ความคิดถึง

รถบรรทุกคันนี้ ขับมานานมากเวลาผ่านไป ความคิดถึงก็มากขึ้นตามลำดับ………มากขึ้น….มากขึ้น และมากขึ้นจนเต็มคันรถ

เลยหลังคาหน้ารถออกมาถึงแม้หนทางจะยาวไกล ฝนจะตก ฟ้าจะร้องหนัก ถึงจะหนัก แต่เจ้าของไม่เคยเลย ที่จะปล่อยให้ความคิดถึง ร่วงหล่นเลยสักความคิดถึง……
จนรถบรรทุกคันนี้ได้มาเจออุโมงใหญ่ แต่เพดานต่ำแค่ผ่านอุโมงค์ เจ้าของรถก็จะได้ไปส่งเอาความคิดถึงอันมหาศาลให้กับเธอคนนั้น

……แต่อุโมงค์มันต่ำ ต่ำกว่ากองแห่งความคิดถึง เพียง 1 นิ้วแค่หยิบเอาเศษเสี้ยว ความคิดถึงนั้น ออกไป…….ออกไปสัก 1 นิ้ว เจ้าของรถก็จะได้เจอเธอคนนั้นดังใจหมาย

แต่เขาไม่ยอม
ไม่ยอมแม้แต่จะเอาความคิดถึงออกไปสักนิดเดียวเพราะเขารู้ดีว่า มันมีค่ามากแค่ไหน……..
หนทางอีกแค่ ระยะ 300 เมตร แต่เขากลับไปไม่ได้เขาจะทำยังไง จะขน 2 รอบหรือ แล้วมันหล่นไประหว่างทางหรือไม่ ???
เขาจะทำยังไงที่จะเอาความคิดถึงไปให้เธออันเป็นที่รักโดยที่ไม่เอากองแห่งความคิดถึงออกไป

..เขาคนนั้นได้ตัดสินใจที่จะปล่อยยางของรถลงล้อละ 1 นิ้ว ถึงแม้ว่าจะวิ่งช้าลง…….
ทำให้ถึงช้าขึ้นแต่ความมั่นคง……ที่มีจุดหมายปลายทาง.ถึงแม้ว่าจะใช้เวลานาน…
เขาก็พร้อมที่จะเผชิญที่จะรอจนกว่า เจอเธอ…….
ดีกว่าที่จะทิ้งความคิดถึงที่มีต่อเธอคนนั้นออกไปแม้แตเสี้ยวหนึ่งก็ตาม...