว่าจะมาก็แต่งตัวให้ดีกว่านี้ เธออายเพื่อน
"ฉันโทรไปหาเธอในตอนสายเพื่อถามว่างานยุ่งมากหรือเปล่า"
"ฉันโทรกลับไปหาเธออีกรอบเพื่อบอกว่าอย่าลืมที่จะทานข้าวเที่ยง"
เธอรำคาญแล้วพูดออกมาว่าจะคอยบอกทำไมเธอโตแล้วนะ ไม่ใช่เด็ก ๆ
"ฉันรีบไปรับเธอให้ไวที่สุดเมื่อถึงเวลาเลิกงานคอยนั่งมองว่า เมื่อไรเธอจะมาสักที"
เธอเดินออกมาบอกฉันว่า ให้นั่งรออีกสักสองชั่วโมงกำลังทำธุระส่วนตัวอยู่
"ฉันบอกข่าวดีกับเธอเมื่อทานข้าวเย็นเสร็จว่า ไปดูคอนโดใหม่มาแล้วมันสวยมาก"
เธอบอกว่าก็แล้วยังไง จริงจริงแล้วเธออยากได้บ้านเดี่ยวกลางสวนหย่อมมากกว่า
"ฉันคุยกับเธอเรื่องเงินที่จะช่วยกันเก็บ เพื่อนำไปดาวน์รถใหม่เมื่อสิ้นเดือนนี้"
เธอก้มหน้าแล้วบอกว่านั่นมันไม่ใช่เรื่องของฉัน
ฉันคือผู้ที่จะถือกุญแจเก็บไว้ในมือ
"ฉันเดินหาตู้โทรศัพท์หยอดเหรียญ เมื่อเธอลืมคุยธุระสำคัญกับเพื่อน"
เธอบอกว่าไม่ต้องแล้วพรุ่งนี้ช่วยเตรียมเงิน ให้ทีจะขอไปซื้อมือถือสักเครื่อง
แล้ววันแห่งความถึงที่สุดก็มาถึง
เธอจากฉันไป เมื่อเจอกับใครคนใหม่
เธอไม่มีคำลาใดใดทั้งสิ้น
“ไปเถอะนะ ไปอยู่กับเขา เธอจะได้ยิ้มได้สักที”
ฉันพูดกับเธอในใจ
แล้ววันแห่งความถึงที่สุดก็มาถึงอีก
เธอกลับมาหาฉัน เมื่อเขาทิ้งเธอไป
เธอบอกว่าขอโทษที่จากไป
“ไม่เป็นไร กลับมานะ มาอยู่ด้วยกันต่อ”
ฉันพูดกับเธอออกมา
อยู่กับฉันเธออาจได้บ้างและไม่ได้ในบางอย่าง
แต่รับรองถ้าหาให้ได้ ฉันจะให้
อยู่กับฉันเธอคงทานอร่อยบ้างและไม่อร่อยในบางมื้อ
แต่รับรองไม่มีมื้อไหน ฉันจะให้เธออด
อยู่กับฉันเธออาจต้องเจ็บบ้างและปวดร้าวในบางที
แต่รับรองฉันจะไม่ทำให้เธอเจ็บอยู่เรื่อยไป
..และเธอก็ไม่ได้เจ็บคนเดียว…ยังมีฉันที่เจ็บไปกับเธอ
..ไม่เหมือนเขา…พอเธอเจ็บ……..เขาทิ้งเธอ………...
เธอรับสายพร้อมกับตอบกลับมาด้วยน้ำเสียงหงุดหงิดว่าจะรู้ไปทำไมหรอ
"ฉันออกจากบ้านไปรับเธอเพื่อนั่งรถเมล์ไปส่งเธอที่ทำงาน"
เธอทำหน้าเบื่อเมื่อเห็นหน้าฉันแล้วพูดออกมาว่า เมื่อไหร่จะได้นั่งรถเก๋งสักที
"ฉันพาเธอไปทานอาหารเช้าที่ร้านข้าวแกงเล็กๆหน้าปากซอย"
เธอส่ายหน้าแล้วบอกกับฉันว่า อยากเปลี่ยนไปนั่งจิบกาแฟในห้องแอร์เย็นๆจัง
"ฉันเดินไปส่งเธอถึงห้องทำงาน และบอกว่าเย็นนี้จะรีบมารับให้เร็วที่สุด"
เธอพูดใส่อารมณ์ออกมาว่าจะมาก็แต่งตัวให้ดีกว่านี้ เธออายเพื่อน
"ฉันโทรไปหาเธอในตอนสายเพื่อถามว่างานยุ่งมากหรือเปล่า"
"ฉันโทรกลับไปหาเธออีกรอบเพื่อบอกว่าอย่าลืมที่จะทานข้าวเที่ยง"
เธอรำคาญแล้วพูดออกมาว่าจะคอยบอกทำไมเธอโตแล้วนะ ไม่ใช่เด็ก ๆ
"ฉันรีบไปรับเธอให้ไวที่สุดเมื่อถึงเวลาเลิกงานคอยนั่งมองว่า เมื่อไรเธอจะมาสักที"
เธอเดินออกมาบอกฉันว่า ให้นั่งรออีกสักสองชั่วโมงกำลังทำธุระส่วนตัวอยู่
"ฉันบอกข่าวดีกับเธอเมื่อทานข้าวเย็นเสร็จว่า ไปดูคอนโดใหม่มาแล้วมันสวยมาก"
เธอบอกว่าก็แล้วยังไง จริงจริงแล้วเธออยากได้บ้านเดี่ยวกลางสวนหย่อมมากกว่า
"ฉันคุยกับเธอเรื่องเงินที่จะช่วยกันเก็บ เพื่อนำไปดาวน์รถใหม่เมื่อสิ้นเดือนนี้"
เธอก้มหน้าแล้วบอกว่านั่นมันไม่ใช่เรื่องของฉัน
ฉันคือผู้ที่จะถือกุญแจเก็บไว้ในมือ
"ฉันเดินหาตู้โทรศัพท์หยอดเหรียญ เมื่อเธอลืมคุยธุระสำคัญกับเพื่อน"
เธอบอกว่าไม่ต้องแล้วพรุ่งนี้ช่วยเตรียมเงิน ให้ทีจะขอไปซื้อมือถือสักเครื่อง
แล้ววันแห่งความถึงที่สุดก็มาถึง
เธอจากฉันไป เมื่อเจอกับใครคนใหม่
เธอไม่มีคำลาใดใดทั้งสิ้น
“ไปเถอะนะ ไปอยู่กับเขา เธอจะได้ยิ้มได้สักที”
ฉันพูดกับเธอในใจ
แล้ววันแห่งความถึงที่สุดก็มาถึงอีก
เธอกลับมาหาฉัน เมื่อเขาทิ้งเธอไป
เธอบอกว่าขอโทษที่จากไป
“ไม่เป็นไร กลับมานะ มาอยู่ด้วยกันต่อ”
ฉันพูดกับเธอออกมา
อยู่กับฉันเธออาจได้บ้างและไม่ได้ในบางอย่าง
แต่รับรองถ้าหาให้ได้ ฉันจะให้
อยู่กับฉันเธอคงทานอร่อยบ้างและไม่อร่อยในบางมื้อ
แต่รับรองไม่มีมื้อไหน ฉันจะให้เธออด
อยู่กับฉันเธออาจต้องเจ็บบ้างและปวดร้าวในบางที
แต่รับรองฉันจะไม่ทำให้เธอเจ็บอยู่เรื่อยไป
..และเธอก็ไม่ได้เจ็บคนเดียว…ยังมีฉันที่เจ็บไปกับเธอ
..ไม่เหมือนเขา…พอเธอเจ็บ……..เขาทิ้งเธอ………...
สมัครสมาชิก:
บทความ (Atom)