ความหวาดกลัวเข้ามาจับอยู่กลางหัวใจของพลทหารในสงครามโลกครั้งที่1
เมื่อเขาได้เห็นเพื่อนสนิทล้มลงในสนามรบขณะติดอยู่ในสนามเพลาะ
ที่มีแสงไฟจากปืนพุ่งข้ามศีรษะไปมาอยู่ตลอดเวลา
พลทหารขออนุญาตผู้กองของเขาออกไปที่ " เขตปลอดเจ้าของ "
ซึ่งอยู่ตรงกลางระหว่างสนามเพลาะเพื่อเอาศพของเพื่อนกลับมา
" ได้ " ผู้กองบอก " แต่ฉันไม่คิดว่าคุ้มนะ
เพื่อนของเธอคงจะตายไปแล้ว
แล้วเธอก็อาจจะเอาชีวิตไปทิ้งเสียก็ได้ "
คำพูดของผู้กองไม่สำคัญแล้วพลทหารก็ออกไป
เขาไปถึงเพื่อนได้อย่างปาฏิหาริย์
แบกเพื่อนขึ้นบ่าแล้วนำกลับมาที่สนามเพลาะ
เมื่อทั้งคู่กลิ้งลงมาที่ก้นหลุมนายทหารสำรวจทหารที่บาดเจ็บ
แล้วหันไปมองเพื่อนเขาอย่างอ่อนโยน
" ฉันบอกเธอแล้วว่ามันไม่คุ้ม " ผู้กองบอก
" เพื่อนเธอตายแล้วและเธอก็บาดเจ็บสาหัส "
" ถึงกระนั้นมันก็คุ้มค่าครับท่าน " พลทหารตอบ
" เธอหมายความว่าอย่างไร'คุ้มค่า?' " ผู้กองถามกลับ
" เพื่อนของเธอตายแล้วนะ! "
" ใช่ครับท่าน " พลทหารตอบ
" แต่มันก็คุ้มค่าเพราะว่าตอนที่ผมไปถึงเขายังไม่ตาย
ผมดีใจที่ได้ยินเขาบอกว่า
" จิมฉันรู้ว่านายต้องมา "
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น